Yobu 9
1 Yobu n’alyoka addamu nti,
Da tok Job til orde og sa:
2 “Ddala nkimanyi nga kino kituufu. Naye omuntu asobola atya okuba omutuukirivu eri Katonda?
Ja visst, jeg vet at det er så; hvorledes skulde en mann kunne ha rett mot Gud?
3 Wadde ng’omuntu yandyagadde okuwakana naye, tayinza kumuddamu kibuuzo na kimu ku bibuuzo olukumi.
Om han hadde lyst til å gå i rette med Gud, kunde han ikke svare ham ett til tusen.
4 Amagezi ge ga nsusso, amaanyi ge mangi nnyo; ani eyali amuwakanyizza n’avaayo nga taliiko binuubule?
Vis som han er av hjerte og veldig i styrke - hvem trosset ham og kom vel fra det,
5 Asimbula ensozi ne zivaayo nga tezimanyiridde era n’azivuunika ng’asunguwadde.
han som flytter fjell før de vet av det, som velter dem i sin vrede,
6 Ensi aginyeenya n’eva mu kifo kyayo era n’akankanya empagi zaayo.
som ryster jorden, så den viker fra sitt sted, og dens støtter bever,
7 Ayogera eri enjuba ne teyaka, akugira n’alemesa ekitangaala ky’emmunyeenye okulabika.
som byder solen, så den ikke går op, og som setter segl for stjernene,
8 Ye yekka abamba eggulu era n’atambulira ku mayengo g’ennyanja.
som alene utspenner himmelen og skrider frem over havets høider,
9 Ye mukozi wa Nabaliyo, entungalugoye ne Kakaaga, n’ebibinja eby’emunyeenye eby’obukiikaddyo.
som har skapt Bjørnen, Orion og Syvstjernen og Sydens stjernekammere,
10 Akola ebyewuunyo ebizibu okunnyonnyola, n’akola n’ebyamagero ebitabalika.
som gjør store, uransakelige ting og under uten tall?
11 Bw’ayita we ndi sisobola kumulaba, bw’ampitako, sisobola kumutegeera.
Han går forbi mig, og jeg ser ham ikke; han farer forbi, og jeg merker ham ikke.
12 Bw’aba alina ky’aggya ku muntu, ani ayinza okumuziyiza? Ani ayinza okumubuuza nti kiki ky’okola?
Han griper sitt rov - hvem vil hindre ham, hvem vil si til ham: Hvad gjør du?
13 Katonda taziyiza busungu bwe; n’ebibinja bya Lakabu byakankanira wansi w’ebigere bye.
Gud holder ikke sin vrede tilbake; under ham måtte Rahabs hjelpere bøie sig.
14 Kaakano nnyinza ntya okuwakana naye? Nnyinza ntya okufuna ebigambo mpakane naye?
Hvorledes skulde da jeg kunne svare ham og velge mine ord imot ham,
15 Wadde nga siriiko musango, sisobola kubaako kye muddamu, mba nnyinza kwegayirira bwegayirizi oyo Omulamuzi wange ankwatirwe ekisa.
jeg som ikke kunde svare om jeg enn hadde rett, men måtte be min dommer om nåde!
16 Ne bwe na ndimukoowodde n’ampitaba, sirowooza nti yandimpadde ekiseera n’ampuliriza.
Om jeg ropte, og han svarte mig, kunde jeg ikke tro at han hørte min røst,
17 Yandimenyeemenye mu muyaga nannyongerako ebiwundu awatali nsonga.
han som vilde knuse mig i storm og uten årsak ramme mig med sår på sår,
18 Teyandindese kuddamu mukka naye yandimmaliddewo ddala nga mbonaabona.
som ikke vilde tillate mig å dra ånde, men vilde mette mig med lidelser.
19 Bwe kiba nga kigambo kya maanyi bwanyi, ye wa maanyi. Era bwe kiba kya kusala musango, ani alimuyita?
Gjelder det styrke, så sier han: Se, her er jeg! Gjelder det rett: Hvem vil stevne mig?
20 Ne bwe sandibaddeko musango, akamwa kange kandigunsalidde. Ne bwe bandinnangiridde nti siriiko kyakunenyezebwa, kandirangiridde nti gunsinze.
Hadde jeg enn rett, skulde dog min egen munn dømme mig skyldig; var jeg enn uskyldig, vilde han dog si at jeg hadde urett.
21 “Wadde nga sirina kyakunenyezebwa, sikyefaako, obulamu bwange mbunyooma.
Skyldløs er jeg; jeg bryr mig ikke om å leve - jeg forakter mitt liv.
22 Byonna kye kimu, kyenva ŋŋamba nti, Azikiriza bonna abataliiko musango awamu n’abakozi b’ebibi.
Det kommer ut på ett; derfor sier jeg: Skyldløs eller ugudelig - han gjør dem begge til intet.
23 Kawumpuli bw’aba asse mbagirawo, Mukama asekerera okubonaabona kw’abatalina musango.
Når svepen brått rammer med død, spotter han de uskyldiges lidelse.
24 Ensi yaweebwayo mu mukono gw’abakozi b’ebibi. Abikka ku maaso g’abagiramula. Bw’aba nga si Mukama, kale ani?
Jorden er gitt i den ugudeliges hånd; han tilhyller dens dommeres åsyn. Er det ikke han som gjør det, hvem er det da?
25 Kaakano ennaku zange zidduka okusinga omuddusi, zifuumuuka, tezirina kalungi ke ziraba.
Mine dager har vært hastigere enn en løper; de er bortflyktet uten å ha sett noget godt;
26 Zifuumuuka ng’amaato ag’ebitoogo agadduka ennyo, ng’empungu eyanguyiriza okugenda eri omuyiggo.
de har faret avsted som båter av rør, som en ørn som slår ned på sitt bytte.
27 Bwe ŋŋamba nti, Leka neerabire okusinda kwange, oba nti neerabire obunyiikaavu bwange, nsekemu,
Om jeg sier: Jeg vil glemme min sorg, jeg vil la min mørke mine fare og se glad ut,
28 ne neekokkola okubonaabona kwange, mmanyi nga Mukama tombale ng’ataliiko musango.
da gruer jeg for alle mine plager; jeg vet jo at du ikke frikjenner mig.
29 Omusango gunsinze, lwaki nteganira obwereere?
Jeg skal jo være ugudelig - hvorfor gjør jeg mig da forgjeves møie?
30 Ne bwe nandinaabye sabbuuni n’engalo zange ne nzitukuza,
Om jeg tvettet mig med sne og renset mine hender med lut,
31 era wandinsudde mu kinnya, n’engoye zange zennyini ne zinneetamwa.
da skulde du dyppe mig i en grøft, så mine klær vemmedes ved mig.
32 Kubanga Mukama si muntu nga nze bwe ndi nti muddemu, era nti tusisinkane tuwozaŋŋanye mu mbuga z’amateeka.
For han er ikke en mann som jeg, så jeg kunde svare ham, så vi kunde gå sammen for retten;
33 Tewali mutabaganya ayinza kututeekako mukono gwe ffembi,
det er ikke nogen voldgiftsmann mellem oss, som kunde legge sin hånd på oss begge.
34 eyandizigyeko omuggo gwa Katonda entiisa ye n’erekeraawo okunzijira.
Når han bare tok sitt ris bort fra mig, og hans redsler ikke skremte mig!
35 Olwo nno nandyogedde nga simutya; naye nga bwe kiri kaakano, sisobola.”
Da skulde jeg tale uten å reddes for ham; for slik er jeg ikke, det vet jeg med mig selv.
