Yobu 30

1 “Naye kaakano bansekerera; abantu abansinga obuto, bakitaabwe be nnandibadde nteeka wamu n’embwa ezikuuma endiga zange.

Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj ŝafaroj;

2 Amaanyi g’emikono gyabwe gaali gangasa ki? Abantu abaali baweddemu amaanyi ag’obuvubuka bwabwe,

Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;

3 abakoozimbye abaali mu bwetaavu era abayala, bameketa ettaka ekkalu mu nsi enjereere mu budde obw’ekiro.

Kiuj pro malriĉeco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;

4 Banoga ebiragala ebiwoomerera ng’omunnyo mu bisaka, enkolokolo ez’omwoloola y’emmere yaabwe.

Kiuj elŝiras atriplon apud la arbetaĵoj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.

5 Baagobebwa bave mu bantu bannaabwe, ne babaleekaanira gy’obeera nti, baali babbi.

El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur ŝteliston;

6 Baawalirizibwa okubeera mu migga egyakalira, mu njazi ne mu binnya wansi mu ttaka.

En terfendoj ĉe la valoj ili loĝas, En truoj de la tero kaj de rokoj;

7 Baakaabira mu bisaka ng’ensolo ne beekweka mu bikoola by’emiti.

Inter la arbetaĵoj ili krias, Sub la kardoj ili kolektiĝas;

8 Ezzadde ly’abasirusiru abatalina bwe bayitibwa, baagobebwa mu nsi.

Kiel infanoj de sentaŭguloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.

9 Naye kaakano abaana baabwe bansekerera nga bannyimba; nfuuse ekyenyinyalwa gye bali,

Kaj nun mi fariĝis objekto de ilia mokokanto, Mi fariĝis por ili objekto de babilado.

10 abatanjagala abanneesalako, banguwa okunfujjira amalusu mu maaso.

Ili abomenas min, malproksimiĝas de mi, Ne timas kraĉi sur mian vizaĝon.

11 Kaakano Katonda nga bw’atagguludde akasaale kange, ammazeemu amaanyi; beeyisizza nga bwe balaba mu maaso gange.

Li malligis mian ŝnuron kaj turmentas min, Kaj ili forĵetis antaŭ mi la bridon.

12 Abantu bano bannumba ku mukono gwange ogwa ddyo; bategera ebigere byange emitego, ne baziba amakubo banzikirize.

Dekstre buboj stariĝis, kaj puŝas miajn piedojn; Ili ebenigis kontraŭ mi siajn pereigajn vojojn;

13 Banzingiza ne banzikiriza, nga tewali n’omu abayambye.

Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;

14 Banzingiza ng’abayita mu kituli ekigazi, bayingira nga bayita mu muwaatwa.

Ili venas kiel tra larĝa breĉo, Ĵetas sin tumulte.

15 Nnumbiddwa ebitiisa eby’amaanyi; ekitiibwa kyange kifuumuuse ng’ekifuuyiddwa empewo, era n’obukuumi bwange ne bubulawo ng’ekire.”

Teruroj turnis sin kontraŭ min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia feliĉo.

16 “Era kaakano obulamu bwange buseebengerera buggwaawo, ennaku ez’okubonaabona zinzijjidde.

Kaj nun elverŝiĝas mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.

17 Ekiro kifumita amagumba gange era obulumi bwe nnina tebukoma.

En la nokto miaj ostoj traboriĝas en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.

18 Mu maanyi ge amangi Katonda abeera ng’olugoye lwe nneebikka, n’ensibibwa ng’ekitogi ky’ekyambalo kyange.

Kun granda malfacileco demetiĝas mia vesto; Premas min la rando de mia ĉemizo.

19 Ansuula mu bitosi, ne nfuuka ng’enfuufu n’evvu.

Oni komparas min kun koto; Mi similiĝis al polvo kaj cindro.

20 “Nkukaabirira nti, Ayi Katonda, naye toddamu; nnyimirira, naye ontunuulira butunuulizi.

Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.

21 Onkyukira n’obusungu; onnumba n’omukono gwo ogw’amaanyi.

Vi fariĝis kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.

22 Onsitula mu bbanga n’ongobesa empewo, n’onziza eno n’eri mu muyaga.

Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.

23 Mmanyi nga olintuusa mu kufa, mu kifo kye wateekerawo abalamu bonna.

Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de ĉio vivanta.

24 “Ddala tewali ayamba muntu anyigirizibwa ng’akaaba mu kunyigirizibwa kwe.

Sed ĉu oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfeliĉo?

25 Saakaabira abo abaali mu buzibu? Emmeeme yange teyalumirirwa abaavu?

Ĉu mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfeliĉan tempon? Ĉu mia animo ne afliktiĝis pri malriĉulo?

26 Naye bwe nanoonya obulungi, ekibi kye kyajja; bwe nanoonya ekitangaala, ekizikiza kye kyajja.

Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.

27 Olubuto lwange lutokota, terusirika; ennaku ez’okubonaabona kwange zinjolekedde.

Miaj internaĵoj bolas kaj ne ĉesas; Atakis min tempo de mizero.

28 Nzenna ŋŋenda nzirugala naye si lwa kwokebwa musana; nnyimirira mu lukuŋŋaana, ne nsaba obuyambi.

Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi leviĝas en la komunumo kaj krias.

29 Nfuuse muganda w’ebibe, munne w’ebiwuugulu.

Mi fariĝis frato al la ŝakaloj Kaj kamarado al la strutoj.

30 Olususu lwange luddugadde, era lususumbuka; n’omubiri gwange gwokerera.

Mia haŭto nigriĝis sur mi, Kaj miaj ostoj sekiĝis de varmego.

31 Ettendo lyange lifuuseemu kukaaba n’akalere kange ne kavaamu eddoboozi ery’ebiwoobe.”

Mia harpo fariĝis plendilo, Kaj mia fluto fariĝis voĉo de plorantoj.