Zabbuli 106

1 Mumutendereze Mukama! Mwebaze Mukama kubanga mulungi, kubanga okwagala kwe tekuggwaawo emirembe gyonna.

Halleluja! Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!

2 Ani ayinza okwogera ku bikulu Mukama by’akola n’abimalayo, oba okumutendereza obulungi nga bw’asaanira?

Kven kann fullt ut nemna Herrens velduge verk, forkynna all hans lov?

3 Balina omukisa abalina obwenkanya, era abakola ebituufu bulijjo.

Sæle er dei som tek vare på det som rett er, den som gjer rettferd til kvar tid!

4 Onzijukiranga, Ayi Mukama, bw’obanga okolera abantu bo ebirungi; nange onnyambe bw’olibalokola,

Herre, kom meg i hug med den godhug du hev for ditt folk, gjesta meg med di frelsa!

5 ndyoke neeyagalire wamu n’abalonde bo nga bafunye ebirungi, nsanyukire wamu n’eggwanga lyo, era ntendererezenga mu bantu bo.

so eg kann skoda lukka åt dine utvalde, gleda meg med ditt folks gleda, rosa meg med din arv.

6 Twonoonye, nga bajjajjaffe bwe baakola; tukoze ebibi ne tusobya nnyo.

Me hev synda med våre feder, me hev gjort ille, me hev vore ugudlege.

7 Bakadde baffe tebaafaayo kujjukira ebyamagero bye wakola nga bali mu Misiri; n’ebyekisa ebingi bye wabakolera tebaabijjukira, bwe baatuuka ku Nnyanja Emyufu ne bakujeemera.

Våre feder i Egyptarland agta ikkje på dine under, dei kom ikkje i hug dine mange nådegjerningar, men dei var tråssuge ved havet, ved Raudehavet.

8 Naye Mukama n’abalokola, olw’erinnya lye, alyoke amanyise amaanyi g’obuyinza bwe obungi.

Men endå frelste han deim for sitt namn skuld, av di han vilde kunngjera si magt,

9 Yaboggolera Ennyanja Emyufu, n’ekalira; n’abakulembera okubayisa mu buziba ng’abayita ku lukalu mu ddungu.

og han truga Raudehavet so det vart turt, og han let deim ganga gjenom djupi som på slette marki,

10 Yabawonya abalabe baabwe; n’abanunula mu mikono gy’abo ababakyawa.

og han frelste deim frå hans hand som hata deim, og løyste deim ut or fiendehand,

11 Amazzi ne gabuutikira abalabe baabwe; ne wataba n’omu awona.

og vatn gøymde deira motstandarar, ikkje ein vart att av deim.

12 Olwo ne bakkiriza ebigambo bye, bye yabasuubiza; ne bayimba nga bamutendereza.

Då trudde dei på ordi hans, då song dei hans lov.

13 Waayita akabanga katono ne beerabira ebyo byonna bye yakola; ne batawulirizanga kubuulirira kwe.

Men snart gløymde dei hans gjerningar, dei bia ikkje på hans råd;

14 Bwe baatuuka mu ddungu, okwegomba ne kubasukkirira; ne bagezesa Katonda nga bali mu lukoola olwo.

men dei fekk ein gir i seg i øydemarki, og dei freista Gud på den ubygde stad.

15 Bw’atyo n’abawa kye baasaba, kyokka n’abaleetera n’olumbe olw’amaanyi.

Då gav han deim det dei vilde hava, men sende tærande sjukdom yver deira liv.

16 Nga bali mu lusiisira baakwatirwa obuggya eri Musa ne Alooni abalonde ba Mukama.

Og dei vart ovundsjuke på Moses i lægret, på Aron, Herrens heilage.

17 Ettaka ne lyasama ne limira Dasani; Abiraamu ne banne ne libasaanyaawo.

Då opna jordi seg og slukte Datan, og ho let seg att yver flokken åt Abiram,

18 Omuliro ne gukoleera ne gukwata abagoberezi baabwe; ennimi z’omuliro ne zookya aboonoonyi.

og det kveiktest eld på flokken deira, ein loge brende upp dei ugudlege.

19 Bwe baali e Kolebu ne beekolera ennyana; ne basinza ekifaananyi ekyo kye baakola mu byuma bye baasaanuusa.

Dei gjorde ein kalv ved Horeb og tilbad eit støypt bilæte,

20 Ekitiibwa kya Katonda ne bakiwaanyisaamu ekibumbe ekifaanana ente erya omuddo.

og dei bytte burt si æra for bilætet av ein ukse som et gras.

21 Ne beerabira Katonda eyabanunula, eyabakolera ebintu ebikulu bwe bityo mu Misiri,

Dei gløymde Gud, sin frelsar, som hadde gjort store ting i Egyptarland,

22 ebyamagero bye yabakolera mu nsi ya Kaamu, n’ebikolwa eby’entiisa ku Nnyanja Emyufu.

undergjerningar i Khams land, skræmelege ting ved Raudehavet.

23 N’agamba nti, Ajja kubazikiriza. Naye Musa, omulonde we, n’ayimirira mu maaso ge n’amwegayirira, obusungu bwe ne bumuggwaako n’atabazikiriza.

Og han tenktest til å tyna deim, dersom ikkje Moses, hans utvalde, hadde kasta seg imillom for hans åsyn til å avvenda hans vreide, at han ikkje skulde øydeleggja.

24 Baanyooma eby’ensi ennungi, kubanga ekisuubizo kye tebaakirinaamu bwesige.

Og dei vanvyrde det herlege landet, dei trudde ikkje ordet hans,

25 Beemulugunyiriza mu weema zaabwe, ne batagondera ddoboozi lya Mukama.

og dei knurra i sine tjeld, høyrde ikkje på Herrens røyst.

26 Kyeyava yeerayirira nti alibazikiririza mu ddungu,

Då lyfte han si hand imot deim til å slå deim ned i øydemarki,

27 era nga n’abaana baabwe balisaasaanira mu mawanga ne bafiira eyo.

og slå deira etterkomarar ned millom heidningarne og spreida deim kring i landi.

28 Baatandika okusinza Baali e Peoli; ne balya ebyaweebwangayo eri bakatonda abataliimu bulamu.

Og dei batt seg saman med Ba’al-Peor, og dei åt av offer til dei daude,

29 Ne banyiiza Katonda olw’ebikolwa byabwe ebibi; kawumpuli kyeyava abagwamu.

og dei vekte harm ved si åtferd, og ei plåga braut ut millom deim.

30 Naye Finekaasi n’ayimirira wakati waabwe ne Katonda, kawumpuli n’agenda.

Då stod Pinehas fram og heldt dom, og plåga stilltest;

31 Ekyo ne kimubalirwa nga kya butuukirivu emirembe gyonna.

og det vart rekna honom til rettferd frå ætt til ætt æveleg.

32 Bwe baatuuka okumpi n’amazzi ag’e Meriba ne banyiiza Mukama, ne baleetera Musa emitawaana;

Og dei vekte vreide ved Meribavatnet, og det gjekk Moses ille for deira skuld;

33 kubanga baajeemera ebiragiro bye, ne kimwogeza n’ebigambo ebitaali bya magezi.

for dei var tråssuge mot hans ande, og han tala tankelaust med sine lippor.

34 Abantu be baalwanyisa tebaabazikiriza nga Mukama bwe yali abalagidde,

Dei øydelagde ikkje dei folki som Herren hadde tala med deim um,

35 naye beetabika n’abannaggwanga ago ne bayiga empisa zaabwe.

men dei blanda seg med heidningarne og lærde deira gjerningar,

36 Baasinza ebifaananyi ebikole n’emikono eby’amawanga ago ne bibafuukira omutego.

og dei tente deira avgudar, og desse vart deim til ei snara,

37 Baawaayo batabani baabwe ne bawala baabwe eri bakatonda abo.

og dei ofra sine søner og døtter til magterne,

38 Ne bayiwa omusaayi gwa batabani baabwe ne bawala baabwe abataliiko musango, be baawangayo eri ebifaananyi ebikole n’emikono Abakanani bye baakola, ensi n’eyonoonebwa n’omusaayi gwabwe.

og dei rende ut skuldlaust blod, blod av sine søner og døtter som dei ofra til Kana’ans avgudar, og landet vart vanhelga med blodskuld.

39 Beeyonoona olw’ebyo bye baakola, ebikolwa byabwe ne bibafuula abataliimu nsa nga bavudde ku Katonda waabwe.

Og dei vart ureine ved sine gjerningar og dreiv hor ved si åtferd.

40 Mukama kyeyava asunguwalira abantu be, n’akyawa ezzadde lye.

Då loga Herrens vreide upp imot hans folk, og han stygdest ved sin arv.

41 N’abawaayo eri amawanga amalala, abalabe ne babafuga.

Og han gav deim i handi på heidningar, og dei som hata deim, vart herrar yver deim,

42 Abalabe baabwe ne babanyigiriza, ne babatuntuza nnyo ddala.

og deira fiendar trengde deim, og dei laut bøygja seg under deira hand.

43 Yabawonyanga abalabe baabwe emirundi mingi, naye obujeemu ne bubalemeramu, ebibi byabwe ne bigenda nga bibasaanyaawo.

Mange gonger fria han deim ut, men dei var tråssuge og sjølvrådige, og dei kom reint i vesaldom for si misgjerning.

44 Naye bwe yawulira okukaaba kwabwe, n’abakwatirwa ekisa;

Men han såg til deim då dei var i naud, med di han høyrde deira klagerop.

45 ku lwabwe, n’ajjukira endagaano ye; okwagala kwe okungi ne kumuleetera okukyusa ekirowoozo kye.

Og han kom i hug si pakt for deim, og han ynkast etter si store miskunn.

46 N’abaleetera okusaasirwa abo abaabawambanga.

Og han let deim finna miskunn hjå alle som hadde fanga deim.

47 Ayi Mukama Katonda, otulokole, otukuŋŋaanye, otuggye mu mawanga, tulyoke twebazenga erinnya lyo ettukuvu, era tusanyukenga nga tukutendereza.

Frels oss, Herre vår Gud, og samla oss frå heidningarne, so me kann prisa ditt heilage namn, rosa oss av ditt lov!

48 Mukama atenderezebwenga, Katonda wa Isirayiri, emirembe n’emirembe. Abantu bonna ka boogere nti, “Amiina!” Mumutendereze Mukama.

Lova vere Herren, Israels Gud, frå æva og til æva! Og alt folket segje: Amen. Halleluja!