Yobu 37
1 “Kino kikankanya omutima gwange, ne gubuuka okuva mu kifo kyagwo.
Ja, over dette forferdes mitt hjerte og hopper i mitt bryst.
2 Wuliriza okubwatuka kw’eddoboozi lye, n’okuwuluguma okuva mu kamwa ke.
Hør, hør braket av hans røst og det drønn som går ut av hans munn!
3 Asumulula eggulu ne limyansa wansi w’eggulu wonna, n’aliragira ligende ku nkomerero y’ensi.
Under hele himmelen lar han det fare, og han sender sitt lys til jordens ytterste ender.
4 Kino oluggwa, okuwuluguma kw’eddoboozi lye kwe kuddako, abwatuka n’eddoboozi lye ery’omwanguka, era eddoboozi lye bwe liwulirwa, tewabaawo kisigala nga bwe kibadde.
Efterpå brøler røsten, han tordner med sin veldige røst; han holder ikke lynene tilbake når hans røst lar sig høre.
5 Eddoboozi lya Katonda libwatuka mu ngeri ey’ekitalo; akola ebintu ebikulu ebisukka okutegeera kwaffe.
Gud tordner underfullt med sin røst; han gjør storverk, og vi forstår dem ikke.
6 Agamba omuzira nti, ‘Ggwa ku nsi,’ ate eri enkuba etonnya nti, ‘Ttonnya nnyo.’
Han sier til sneen: Fall til jorden! - og likeså til skyllregnet, sitt sterke skyllregn.
7 Emirimu gya buli muntu giyimirira, buli omu n’alyoka amanya amaanyi ga Katonda.
Hvert menneskes hånd forsegler han, forat alle mennesker som han har skapt, må komme til å kjenne ham.
8 Ensolo ne ziryoka zessogga empuku zaazo, ne zigenda zeekukuma.
Da går de ville dyr inn i sine huler, og de holder sig i sine hi.
9 Omuyaga ne gulyoka guva mu nnyumba yaagwo, n’obunnyogovu ne buva mu mpewo ekuŋŋunta.
Fra Sydens innerste kammer kommer storm, og med nordenvinden kommer kulde.
10 Omuzira ne guva mu mukka gwa Katonda n’amazzi amangi ne gekwata kitole.
Av Guds ånde kommer is, og brede vann bindes.
11 Ebire abijjuza amatondo g’amazzi, n’asaasaanya okumyansa kw’eggulu.
Med væte fyller han skyen, og han spreder sine lynskyer,
12 Byetooloolatooloola nga y’abiragira, ne bituukiriza byonna by’abiragira, ku nsi yonna okubeera abantu.
og de svinger hit og dit, efter som han leder dem, forat de skal utføre alt det han byder dem, over den vide jord;
13 Bwe kuba kubonereza, oba okufukirira ensi oba okulaga okwagala kwe, atonnyesa enkuba.
enten til tukt, når det er til gagn for hans jord, eller til velsignelse lar han dem komme.
14 “Wuliriza kino Yobu; sooka oyimirire olowooze ku bikolwa bya Katonda eby’ettendo.
Vend ditt øre til dette, Job! Stå stille og gi akt på Guds under!
15 Omanyi Katonda engeri gy’alagiramu ebire, n’aleetera eggulu okumyansa?
Forstår du hvorledes Gud styrer dem og lar sine skyers lyn blinke frem?
16 Omanyi engeri ebire gye bituulamu mu bbanga, amakula g’emirimu gy’oyo eyatuukirira mu kumanya?
Forstår du hvorledes skyene svever om i luften, forstår du den Allvitendes under,
17 Ggwe alina ebyambalo ebibuguma, ensi bw’eba ng’ekkakkanyizibbwa embuyaga ez’obukiikaddyo,
du hvis klær blir varme når jorden ligger og dormer i sønnenvind?
18 oyinza okumwegattako ne mubamba eggulu, eryaguma ne libeera ng’endabirwamu ensanuuse?
Kan du med ham spenne ut himmelen, så fast som et speil av støpt metall?
19 “Tubuulire kye tunaamugamba; tetusobola kuwoza nsonga zaffe gy’ali olw’ekizikiza kye tulimu.
Lær oss hvad vi skal si til ham! Vi kan ikke fremføre noget for bare mørke.
20 Asaanidde okubuulirwa kye njagala okwogera? Eriyo omuntu yenna ayinza okusaba okumalibwawo?
Skal det fortelles ham at jeg vil tale med ham? Har nogen sagt at han ønsker sin egen undergang?
21 Kaakano tewali n’omu ayinza kutunula mu njuba, olw’engeri gy’eyakamu ku ggulu, ng’empewo emaze okuyita, n’eyelula ebire.
Og nu, menneskene ser ikke lyset, enda det skinner klart på himmelen, og en vind er faret frem og har renset den.
22 Mu bukiikakkono evaayo zaabu; Katonda ajja mu kitiibwa eky’amaanyi.
Fra Norden kommer gull; om Gud er der en forferdende herlighet.
23 Ayinzabyonna tatuukikako era agulumidde mu maanyi, mu bwenkanya bwe era ne butuukirivu bwe, tawaliriza muntu yenna.
Den Allmektige finner vi ikke, han som er så stor i makt; men retten og den strenge rettferdighet krenker han ikke.
24 Noolwekyo abantu bamutya, takitwala ng’ekikulu olw’abo abeerowooza okuba abagezi mu mitima gyabwe.”
Derfor frykter menneskene ham; men han enser ikke nogen selvklok mann.
