Yobu 4
1 Awo Erifaazi Omutemani n’ayanukula ng’agamba nti,
Så tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:
2 “Omuntu bw’anaayogera naawe onoonyiiga? Naye ani ayinza okusirika obusirisi?
Ærgrer det dig, om man taler til dig? Men hvem kan her være tavs?
3 Laba, wayigiriza bangi, emikono eminafu wagizzaamu amaanyi.
Du har selv talt mange til Rette og styrket de slappe Hænder,
4 Ebigambo byo byanyweza abaali bagwa, era ng’ozzaamu amaanyi amaviivi agaali gakankana.
dine Ord holdt den segnende oppe, vaklende Knæ gav du Kraft.
5 Naye kaakano kikutuuseeko, oweddemu amaanyi; kikutte ku ggwe n’oggwaawo!
Men nu det gælder dig selv, så taber du Modet, nu det rammer dig selv, er du slaget af Skræk!
6 Okutya Katonda wo si bwe bwesige bwo, n’obwesimbu bwo si ly’essuubi lyo?
Er ikke din Gudsfrygt din Tillid, din fromme Færd dit Håb?
7 “Kaakano lowooza; ani ataliiko musango eyali azikiridde? Oba wa abatuukirivu gye baali bamaliddwawo?
Tænk efter! Hvem gik uskyldig til Grunde, hvor gik retsindige under?
8 Okusinziira ku kyendabye; abo abateekateeka okukola ebibi era ne basiga ebitali bya butuukirivu, bakungula bizibu.
Men det har jeg set: Hvo Uret pløjer og sår Fortræd, de høster det selv.
9 Bazikirizibwa omukka Katonda gw’assa, bamalibwawo obusungu bwe.
For Guds Ånd går de til Grunde, for hans Vredes Pust går de til.
10 Okuwuluguma kw’empologoma, n’eddoboozi ly’empologoma enkambwe, n’amannyo g’empologoma ento gamenyeka.
Løvens Brøl og Vilddyrets Glam Ungløvernes Tænder slås ud;
11 Empologoma ey’amaanyi ezikirira olw’okubulwa omuyiggo, n’obwana bw’empologoma busaasaana.
Løven omkommer af Mangel på Rov, og Løveungerne spredes.
12 “Nategeezebwa ekigambo eky’ekyama, ne nkitegera okutu.
Der sneg sig til mig et Ord mit Øre opfanged dets Hvisken
13 Wakati mu birowoozo n’okwolesebwa kw’ekiro ng’otulo otungi tukutte omuntu,
i Nattesynernes Tanker, da Dvale sank over Mennesker;
14 okutya n’okukankana byankwata ne bireetera amagumba gange okunyegenya.
Angst og Skælven kom over mig, alle mine Ledemod skjalv;
15 Omwoyo gw’ayita mu maaso gange, obwoya bw’oku mubiri gwange ne buyimirira.
et Pust strøg over mit Ansigt, Hårene rejste sig på min Krop.
16 Ne buyimirira butengerera, naye saasobola kwetegereza ndabika yaabwo, n’ekifaananyi kyali mu maaso gange, ne wabaawo akasiriikiriro, ne ndyoka mpulira eddoboozi nga ligamba nti,
Så stod det stille! Jeg sansed ikke, hvordan det så ud; en Skikkelse stod for mit Øje, jeg hørte en hviskende Stemme:
17 ‘Omuntu afa ayinza okuba omutuukirivu okusinga Katonda? Omuntu ayinza okuba omulongoofu okusinga Omutonzi we?
"Har et Menneske Ret for Gud, mon en Mand er ren for sin Skaber?
18 Obanga abaddu be tabeesiga, nga bamalayika be abalanga ensobi
End ikke sine Tjenere tror han, hos sine Engle finder han Fejl,
19 kale kiriba kitya, abo abasula mu z’ebbumba ezirina emisingi egiri mu nfuufu, ababetentebwa n’okusinga ekiwojjolo?
endsige hos dem, der bor i en Hytte af Ler og har deres Grundvold i Støvet!
20 Bamalibwawo wakati w’amakya n’akawungeezi, bazikirira emirembe n’emirembe awatali abafaako.
De knuses ligesom Møl, imellem Morgen og Aften, de sønderslås uden at ænses, for evigt går de til Grunde.
21 Omuguwa gwa weema yaabwe gusimbulwa munda, ne bafa ng’abasirusiru.’”
Rives ej deres Teltreb ud? De dør, men ikke i Visdom."
