Yobu 9
1 Yobu n’alyoka addamu nti,
Då tok Job til ords og sagde:
2 “Ddala nkimanyi nga kino kituufu. Naye omuntu asobola atya okuba omutuukirivu eri Katonda?
«Eg veit for visst at det er so; kva rett fær mannen imot Gud?
3 Wadde ng’omuntu yandyagadde okuwakana naye, tayinza kumuddamu kibuuzo na kimu ku bibuuzo olukumi.
Um han med honom vilde trætta, han kann’kje svara eitt til tusund.
4 Amagezi ge ga nsusso, amaanyi ge mangi nnyo; ani eyali amuwakanyizza n’avaayo nga taliiko binuubule?
Vis som han er og sterk i velde - kven kann vel strafflaust tråssa honom,
5 Asimbula ensozi ne zivaayo nga tezimanyiridde era n’azivuunika ng’asunguwadde.
som fjelli flyt, dei veit’kje av det, og velter deim upp i harm,
6 Ensi aginyeenya n’eva mu kifo kyayo era n’akankanya empagi zaayo.
som ruggar jordi frå sin plass, so pilarne hennar skjelv,
7 Ayogera eri enjuba ne teyaka, akugira n’alemesa ekitangaala ky’emmunyeenye okulabika.
som soli byd so ho ei skin, og set eit segl for stjernorne,
8 Ye yekka abamba eggulu era n’atambulira ku mayengo g’ennyanja.
som eine spanar himmeln ut og fram på havsens toppar skrid,
9 Ye mukozi wa Nabaliyo, entungalugoye ne Kakaaga, n’ebibinja eby’emunyeenye eby’obukiikaddyo.
hev skapt Karlsvogni og Orion, Sjustjerna og Sørkamri med?
10 Akola ebyewuunyo ebizibu okunnyonnyola, n’akola n’ebyamagero ebitabalika.
Som storverk gjer, me ei kann fata, og underverk forutan tal?
11 Bw’ayita we ndi sisobola kumulaba, bw’ampitako, sisobola kumutegeera.
Han framum gjeng, eg ser han ikkje; um burt han glid, eg går han ikkje.
12 Bw’aba alina ky’aggya ku muntu, ani ayinza okumuziyiza? Ani ayinza okumubuuza nti kiki ky’okola?
Når han tek fat, kven stoggar honom? Kven honom spør: «Kva gjer du der?»
13 Katonda taziyiza busungu bwe; n’ebibinja bya Lakabu byakankanira wansi w’ebigere bye.
Gud stoggar ikkje vreiden sin; for han seg bøygde Rahabs-fylgjet.
14 Kaakano nnyinza ntya okuwakana naye? Nnyinza ntya okufuna ebigambo mpakane naye?
Kor kann vel eg då svara han? Kor skal for han eg ordi leggja?
15 Wadde nga siriiko musango, sisobola kubaako kye muddamu, mba nnyinza kwegayirira bwegayirizi oyo Omulamuzi wange ankwatirwe ekisa.
Um eg hev rett, eg kann’kje svara, men lyt min domar be um nåde.
16 Ne bwe na ndimukoowodde n’ampitaba, sirowooza nti yandimpadde ekiseera n’ampuliriza.
Og um han svara når eg ropa, eg trudde ei mi røyst han høyrde.
17 Yandimenyeemenye mu muyaga nannyongerako ebiwundu awatali nsonga.
Han som i stormver reiv meg burt og auka grunnlaust såri mine,
18 Teyandindese kuddamu mukka naye yandimmaliddewo ddala nga mbonaabona.
han let meg ikkje anda fritt, men metta meg med beiske ting.
19 Bwe kiba nga kigambo kya maanyi bwanyi, ye wa maanyi. Era bwe kiba kya kusala musango, ani alimuyita?
Når magt det gjeld, då er han der; men gjeld det rett: kven stemnar honom?
20 Ne bwe sandibaddeko musango, akamwa kange kandigunsalidde. Ne bwe bandinnangiridde nti siriiko kyakunenyezebwa, kandirangiridde nti gunsinze.
Um eg hev rett, min munn meg dømer; er skuldlaus, han meg domfeller.
21 “Wadde nga sirina kyakunenyezebwa, sikyefaako, obulamu bwange mbunyooma.
Skuldlaus eg er! eg skyner ei meg sjølv, vanvyrder livet mitt.
22 Byonna kye kimu, kyenva ŋŋamba nti, Azikiriza bonna abataliiko musango awamu n’abakozi b’ebibi.
Det er det same, no eg segjer: Han tyner skuldig og uskuldig.
23 Kawumpuli bw’aba asse mbagirawo, Mukama asekerera okubonaabona kw’abatalina musango.
Når svipa brått gjev ulivssår, med lått han ser den gode lida.
24 Ensi yaweebwayo mu mukono gw’abakozi b’ebibi. Abikka ku maaso g’abagiramula. Bw’aba nga si Mukama, kale ani?
Han jordi gav i nidings hand; på domarar han syni kverver. Er det’kje han, kven er det då?
25 Kaakano ennaku zange zidduka okusinga omuddusi, zifuumuuka, tezirina kalungi ke ziraba.
Mitt liv fer snøggare enn lauparen, dei kverv, men lukka såg det aldri;
26 Zifuumuuka ng’amaato ag’ebitoogo agadduka ennyo, ng’empungu eyanguyiriza okugenda eri omuyiggo.
Det glid som båtar utav sev, lik ørn som ned på fengdi slær.
27 Bwe ŋŋamba nti, Leka neerabire okusinda kwange, oba nti neerabire obunyiikaavu bwange, nsekemu,
Når eg mi plåga gløyma vil og jamna panna mi og smila,
28 ne neekokkola okubonaabona kwange, mmanyi nga Mukama tombale ng’ataliiko musango.
då gruvar eg for pina mi; eg veit du ei frikjenner meg.
29 Omusango gunsinze, lwaki nteganira obwereere?
For når eg lyt straffskuldig vera, kvifor skal eg då fåfengt stræva?
30 Ne bwe nandinaabye sabbuuni n’engalo zange ne nzitukuza,
Um eg i snø meg vilde tvætta og reinsa henderne med lut.
31 era wandinsudde mu kinnya, n’engoye zange zennyini ne zinneetamwa.
Du ned i grefti straks meg dukka, so mine klæde ved meg stygdest.
32 Kubanga Mukama si muntu nga nze bwe ndi nti muddemu, era nti tusisinkane tuwozaŋŋanye mu mbuga z’amateeka.
Han ikkje er ein mann som eg, kann ei med meg til retten gå;
33 Tewali mutabaganya ayinza kututeekako mukono gwe ffembi,
d’er ingen skilsmann millom oss som handi si kann på oss leggja.
34 eyandizigyeko omuggo gwa Katonda entiisa ye n’erekeraawo okunzijira.
Når berre han tok riset frå meg og ikkje skræmde meg med rædsla,
35 Olwo nno nandyogedde nga simutya; naye nga bwe kiri kaakano, sisobola.”
eg skulde tala utan otte; sjølv dømer eg meg annarleis.
