Zabbuli 103
1 Zabbuli Ya Dawudi. Weebaze Mukama, ggwe emmeeme yange; ne byonna ebiri mu nze byebaze erinnya lye ettukuvu.
Van David. Loof Jahweh, mijn ziel, Heel mijn binnenste zijn heilige Naam;
2 Weebaze Mukama, ggwe emmeeme yange, era teweerabiranga birungi bye byonna.
Loof Jahweh, mijn ziel, En vergeet zijn talloze weldaden niet!
3 Asonyiwa ebibi byo byonna, n’awonya n’endwadde zo zonna.
Hij is het, die al uw zonden vergeeft, En al uw zwakheid geneest;
4 Anunula obulamu bwo emagombe, n’akusaasira era n’akwagala n’okwagala okutaggwaawo.
Die uw leven behoedt voor het graf, U kroont met genade en ontferming;
5 Awa emmeeme yo ebintu ebirungi byeyagala; obuvubuka bwo ne budda buggya ng’empungu.
Die al uw verlangens bevredigt, En als een adelaar uw jeugd verjongt!
6 Mukama asala mu butuukirivu ne mu bwenkanya, ensonga z’abo bonna abajoogebwa.
Jahweh oefent gerechtigheid uit, Schaft recht aan alle verdrukten:
7 Yamanyisa Musa ebyo by’ayagala, n’alaga abaana ba Isirayiri ebikolwa bye.
Hij toonde Moses zijn wegen, Aan de kinderen van Israël zijn machtige werken!
8 Mukama wa kisa era ajjudde okusaasira, tasunguwala mangu, era alina okwagala okutaggwaawo.
Maar Jahweh is ook barmhartig en genadig, Lankmoedig en rijk aan ontferming:
9 Taasibenga busungu ku mwoyo, era tasunguwala kumala bbanga lyonna.
Hij toornt niet voor immer, En wrokt niet voor eeuwig;
10 Tatukola ng’okwonoona kwaffe bwe kuli, wadde okutusasula ng’ebikolwa byaffe ebitali bya butuukirivu bwe biri.
Hij vergeldt ons niet naar onze zonden, En straft ons niet naar onze schuld.
11 Ng’eggulu bwe litumbidde ennyo waggulu w’ensi, n’okwagala kwe bwe kuli okunene bwe kutyo eri abo abamutya.
Neen, zo hoog als de hemel Zich boven de aarde verheft, Zo groot is zijn goedheid Voor hen, die Hem vrezen!
12 Ebibi byaffe abituggyako n’abitwala wala ng’ebuvanjuba bw’eri ewala okuva ebugwanjuba.
Zo ver het oosten staat van het westen, Werpt Hij onze schuld van Zich af;
13 Kitaawe w’abaana nga bw’asaasira abaana be, ne Mukama bw’atyo bw’asaasira abo abamutya.
Zoals een vader zich over zijn kinderen ontfermt, Ontfermt Zich Jahweh over hen, die Hem vrezen:
14 Kubanga amanyi nga bwe twakolebwa era ng’ajjukira nti tuli nfuufu.
Want Hij kent onze aard, En bedenkt, dat wij stof zijn.
15 Wabula omuntu, ennaku z’obulamu bwe ziri ng’omuddo; akula n’agimuka ng’ekimuli eky’omu nnimiro;
Als het gras zijn de dagen der mensen, Ze bloeien als een bloem op het veld:
16 empewo ekifuuwa, ne kifa; nga ne we kyali tewakyajjukirwa.
Waait er een wind overheen, ze is weg, En men weet niet meer, waar ze stond.
17 Naye okwagala kwa Katonda eri abo abamutya tekuggwaawo emirembe gyonna, n’obulokozi bwe eri abaana b’abaana baabwe.
Maar van eeuwigheid is de goedheid van Jahweh, En tot in eeuwigheid blijft zij bestaan; Zijn barmhartigheid is voor hen, die Hem vrezen, En voor de kinderen van hun zonen:
18 Be bo abakuuma endagaano ye ne bajjukira okugondera amateeka ge.
Voor hen, die zijn Verbond onderhouden, Zijn geboden gedenken en ze volbrengen.
19 Mukama anywezezza entebe ye ey’obwakabaka mu ggulu, n’obwakabaka bwe bufuga ensi yonna.
In de hemel heeft Jahweh zijn troon opgeslagen, En zijn koningschap beheerst het heelal;
20 Mwebaze Mukama mmwe bamalayika be, mmwe ab’amaanyi abakola ky’agamba, era abagondera ekigambo kye.
Jahweh’s engelen zingen Hem glorie, De sterke helden, die zijn geboden volbrengen, Die gehoorzamen aan zijn bevelen!
21 Mwebaze Mukama mmwe amaggye ge ag’omu ggulu, mmwe abaweereza be abakola by’ayagala.
Looft Jahweh dan, al zijn legerscharen, Zijn dienaars, die zijn wil volbrengt;
22 Mwebaze Mukama, mmwe ebitonde bye byonna ebiri mu matwale ge gonna. Weebaze Mukama, ggwe emmeeme yange.
Looft Jahweh, al zijn werken, In iedere plaats van zijn rijk; Loof Jahweh, mijn ziel!
