< Engero 8 >

1 Amagezi tegakoowoolera waggulu, n’okutegeera ne kuyimusa eddoboozi lyakwo?
Høyr kor visdomsmøyi ropar, og vitet høgmælt talar!
2 Ku ntikko y’ebifo ebigulumivu okumpi n’ekkubo, mu masaŋŋanzira, amagezi we gayimirira butengerera,
Uppe på haugar ved vegen, der stigarne møtest, stend ho,
3 ku mabbali g’enzigi eziyingira mu kibuga, ku miryango, gakoowoolera waggulu nga gagamba nti,
attmed portarne ut or byen, ved døra-inngangen ropar ho høgt:
4 Mmwe abantu, mmwe b’empita; nnyimusa eddoboozi lyange eri buli omu ali ku nsi.
«Godtfolk, eg ropar på dykk, og til mannsborni ljomar mi røyst.
5 Mmwe abatategeera mufune okutegeera; nammwe abasirusiru mufune amagezi.
Fåkunnige, lær dykk klokskap, og de dårar, vinn dykk vit!
6 Muwulirize kubanga nnina ebintu ebikulu eby’okubagamba, era mu kamwa kange muvaamu ebituufu.
Høyr, eg talar gjæve ord, og ærlegt er det som lipporne segjer;
7 Akamwa kange koogera bituufu byereere; kubanga emimwa gyange gikyawa ebitali bya butuukirivu.
ja, sanning talar min gom, og lipporne styggjest ved gudløysa.
8 Ebigambo by’emimwa gyange byonna bya bwenkanya tewali na kimu kikyamu oba kya bukuusa.
Alle ord i min munn er rette, det finst ikkje fult eller falskt i deim.
9 Ebigambo byange byonna bitegeerekeka eri oyo ategeera, era tebirina kabi eri oyo alina amagezi.
Dei er alle sanne for den kloke og rette for deim som fann kunnskap.
10 Mu kifo kya ffeeza, londawo okuyigiriza kwange, era n’okumanya mu kifo kya zaabu ennongoose obulungi,
Tak då min age heller enn sylv og kunnskap framfyre utvalt gull!
11 kubanga amagezi gasinga amayinja ag’omuwendo omungi, era n’ebyo byonna bye weegomba tebiyinza kugeraageranyizibwa nago.
For visdom er betre enn perlor, og av alle skattar er ingen som denne.
12 Nze Magezi, mbeera wamu n’okuteesa okulungi, era mu nze mulimu okumanya n’okwawula ekirungi n’ekibi.
Eg, visdomen, skyner meg på klokskap, og vit på rådleggjing hev eg.
13 Okutya Mukama kwe kukyawa ekibi; nkyawa amalala n’okwemanya, n’obuteeyisa bulungi n’enjogera ey’obubambaavu.
Otte for Herren er hat til det vonde; stormod og storlæte, åtferd stygg, og ein munn full av fals eg hatar.
14 Okuteesa okulungi n’okusalawo okw’amagezi bye byange; ntegeera era ndi wa buyinza.
Hjå meg er råd og dug, eg er vit, hjå meg er magt.
15 Ku bwange, Magezi, bakabaka bafuga, abafuzi ne bakola amateeka ag’obwenkanya.
Eg gjer at kongar råder, og at hovdingar dømer rett.
16 Abalangira bafuga ku bwange, n’abakungu bonna abafuga ku nsi.
Eg gjer at styrarar styrer og fyrstar - alle domarar på jordi.
17 Njagala abo abanjagala, n’abo abanyiikira okunnoonya bandaba.
Eg elskar deim som meg elskar, og dei som leitar meg upp, skal meg finna.
18 Obugagga n’ekitiibwa biri mu nze, obugagga obutakoma n’okukulaakulana.
Rikdom og æra er hjå meg, gamalt gods og rettferd.
19 Ekibala kyange kisinga zaabu ennongoose, n’ebinvaamu bisinga ffeeza ey’omuwendo omungi.
Mi frukt er betre enn gull, ja skiraste gullet, og den vinning eg gjev, er betre enn utvalt sylv.
20 Ntambulira mu kkubo ery’obutuukirivu, mu kkubo ery’obwenkanya,
Eg gjeng på rettferds veg, midt på rettvise-stigar,
21 n’abo abanjagala mbagaggawaza era nzijuza amawanika gaabwe.
For eg vil gjeva gods åt deim som elskar meg og fylla deira forråd.
22 Mukama nze gwe yasooka okwoleka nga tannabaako kirala ky’akola.
Herren skapte meg til fyrste verket sitt, fordom fyrr han gjorde noko anna.
23 Nateekebwawo dda nnyo, ku lubereberye ng’ensi tennabaawo.
Alt frå æva er eg innsett, frå upphavet, fyrr jordi vart til.
24 Nateekebwawo ng’obuziba bw’ennyanja tebunnateekebwawo, nga n’emigga egireeta amazzi teginnabaawo,
Fyrr djupi var til, vart eg fødd, då det ei fanst kjeldor fulle med vatn,
25 ng’ensozi tezinnateekebwa mu bifo byazo, nga n’obusozi tebunnabaawo;
fyrr fjelli var søkkte ned, fyre haugar vart eg fødd,
26 nga tannakola nsi newaakubadde amalundiro gaakwo, wadde enfuufu eyasooka ey’oku nsi.
fyrr han skapte jord og mark og den fyrste moldklump i verdi.
27 Naliwo ng’ateekawo eggulu mu kifo kyalyo, ne bwe yakola enkulungo kungulu ku buziba,
Då han laga himmelen, var eg der, då han slo kvelv yver djupet.
28 ate ne bwe yawanika ebire n’abinywereza waggulu mu bbanga, n’anywereza ddala ensulo z’amazzi,
Då han feste skyerne i det høge, då kjeldorne fossa fram or djupet,
29 bwe yawa ennyanja ensalo zaazo we zikoma, amazzi galeme kusukka we yagalagira, ne bwe yali ng’alamba emisingi gy’ensi.
då han sette grensa for havet, so vatnet ei gjekk lenger enn han baud, då han la grunnvollar for jordi,
30 Nnali naye ng’omukozi omukugu, nga nzijudde essanyu lye erya buli lunaku, nga nsanyukira mu maaso ge bulijjo,
då var eg verksmeister hjå han og var til hugnad for han dag etter dag, eg leika meg stødt for hans åsyn.
31 nga nsanyukira mu nsi ye yonna, era nga ne nesiima olw’abaana b’abantu.
Eg leika på heile jordkringen hans og hadde min hugnad i manneborni.
32 Kale nno, batabani bange mumpulirize; balina omukisa abo abakwata amakubo gange!
Og no, born, høyr på meg! Sæle er dei som held mine vegar.
33 Muwulirizenga okuyigirizibwa, mubenga n’amagezi, so temugalekanga.
Høyr på tukt og vert vise, og slepp ho ikkje ifrå dykk!
34 Alina omukisa omuntu ampuliriza, alindirira nga bw’akuuma ku nzigi zange buli lunaku.
Sæl den mann som høyrer på meg, so han dagstødt vaker ved dørerne mine og vaktar dørstokkarne mine.
35 Kubanga buli andaba afuna obulamu, era afuna okuganja eri Mukama.
For den som finn meg, finn livet og fær velsigning frå Herren.
36 Oyo atannoonya yeerumya yekka, era n’abo bonna abankyawa banoonya kufa.
Men den som missar meg, skader seg sjølv, og alle som hatar meg, elskar dauden.»

< Engero 8 >