Yobu 30

1 “Naye kaakano bansekerera; abantu abansinga obuto, bakitaabwe be nnandibadde nteeka wamu n’embwa ezikuuma endiga zange.

Men no er eg til spott for deim som yngre er av år enn eg; eg deira feder ikkje fann verdige plass hjå gjætarhunden.

2 Amaanyi g’emikono gyabwe gaali gangasa ki? Abantu abaali baweddemu amaanyi ag’obuvubuka bwabwe,

Magtlause er og deira hender, og deira saft og kraft er burte;

3 abakoozimbye abaali mu bwetaavu era abayala, bameketa ettaka ekkalu mu nsi enjereere mu budde obw’ekiro.

Dei magre er av naud og svolt, dei gneg i turre øydemarki som alt i går var reine audni,

4 Banoga ebiragala ebiwoomerera ng’omunnyo mu bisaka, enkolokolo ez’omwoloola y’emmere yaabwe.

og plukkar melde millom kjørri og hev til føda einerot.

5 Baagobebwa bave mu bantu bannaabwe, ne babaleekaanira gy’obeera nti, baali babbi.

Frå folket vert dei jaga burt, fær tjuvemann slengt etter seg.

6 Baawalirizibwa okubeera mu migga egyakalira, mu njazi ne mu binnya wansi mu ttaka.

Dei gøymer seg i fæle gil, i holor uti jord og fjell;

7 Baakaabira mu bisaka ng’ensolo ne beekweka mu bikoola by’emiti.

og millom buskor skrålar dei og samlast under netlerunnar;

8 Ezzadde ly’abasirusiru abatalina bwe bayitibwa, baagobebwa mu nsi.

ei ætt av dårar og namnlause som ein helst piskar ut or landet.

9 Naye kaakano abaana baabwe bansekerera nga bannyimba; nfuuse ekyenyinyalwa gye bali,

No er eg slengjestev for deim, eit ordtak hev for deim eg vorte.

10 abatanjagala abanneesalako, banguwa okunfujjira amalusu mu maaso.

Dei styggjest ved meg, held seg burte og sparer ei å sputta på meg.

11 Kaakano Katonda nga bw’atagguludde akasaale kange, ammazeemu amaanyi; beeyisizza nga bwe balaba mu maaso gange.

Utan all blygd dei krenkjer meg, hiv av kvart band framfor mi åsyn.

12 Abantu bano bannumba ku mukono gwange ogwa ddyo; bategera ebigere byange emitego, ne baziba amakubo banzikirize.

Eit utjo reiser seg til høgre, dei spenner mine føter burt, og legg ulukke-vegar mot meg.

13 Banzingiza ne banzikiriza, nga tewali n’omu abayambye.

Og stigen min den bryt dei upp og hjelper til med mi ulukka, dei som er hjelpelause sjølv.

14 Banzingiza ng’abayita mu kituli ekigazi, bayingira nga bayita mu muwaatwa.

Som gjenom vide murbrot kjem dei, velter seg fram med bråk og brak.

15 Nnumbiddwa ebitiisa eby’amaanyi; ekitiibwa kyange kifuumuuse ng’ekifuuyiddwa empewo, era n’obukuumi bwange ne bubulawo ng’ekire.”

Imot meg vender rædslor seg, mi æra elter dei som stormen, mi velferd kvarv som lette sky.

16 “Era kaakano obulamu bwange buseebengerera buggwaawo, ennaku ez’okubonaabona zinzijjidde.

No jamrar seg mi sjæl i meg; usæle dagar held meg fast.

17 Ekiro kifumita amagumba gange era obulumi bwe nnina tebukoma.

Natti gneg mine knokar av meg, min verk, mi pina aldri søv.

18 Mu maanyi ge amangi Katonda abeera ng’olugoye lwe nneebikka, n’ensibibwa ng’ekitogi ky’ekyambalo kyange.

Ved allmagt vert min klædnad vanstelt, heng tett som skjortekragen kring meg.

19 Ansuula mu bitosi, ne nfuuka ng’enfuufu n’evvu.

Han kasta meg i skarnet ned; og eg ser ut som mold og oska.

20 “Nkukaabirira nti, Ayi Katonda, naye toddamu; nnyimirira, naye ontunuulira butunuulizi.

Eg skrik til deg, du svarar ikkje, eg stend der, og du stirer på meg.

21 Onkyukira n’obusungu; onnumba n’omukono gwo ogw’amaanyi.

Hard hev du vorte imot meg, du stri’r mot meg med veldug hand.

22 Onsitula mu bbanga n’ongobesa empewo, n’onziza eno n’eri mu muyaga.

Du let meg fara burt i stormen, du let meg tynast i hans brus.

23 Mmanyi nga olintuusa mu kufa, mu kifo kye wateekerawo abalamu bonna.

Eg veit du fører meg til dauden, der alt som liver samlast lyt.

24 “Ddala tewali ayamba muntu anyigirizibwa ng’akaaba mu kunyigirizibwa kwe.

Kven kavar ikkje når han søkk? Kven ropar ikkje ut i fåren?

25 Saakaabira abo abaali mu buzibu? Emmeeme yange teyalumirirwa abaavu?

Gret eg’kje sjølv med den fortrykte, og syrgde yver fatigmann?

26 Naye bwe nanoonya obulungi, ekibi kye kyajja; bwe nanoonya ekitangaala, ekizikiza kye kyajja.

Eg vona godt, men det kom vondt, eg venta ljos, men myrker kom.

27 Olubuto lwange lutokota, terusirika; ennaku ez’okubonaabona kwange zinjolekedde.

Det kokar allstødt i mitt indre, ulukkedagen møter meg.

28 Nzenna ŋŋenda nzirugala naye si lwa kwokebwa musana; nnyimirira mu lukuŋŋaana, ne nsaba obuyambi.

Svart gjeng eg kring, men ikkje solbrend, eg ris i flokken, skrik um hjelp.

29 Nfuuse muganda w’ebibe, munne w’ebiwuugulu.

Bror åt sjakalar hev eg vorte, til strussar eg ein frende er.

30 Olususu lwange luddugadde, era lususumbuka; n’omubiri gwange gwokerera.

Mi hud er svart og flaknar av; det brenn i mine bein av hite.

31 Ettendo lyange lifuuseemu kukaaba n’akalere kange ne kavaamu eddoboozi ery’ebiwoobe.”

Min cither hev eg bytt i sorg, og fløyta mi med gråtar-mål.