Zabbuli 109
1 Ya Makulu wa Bayimbi. Zabbuli ya Dawudi. Ayi Katonda wange gwe ntendereza, tonsiriikirira.
Til songmeisteren; av David, ein salme. Min lovsongs Gud, teg ikkje!
2 Kubanga abantu abakola ebibi era abalimba, banjogeddeko eby’obulimba.
For dei hev late upp sin ugudlege og falske munn imot meg, dei hev tala imot meg med ljugartunga.
3 Banfukumulidde ebigambo eby’obukyayi, ne bannumbagana awatali nsonga.
Med hatfulle ord hev dei kringsett meg og ført strid imot meg utan årsak.
4 Bwe mbalaga omukwano, bo bandaga bukyayi; kyokka nze mbasabira.
Til løn for min kjærleik stod dei imot meg, endå eg berre bed,
5 Bwe mbakolera ebirungi bo bansasulamu bibi; bwe mbalaga okwagala bo bankyawa bukyayi.
dei hev lagt vondt yver meg til løn for godt og hat til løn for min kjærleik.
6 Mumulabire omuntu omukozi w’ebibi amwolekere; wabeewo amuwawaabira.
Set ein ugudleg yver honom, og lat ein klagar standa ved hans høgre hand!
7 Bwe banaawoza, omusango gumusinge; n’okusaba kwe kufuuke kwonoona.
Når han vert dømd, lat honom ganga skuldig ut, og lat hans bøn verta til synd!
8 Aleme kuwangaala; omuntu omulala amusikire.
Lat hans dagar verta få, lat ein annan få hans embætte!
9 Abaana be basigalire awo nga tebaliiko kitaabwe, ne mukyala we afuuke nnamwandu.
Lat hans born verta farlause og kona hans enkja!
10 Abaana be bataataaganenga nga bagenda basabiriza; bagobebwe ne mu bifulukwa mwe basula.
Lat hans born flakka ikring og beda seg, lat deim ganga som tiggarar frå sin øydelagde heim!
11 Amubanja ajje awambe ebibye byonna; n’abagwira bamunyageko ebintu bye byonna bye yakolerera.
Lat okerkallen leggja snara um all hans eigedom, og framande plundra hans avling!
12 Waleme kubaawo amusaasira, wadde akolera abaana be ebyekisa.
Lat ingen finnast som hyser miskunn imot honom, og ingen som ynkast yver hans farlause born!
13 Ezzadde lye lizikirizibwe, n’amannya g’abazzukulu be gasangulwe mu ago ag’omu mulembe oguliddirira.
Lat hans etterkomarar ganga til grunnar og deira namn verta utstroke i næste ættled!
14 Mukama ajjukirenga ebyonoono bya bakadde be; n’ekibi kya nnyina kireme kwerabirwanga.
Hans fedra skuld vere i minne hjå Herren, og syndi åt mor hans verte ikkje utstroki!
15 Mukama ajjukirenga ebyonoono byabwe bulijjo, n’ensi ebeerabirire ddala.
Dei vere alltid for Herrens åsyn, og han rydje deira minne ut av jordi,
16 Kubanga talowoozangako kukolera muntu yenna kya kisa; naye yayigganyanga abaavu, n’abeetaaga, n’abanakuwavu n’abatuusa ne ku kufa.
av di han ikkje kom i hug å gjera miskunn, men forfylgde ein arm og fatig mann, og ein hjarteskræmd og vilde drepa honom.
17 Yayagalanga nnyo okukolima; kale ebikolimo bimwefuulire. Teyayagalanga mikisa; kale gimwesambire ddala!
Han elska forbanning, og denne kom yver honom, han lika ikkje velsigning, og denne kom langt burt frå honom.
18 Yeeteekako okukolima ng’ekyambalo, ne kumutobya ng’amazzi, ne kuyingira mu magumba ge ng’amafuta.
Han klædde seg i forbanning som sitt klædeplagg, og ho trengde som vatn inn i hans liv, og som olje i hans bein.
19 Kubeerenga ng’ekyambalo ky’ayambadde, era ng’olukoba lwe yeesibye emirembe gyonna.
Lat henne verta honom til ei kåpa som han sveiper seg i, og til eit belte som han alltid bind um seg!
20 Ebyo byonna y’eba ebeera empeera, Mukama gy’awa abo abandoopaloopa, era abanjogerako eby’akabi ebyereere.
Dette vere løni frå Herren åt mine motstandarar, og åt deim som talar vondt imot mi sjæl!
21 Naye ggwe, Ayi Mukama Katonda wange, nnwanirira olw’erinnya lyo; era omponye olw’okwagala kwo okulungi okutaggwaawo.
Og du, Herre, Herre, gjer vel imot meg for ditt namn skuld, etter som di miskunn er god, so berga meg!
22 Kubanga ndi mwavu era ali mu kwetaaga, n’omutima gwange gunyolwa nnyo.
For arm og fatig er eg, og mitt hjarta er gjenomstunge i meg.
23 Sikyaliwo, ndi ng’ekisiikirize eky’akawungeezi; mmansuddwa eri ng’enzige.
Som ein skugge når han lengjest, kverv eg burt, eg vert jaga burt som ein grashopp.
24 Amaviivi gange ganafuye olw’okusiiba; omubiri gwange gukozze ne guggwaamu ensa.
Mine kne er ustøde av fasta, og holdet mitt misser feita.
25 Abandoopaloopa bansekerera; bwe bandaba nga banyeenyeza omutwe.
Og eg hev vorte til spott for deim; når dei ser meg, rister dei på hovudet.
26 Mbeera, Ayi Mukama Katonda wange! Ondokole ng’okwagala kwo okutaggwaawo bwe kuli.
Hjelp meg, Herre min Gud, frels meg etter di miskunn!
27 Baleke bategeere nti ggwe okikoze, n’omukono gwo Ayi Mukama.
so dei må kjenna, at dette er di hand, at du, Herre, hev gjort det.
28 Balikoma, naye ggwe olimpa omukisa! Leka abannumbagana baswale, naye nze omuddu wo nga nsanyuka!
Dei forbannar, men du velsignar, dei stend upp, men vert skjemde, og din tenar gled seg.
29 Abandoopa baswazibwe, n’ensonyi zaabwe zibabuzeeko obwekyusizo.
Mine motstandarar skal klæda seg i skjemsla og sveipa seg i si skam som i ei kåpa.
30 Nneebazanga Mukama n’akamwa kange; nnaamutenderezanga wakati mu kibiina ekinene.
Eg vil takka Herren storleg med min munn, og midt imillom mange vil eg lova honom.
31 Kubanga alwanirira omunaku ali mu kwetaaga, n’amuwonya abo abaagala afe.
For han stend på høgre sida åt den fatige til å frelsa honom frå deim som dømer hans sjæl.
