Engero 8
1 Amagezi tegakoowoolera waggulu, n’okutegeera ne kuyimusa eddoboozi lyakwo?
Mon ikke Visdommen kalder, løfter Indsigten ikke sin Røst?
2 Ku ntikko y’ebifo ebigulumivu okumpi n’ekkubo, mu masaŋŋanzira, amagezi we gayimirira butengerera,
Oppe paa Høje ved Vejen, ved Korsveje træder den frem;
3 ku mabbali g’enzigi eziyingira mu kibuga, ku miryango, gakoowoolera waggulu nga gagamba nti,
ved Porte, ved Byens Udgang, ved Dørenes Indgang raaber den:
4 Mmwe abantu, mmwe b’empita; nnyimusa eddoboozi lyange eri buli omu ali ku nsi.
Jeg kalder paa eder, I Mænd, løfter min Røst til Menneskens Børn.
5 Mmwe abatategeera mufune okutegeera; nammwe abasirusiru mufune amagezi.
I tankeløse, vind jer dog Klogskab, I Taaber, saa faa dog Forstand!
6 Muwulirize kubanga nnina ebintu ebikulu eby’okubagamba, era mu kamwa kange muvaamu ebituufu.
Hør, thi jeg fører ædel Tale, aabner mine Læber med retvise Ord;
7 Akamwa kange koogera bituufu byereere; kubanga emimwa gyange gikyawa ebitali bya butuukirivu.
ja, Sandhed taler min Gane, gudløse Læber er mig en Gru.
8 Ebigambo by’emimwa gyange byonna bya bwenkanya tewali na kimu kikyamu oba kya bukuusa.
Rette er alle Ord af min Mund, intet er falskt eller vrangt;
9 Ebigambo byange byonna bitegeerekeka eri oyo ategeera, era tebirina kabi eri oyo alina amagezi.
de er alle ligetil for den kloge, retvise for dem der vandt Indsigt.
10 Mu kifo kya ffeeza, londawo okuyigiriza kwange, era n’okumanya mu kifo kya zaabu ennongoose obulungi,
Tag ved Lære, tag ikke mod Sølv, tag mod Kundskab fremfor udsøgt Guld;
11 kubanga amagezi gasinga amayinja ag’omuwendo omungi, era n’ebyo byonna bye weegomba tebiyinza kugeraageranyizibwa nago.
thi Visdom er bedre end Perler, ingen Skatte opvejer den.
12 Nze Magezi, mbeera wamu n’okuteesa okulungi, era mu nze mulimu okumanya n’okwawula ekirungi n’ekibi.
Jeg, Visdom, er Klogskabs Nabo og raader over Kundskab og Kløgt.
13 Okutya Mukama kwe kukyawa ekibi; nkyawa amalala n’okwemanya, n’obuteeyisa bulungi n’enjogera ey’obubambaavu.
HERRENS Frygt er Had til det onde. Jeg hader Hovmod og Stolthed, den onde Vej og den falske Mund.
14 Okuteesa okulungi n’okusalawo okw’amagezi bye byange; ntegeera era ndi wa buyinza.
Jeg ejer Raad og Visdom, jeg har Forstand, jeg har Styrke.
15 Ku bwange, Magezi, bakabaka bafuga, abafuzi ne bakola amateeka ag’obwenkanya.
Ved mig kan Konger styre og Styresmænd give retfærdige Love;
16 Abalangira bafuga ku bwange, n’abakungu bonna abafuga ku nsi.
ved mig kan Fyrster raade og Stormænd dømme Jorden.
17 Njagala abo abanjagala, n’abo abanyiikira okunnoonya bandaba.
Jeg elsker dem, der elsker mig, og de, der søger mig, finder mig.
18 Obugagga n’ekitiibwa biri mu nze, obugagga obutakoma n’okukulaakulana.
Hos mig er der Rigdom og Ære, ældgammelt Gods og Retfærd.
19 Ekibala kyange kisinga zaabu ennongoose, n’ebinvaamu bisinga ffeeza ey’omuwendo omungi.
Min Frugt er bedre end Guld og Malme, min Afgrøde bedre end kosteligt Sølv.
20 Ntambulira mu kkubo ery’obutuukirivu, mu kkubo ery’obwenkanya,
Jeg vandrer paa Retfærds Vej, midt hen ad Rettens Stier
21 n’abo abanjagala mbagaggawaza era nzijuza amawanika gaabwe.
for at tildele dem, der elsker mig, Gods og fylde deres Forraadshuse.
22 Mukama nze gwe yasooka okwoleka nga tannabaako kirala ky’akola.
Mig skabte HERREN først blandt sine Værker, i Urtid, førend han skabte andet;
23 Nateekebwawo dda nnyo, ku lubereberye ng’ensi tennabaawo.
jeg blev frembragt i Evigheden, i Begyndelsen, i Jordens tidligste Tider;
24 Nateekebwawo ng’obuziba bw’ennyanja tebunnateekebwawo, nga n’emigga egireeta amazzi teginnabaawo,
jeg fødtes, før Verdensdybet var til, før Kilderne, Vandenes Væld, var til;
25 ng’ensozi tezinnateekebwa mu bifo byazo, nga n’obusozi tebunnabaawo;
førend Bjergene sænkedes, før Højene fødtes jeg,
26 nga tannakola nsi newaakubadde amalundiro gaakwo, wadde enfuufu eyasooka ey’oku nsi.
førend han skabte Jord og Marker, det første af Jordsmonnets Støv.
27 Naliwo ng’ateekawo eggulu mu kifo kyalyo, ne bwe yakola enkulungo kungulu ku buziba,
Da han grundfæsted Himlen, var jeg hos ham, da han satte Hvælv over Verdensdybet.
28 ate ne bwe yawanika ebire n’abinywereza waggulu mu bbanga, n’anywereza ddala ensulo z’amazzi,
Da han fæstede Skyerne oventil og gav Verdensdybets Kilder deres faste Sted,
29 bwe yawa ennyanja ensalo zaazo we zikoma, amazzi galeme kusukka we yagalagira, ne bwe yali ng’alamba emisingi gy’ensi.
da han satte Havet en Grænse, at Vandene ej skulde bryde hans Lov, da han lagde Jordens Grundvold,
30 Nnali naye ng’omukozi omukugu, nga nzijudde essanyu lye erya buli lunaku, nga nsanyukira mu maaso ge bulijjo,
da var jeg Fosterbarn hos ham, hans Glæde Dag efter Dag; for hans Aasyn leged jeg altid,
31 nga nsanyukira mu nsi ye yonna, era nga ne nesiima olw’abaana b’abantu.
leged paa hans vide Jord og havde min Glæde af Menneskens Børn.
32 Kale nno, batabani bange mumpulirize; balina omukisa abo abakwata amakubo gange!
Og nu, I Sønner, hør mig! Vel den, der vogter paa mine Veje!
33 Muwulirizenga okuyigirizibwa, mubenga n’amagezi, so temugalekanga.
Hør paa Tugt og bliv vise, lad ikke haant derom!
34 Alina omukisa omuntu ampuliriza, alindirira nga bw’akuuma ku nzigi zange buli lunaku.
Lykkelig den, der hører paa mig, saa han daglig vaager ved mine Døre og vogter paa mine Dørstolper.
35 Kubanga buli andaba afuna obulamu, era afuna okuganja eri Mukama.
Thi den, der finder mig; finder Liv og opnaar Yndest hos HERREN;
36 Oyo atannoonya yeerumya yekka, era n’abo bonna abankyawa banoonya kufa.
men den, som mister mig, skader sig selv; enhver, som hader mig, elsker Døden.
