Yobu 41
1 “Oyinza okusikayo lukwata n’eddobo, oba okusiba olulimi lwayo n’omuguwa?
Vangt gij den Krokodil met de angel, Bindt ge hem de tong met koorden vast;
2 Oyinza okuyingiza omuguwa mu nnyindo zaayo, oba okuwummula oluba lwayo n’eddobo?
Steekt ge hem een stok door de neus, Haalt ge een ring door zijn kaken;
3 Eneekwegayirira ng’ekusaba nti, ogikwatirwe ekisa? Eneeyogera naawe mu bigambo ebigonvu?
Zal hij heel veel tot u smeken, Of lieve woordjes tot u richten?
4 Eneekola naawe endagaano ogitwale ekuweereze obulamu bwayo bwonna?
Zal hij een contract met u sluiten, En neemt ge hem voorgoed in uw dienst;
5 Onoozannya nayo nga bw’ozannya n’akanyonyi, oba okugisiba n’olukoba ng’agisibira bawala bo?
Kunt ge met hem als met een vogeltje spelen, Bindt ge hem voor uw dochtertjes vast;
6 Abasuubuzi banaagiramuza, oba banaagibala ng’ekyamaguzi?
Kunnen uw makkers hem verhandelen, En onder de venters verdelen?
7 Oyinza okuvuba eddiba lyayo n’olijjuza amalobo, oba omutwe okugufumita n’amafumu agafumita ebyennyanja?
Kunt ge zijn huid met spiesen beplanten, Zijn kop met een vissersharpoen?
8 Bw’oligissaako engalo zo ekirivaamu tolikyerabira, toliddayo kukikola!
Probeer eens, de hand op hem te leggen, Maar denk aan de strijd; ge doet het zeker niet weer,
9 Essuubi lyonna ery’okugiwangula ffu, okugirabako obulabi kimalamu amaanyi.
Want uw hoop komt vast bedrogen uit! Reeds bij zijn aanblik wordt men neergeslagen
10 Teri n’omu mukambwe nnyo asobola kugyaŋŋanga. Kale, ani oyo asobola okuyimirira mu maaso gange?
Er is niemand vermetel genoeg, hem te wekken. Wie houdt voor hem stand,
11 Ani alina kye yali ampoze musasule? Byonna ebiri wansi w’eggulu byange.
Wie treedt tegen hem op, en blijft ongedeerd: Onder de ganse hemel Is er niet één!
12 “Ku bikwata ku mikono n’ebigere byayo siisirike, amaanyi gaayo n’ekikula kyayo bya ssimbo.
Ik wil niet zwijgen over zijn leden, Maar spreken over zijn nooit geëvenaarde kracht.
13 Ani ayinza okugiggyako eddiba lyayo ery’oku ngulu? Ani ayinza okuyuza ekizibaawo kyayo eky’amaliba abiri?
Wie heeft ooit zijn kleed opgelicht, Is doorgedrongen tussen zijn dubbel kuras?
14 Ani ayinza okuggula enzigi z’akamwa kaayo? Amannyo gaayo geetooloddwa entiisa.
Wie opent de dubbele deur van zijn muil; Rondom zijn tanden verschrikking!
15 Omugongo gwe gujjudde enkalala z’engabo ezisibiddwa okumukumu.
Zijn rug is als rijen van schilden, Die als een muur van steen hem omsluiten
16 Zonna zisibaganye nga tewali mpewo weeyita.
Het een ligt vlak naast het ander, Geen tocht kan er door;
17 Zakwatagana, ziri ku zinnaazo era tezisobola kwawulibwa.
Ze grijpen aan elkander vast, En sluiten onscheidbaar aaneen.
18 Bw’eyasimula, ebimyanso bijja, n’amaaso gaayo gali nga enjuba ng’egwa.
Door zijn niezen danst het licht, Zijn ogen zijn als de wimpers van het morgenrood;
19 Mu kamwa kaayo muvaamu ebiriro ebyaka. Kavaamu ensasi ez’omuliro.
Uit zijn muil steken toortsen, En schieten vuurvonken uit;
20 Mu nnyindo zaayo muvaamu omukka ng’ogwentamu eyeesera eri ku muliro ogw’emmuli ezaaka.
Er stijgt rook uit zijn neusgaten op, Als uit een dampende en ziedende ketel.
21 Omukka oguva mu nnyindo zaayo gukoleeza Amanda.
Zijn adem zet kolen in vuur, Uit zijn bek stijgen vlammen omhoog;
22 Mu nsingo yaayo mulimu amaanyi, n’entiisa eri mu maaso gaayo.
In zijn nek zetelt kracht, Ontsteltenis danst voor hem uit;
23 Emiwula gy’ennyama yaayo gyegasse; gikutte nnyo era tegisobola kwenyeenya.
Zijn vleeskwabben sluiten stevig aaneen, Onbeweeglijk aan hem vastgegoten;
24 Ekifuba kyayo kigumu ng’olwazi, kigumu ng’olubengo.
Zijn hart is vast als een kei, Hecht als een onderste molensteen:
25 Bwesituka ab’amaanyi batya. Badduka olw’okubwatuka kwayo.
Voor zijn majesteit sidderen de baren Trekken de golven der zee zich terug.
26 Ekitala bwe kigituukako tekirina kye kiyinza kumukolako, oba ffumu, oba omuwunda wadde akasaale akasongovu.
Het zwaard, dat hem treft, is er niet tegen bestand, Geen lans, geen speer en geen schicht.
27 Emenya ebyuma gy’obeera nti ekutulakutula bisasiro, ebyo ebikomo ebimenyaamenya ng’emiti emivundu.
Hij rekent het ijzer voor stro, Voor vermolmd hout het koper;
28 Akasaale tekayinza kugiddusa, amayinja ag’envumuulo gaba nga biti gy’eri.
Geen pijlen jagen hem op de vlucht, Slingerstenen zijn hem maar kaf;
29 Embukuuli nayo eri ng’ebisusunku gy’eri. Esekerera amafumu agakasukibwa.
Een werpspies schijnt hem een riet, Hij lacht om het suizen der knots.
30 Amagalagamba g’oku lubuto lwayo gali ng’engyo z’ensuwa. Bwe yeekulula mu bitosi ebeera ng’ekyuma ekiwuula.
Onder zijn buik zitten puntige scherven, Als een dorsslee krabt hij ermee op het slijk;
31 Ereetera obuziba bw’ennyanja okuba ng’entamu eyeesera. Ennyanja n’eba ng’entamu y’omuzigo ogufumbibwa.
Hij doet de afgrond koken als een ketel, Verandert de zee in een wierookpan;
32 Mu mazzi mw’eyise, erekamu ekkubo ery’amayengo ameeru; ne kireeta n’ekirowoozo nti obuziba bulina envi.
Achter hem aan een lichtend spoor, Als had de afgrond zilveren lokken.
33 Tewali kigyenkana ku nsi; ekitonde ekitatya.
Zijns gelijke is er op aarde niet; Geschapen, om niemand te vrezen;
34 Enyooma buli kisolo. Ye kabaka w’abo bonna ab’amalala.”
Op al wat trots is, ziet hij neer, Hij is koning over alle verscheurende beesten!
