Okukungubaga 3
1 Nze muntu eyakangavvulwa n’omuggo ogw’obusungu bwe.
Jeg er den, der så nød ved hans vredes ris,
2 Angobye mu maaso ge n’antambuliza mu kizikiza, awatali kitangaala;
mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,
3 ddala, omukono gwe gunnwanyisizza emirundi egiddiriŋŋanwa olunaku lwonna.
ja, Hånden vender han mod mig Dagen lang.
4 Akaddiyizza omubiri gwange n’eddiba lyange era amenye n’amagumba gange.
Mit Bød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,
5 Antaayizza n’anzijuza obulumi n’okubonaabona.
han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,
6 Antadde mu kizikiza ng’abafu abaafa edda.
lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.
7 Ankomedde n’okuyinza ne siyinza kudduka, ansibye enjegere ezizitowa.
Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.
8 Ne bwe mukoowoola ne mukaabira nga mmusaba anyambe, okusaba kwange akuggalira bweru.
Om jeg end råber og skriger, min Bøn er stængt ude.
9 Anteeredde amayinja mu kkubo lyange era akyamizza amakubo gange.
Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne kroge.
10 Ng’eddubu bwe liteega, n’empologoma bwe yeekweka
Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;
11 yansikambula n’anziggya mu kkubo lyange n’antaagulataagula n’andeka awo nga sirina anyamba.
han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;
12 Yanaanuula omutego gwe, n’anteekawo okuba ssabbaawa ey’obusaale bwe.
han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.
13 Yafumita omutima gwange n’obusaale okuva mu mufuko gwe.
Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne på mig;
14 Nafuuka ekisekererwa eri abantu bonna, era bannyooma nga bannyimbirira okuzibya obudde.
hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,
15 Anzijuzza ebikaawa era ampadde ekikompe eky’obubalagaze nkinywe.
med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.
16 Ampadde oluyinjayinja okululya amannyo gange ne gamenyeka; anninnyiridde mu nfuufu.
Mine Tænder lod han bide i Flint, han trådte mig i Støvet;
17 Emmeeme yange terina mirembe, n’okujjukira sijjukira bugagga bwe bufaanana.
han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken
18 Era njogera nti, “Ekitiibwa kyange kigenze, n’essuubi lyonna lye nalina mu Mukama limpeddeko.”
og sagde: "Min Livskraft, mit Håb til HERREN er ude."
19 Nzijukira okubonaabona kwange n’okuwankawanka kwange, n’obulumi n’obubalagaze.
At mindes min Vånde og Flakken er Malurt og Galde;
20 Mbijjukira bulungi era bwe mbirowoozaako omutima gwange gulumwa.
min Sjæl, den mindes det grant den grubler betynget.
21 Ebyo byonna mbijjukira, kyenvudde mbeera n’essuubi.
Det lægger jeg mig på Sinde, derfor vil jeg håbe:
22 Olw’okwagala kwa Mukama okutaggwaawo, tetulimalibwawo, kubanga ekisa kye tekiggwaawo.
HERRENs Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,
23 Buli lukya ekisa kyo kiba kiggya; n’obwesigwa bwo bwa lubeerera.
hans Nåde er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.
24 Njogera mu mutima gwange nti, “Mukama gwe mugabo gwange, kyenaava mbeera n’essuubi mu ye.”
Min Del er HERREN, (siger min Sjæl, ) derfor håber jeg på ham.
25 Mukama mulungi eri abo abamulinamu essuubi, eri oyo amunoonya.
Dem, der bier på HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;
26 Kirungi omuntu okulindirira obulokozi bwa Mukama n’obukkakkamu.
det er godt at håbe i Stilhed på HERRENs Frelse,
27 Kirungi omuntu okwetikka ekikoligo kye mu buvubuka bwe.
godt for en Mand, at han bærer Åg i sin Ungdom.
28 Atuulenga yekka mu kasirise kubanga Mukama y’akimwambiseemu.
Han sidde ensom og tavs, når han lægger det på ham;
29 Leka akweke amaaso ge mu nfuufu, mpozi wanaabaawo essuubi.
han trykke sin Mund mod Støvet, måske er der Håb.
30 Leka aweeyo oluba lwe okukubibwa, era amalibwe n’okuvumibwa.
Række Kind til den, der slår ham, mættes med Hån.
31 Kubanga Mukama taligobera bantu bweru ebbanga lyonna.
Thi Herren bortstøder ikke for evigt,
32 Newaakubadde ng’aleeta obulumi, aliraga ekisa kubanga okwagala kwe kungi nnyo tekuggwaawo.
har han voldt Kvide, så ynkes han, stor er hans Nåde;
33 Tagenderera kuleeta bulumi newaakubadde okubonaabona ku baana ba bantu.
ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.
34 Mukama akkiriziganya n’okulinnyirira abasibe,
Når Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,
35 n’okuggyako omuntu obwetwaze bwe mu maaso g’Oyo Ali Waggulu Ennyo,
når Mandens Ret for den Højestes Åsyn bøjes,
36 oba n’obutaba na bwenkanya eri omuntu?
når en Mand lider Uret i sin Sag mon Herren ej ser det?
37 Ani ayinza okwogera ekintu ne kituukirira, Mukama nga takiragidde?
Hvo taler vel, så det sker, om ej Herren byder?
38 Mu kamwa k’oyo Ali Waggulu Ennyo, si mmwe muva ebigambo eby’okubeerwa n’eby’okubonereza?
Kommer ikke både ondt og godt fra den Højestes Mund?
39 Lwaki omuntu omulamu yeemulugunya, bw’abonerezebwa olw’ebibi bye?
Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!
40 Twekebere engeri zaffe, era tuzeetegereze, tudde eri Mukama.
Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,
41 Tuyimuse emitima gyaffe n’emikono gyaffe eri Katonda mu ggulu, twogere nti,
løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;
42 “Twayonoona ne tujeema, tokyerabiranga era tonatusonyiwa.
vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,
43 “Ojjudde obusungu n’otugobaganya, n’otutta awatali kutusaasira.
men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skånsel,
44 Weebisseeko ekire, waleme okubaawo okusaba n’okumu okutuuka gy’oli.
hylled dig i Skyer, så Bønnen ej nåed frem;
45 Otufudde obusa n’ebisasiro mu mawanga.
til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.
46 “Abalabe baffe bonna batwogerako ebigambo ebibi.
De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.
47 Tubonyeebonye olw’entiisa n’emitego n’okunyagibwa n’okuzikirizibwa.”
Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;
48 Amaaso gange gakulukuta emigga gy’amaziga olw’okuzikirira kw’abantu bange.
Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.
49 Era amaaso gange ganeeyongeranga okukulukuta amaziga awatali kusirika,
Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,
50 okutuusa Mukama lw’alisinzira mu ggulu n’alaba.
før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.
51 Bye ndaba bireeta ennaku ku mutima gwange, olw’ebyo ebyatuuka ku bawala b’ekibuga kyange.
Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.
52 Abalabe bange banjigganya olutata ne baba ng’abayigga ennyonyi.
Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,
53 Bagezaako okuzikiririza obulamu bwange mu bunnya, ne bankasuukirira amayinja;
de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;
54 amazzi gaabikka omutwe gwange, ne ndowooza nti, nsanyeewo.
Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: "Fortabt!"
55 “Nakoowoola erinnya lyo, Ayi Mukama, nga ndi mu bunnya wansi ennyo;
Dit Navn påkaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;
56 wawulira okwegayirira kwange: toziba matu go eri okukaaba kwange.”
du hørte min Røst: "O, gør dig ej døv for mit Skrig!"
57 Bwe nakukoowoola wansemberera n’oyogera nti, “Totya!”
Nær var du den Dag jeg kaldte, du sagde: "Frygt ikke!"
58 Mukama watunula mu nsonga yange, era n’onunula obulamu bwange.
Du førte min Sag, o Herre, genløste mit Liv;
59 Ayi Mukama, walaba ebibi bye bankola, obasalire omusango nga bwe kibagwanira.
HERRE, du ser, jeg lider Uret. skaf mig min Ret!
60 Walaba bwe bampalana, n’enkwe zaabwe zonna ze bansalira.
Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,
61 Wawulira bye banvuma, Ayi Mukama Katonda, n’enkwe zaabwe zonna ze bansalira,
du hører deres Smædeord HERRE, deres Rænker imod mig,
62 obwama n’ebirowoozo eby’abalabe bange bye bantesaako obudde okuziba.
mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.
63 Batunuulire mu kutuula kwabwe ne mu kuyimirira kwabwe; bannyooma nga bwe bannyimbirira.
Se dem, når de sidder eller står, deres Nidvise er jeg.
64 Obasasule nga bwe kibagwanira Ayi Mukama Katonda, olw’ebikolwa eby’emikono gyabwe.
Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,
65 Osseeko ekibikka ku mitima gyabwe, n’ekikolimo kyo kibabeereko.
gør deres Hjerte forhærdet din Forbandelse over dem!
66 Obayigganye mu busungu bwo obazikirize ng’osinziira mu ggulu lya Mukama Katonda.
forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.
