Yobu 4
1 Awo Erifaazi Omutemani n’ayanukula ng’agamba nti,
Da tok Elifas fra Teman til orde og sa:
2 “Omuntu bw’anaayogera naawe onoonyiiga? Naye ani ayinza okusirika obusirisi?
Om en prøvde å tale et ord til dig, vilde du da ta det ille op? Men hvem kan vel holde sine ord tilbake?
3 Laba, wayigiriza bangi, emikono eminafu wagizzaamu amaanyi.
Du har selv vist mange til rette, og maktløse hender styrket du;
4 Ebigambo byo byanyweza abaali bagwa, era ng’ozzaamu amaanyi amaviivi agaali gakankana.
dine ord reiste den snublende op, og synkende knær gjorde du sterke.
5 Naye kaakano kikutuuseeko, oweddemu amaanyi; kikutte ku ggwe n’oggwaawo!
Men nu, når det gjelder dig selv, blir du utålmodig, når det rammer dig, blir du forferdet.
6 Okutya Katonda wo si bwe bwesige bwo, n’obwesimbu bwo si ly’essuubi lyo?
Er ikke din gudsfrykt din tillit, din ulastelige ferd ditt håp?
7 “Kaakano lowooza; ani ataliiko musango eyali azikiridde? Oba wa abatuukirivu gye baali bamaliddwawo?
Tenk efter: Hvem omkom uskyldig, og hvor gikk rettskafne til grunne?
8 Okusinziira ku kyendabye; abo abateekateeka okukola ebibi era ne basiga ebitali bya butuukirivu, bakungula bizibu.
Efter det jeg har sett, har de som pløide urett og sådde nød, også høstet det.
9 Bazikirizibwa omukka Katonda gw’assa, bamalibwawo obusungu bwe.
De omkom for Guds ånde, og for hans vredes pust blev de til intet.
10 Okuwuluguma kw’empologoma, n’eddoboozi ly’empologoma enkambwe, n’amannyo g’empologoma ento gamenyeka.
Løvens brøl og dens fryktelige røst hørtes ikke lenger, og ungløvenes tenner blev knust.
11 Empologoma ey’amaanyi ezikirira olw’okubulwa omuyiggo, n’obwana bw’empologoma busaasaana.
Løven omkom av mangel på rov, og løvinnens unger blev adspredt.
12 “Nategeezebwa ekigambo eky’ekyama, ne nkitegera okutu.
Og til mig stjal sig et ord; det lød for mitt øre som en hvisken,
13 Wakati mu birowoozo n’okwolesebwa kw’ekiro ng’otulo otungi tukutte omuntu,
under skiftende tanker ved nattlige syner, når dyp søvn faller på menneskene.
14 okutya n’okukankana byankwata ne bireetera amagumba gange okunyegenya.
Frykt og beven kom over mig, så alle mine ben tok til å skjelve.
15 Omwoyo gw’ayita mu maaso gange, obwoya bw’oku mubiri gwange ne buyimirira.
Og en ånd fór forbi mitt åsyn; hårene på mitt legeme reiste sig.
16 Ne buyimirira butengerera, naye saasobola kwetegereza ndabika yaabwo, n’ekifaananyi kyali mu maaso gange, ne wabaawo akasiriikiriro, ne ndyoka mpulira eddoboozi nga ligamba nti,
Den blev stående, men jeg skjelnet ikke klart hvorledes den så ut - det var en skikkelse som stod der for mine øine; jeg hørte en stille susen og en røst:
17 ‘Omuntu afa ayinza okuba omutuukirivu okusinga Katonda? Omuntu ayinza okuba omulongoofu okusinga Omutonzi we?
Er et menneske rettferdig for Gud, eller en mann ren for sin skaper?
18 Obanga abaddu be tabeesiga, nga bamalayika be abalanga ensobi
Se, på sine tjenere stoler han ikke, og hos sine engler finner han feil,
19 kale kiriba kitya, abo abasula mu z’ebbumba ezirina emisingi egiri mu nfuufu, ababetentebwa n’okusinga ekiwojjolo?
hvor meget mere da hos dem som bor i hus av ler, og som har sin grunnvoll i støvet - de som knuses lettere enn møll.
20 Bamalibwawo wakati w’amakya n’akawungeezi, bazikirira emirembe n’emirembe awatali abafaako.
Fra morgen til aften - så er de sønderslått; uten at nogen akter på det, går de til grunne for alltid.
21 Omuguwa gwa weema yaabwe gusimbulwa munda, ne bafa ng’abasirusiru.’”
Blir ikke teltsnoren dradd ut hos dem? De dør, men ikke i visdom.
