Yobu 3

1 Oluvannyuma lw’ebyo, Yobu n’ayasamya akamwa ke n’akolimira olunaku kwe yazaalirwa.

Då let Job upp munnen og banna fødedagen sin.

2 N’agamba nti,

Job tok til ords og sagde:

3 “Olunaku kwe nazaalirwa luzikirire, n’ekiro lwe kyalangirirwa nti omwana mulenzi.

«Burt med den dag då eg vart fødd, den natt som sa: «Ein svein er avla!»

4 Olunaku olwo lubuutikirwe ekizikiza, omusana guleme okulwakako, Katonda aleme okulufaako.

Må denne dag til myrker verta - burtgløymd av Gud i høge himmel - og inkje ljos på honom skina!

5 Ekizikiza n’ekisiikirize eky’okufa birujjule, ekire kirutuuleko, ekizikiza kikankanye ekitangaala kyalwo.

Lat svarte myrkret honom eiga og skyer seg kring honom samla! Dagmyrkjingar skal honom skræma

6 Ekizikiza ekikutte be zigizigi kirunyage, luleme okubalirwa awamu n’ennaku eziri mu mwaka, wadde okuyingizibwa mu ezo eziri mu mwezi.

og myrkret gløypa denne natt! Burt med den natt frå årsens dagar, ho kome ei i månads tal!

7 Yee, lubeere lugumba, waleme okuba eddoboozi lyonna ery’essanyu eririwulirwako.

Ja, aud og tom skal natti verta og ingen fagnad i ho klinga;

8 Abo abakolimira ennyanja n’ennaku balukolimire, n’abo abamanyi okuzuukusa agasolo galukwata mu nnyanja, balukolimire.

Dagbannarar skal henne banna, dei som kann mana upp Livjatan,

9 Emmunyeenye ez’omu matulutulu gaalwo zibe ekizikiza, lulindirire ekitangaala kirubulwe, luleme okulaba ebikowe by’oku nkya.

Og morgonstjernor skal’kje skina; fåfengt ho venta skal på ljoset - augbrunerne av morgonroden -

10 Kubanga terwaggala nzigi za lubuto lwa mmange, nneme okulaba obuyinike.

av di ho ei livsdøri stengde på mor mi, so eg slapp for kval.

11 “Lwaki saafa nga nzalibwa, oba ne nfa nga nva mu lubuto lwa mmange?

Kvi døydd’ eg ei i moders liv? Ell’ slokna då eg rett var fødd?

12 Lwaki amaviivi ganzikiriza okugatuulako era n’amabeere okugayonka?

Kvi fanst det kne som mot meg tok; og brjost eg kunde suga ved?

13 Kaakano nandibadde ngalamidde nga neesirikidde, nandibadde neebase nga neewummulidde,

So låg eg still og kvilde no, eg sov og hadde ro og fred

14 wamu ne bakabaka n’abakungu ab’ensi, abezimbira embiri kaakano amatongo,

hjå kongar og hjå fyrstar, som til gravstad pyramider bygde,

15 oba n’abalangira abaalina zaabu, abajjuzanga ffeeza mu nnyumba zaabwe.

hjå hovdingar som åtte gull og fyllte sine hus med sylv;

16 Oba lwaki saaziikibwa ng’omwana azaaliddwa ng’afudde, atalabye ku kitangaala?

ell’ ufødd var eg ikkje til, lik born som aldri ljoset såg.

17 Eyo ababi gye batatawaanyizibwa, era n’abakooye gye bawummulira.

Der rasar ei dei vonde meir; der kviler dei som trøytte er;

18 Abasibe gye bawummulira awamu, gye batawulirira kiragiro ky’oyo abaduumira.

og fangarne er trygge der; dei høyrer ingen drivar meir.

19 Abakopi n’abakungu gye babeera; abaddu gye batatuntuzibwa bakama baabwe.

Der stor og liten like er, og trælen fri for herren sin.

20 “Lwaki omuyinike aweebwa ekitangaala, ne kimulisiza oyo alumwa mu mwoyo,

Kvi gjev han ljos til den som lid, og liv til deim som gremmer seg,

21 era lwaki yeegomba okufa naye ne kutajja, n’akunoonya okusinga obugagga obuziikiddwa,

som fåfengt stundar etter dauden, og søkjer han som løynde skatt,

22 abajaguza ekisukkiridde, ne basanyuka ng’atuuse ku ntaana?

som gled seg, ja, som jublar høgt, og fegnast når dei finn ei grav -

23 Lwaki okuwa ekitangaala oyo, atayinza kulaba kkubo, Katonda gw’akomedde?

til mannen som ei finn sin veg, som Gud set fast og stengjer inne?

24 Kubanga nkaaba mu kifo ky’okulya, n’okusinda kwange kufukumuka ng’amazzi.

Min sukk hev vorte daglegt brød, og klaga mi som vatnet strøymar.

25 Ekintu kye nantiiranga ddala era kye nakyawa kye kyantukako.

Meg råkar det eg ottast fyre; det som eg ræddast, hender meg.

26 Siwummudde wadde okusiriikirira wadde okuba n’emirembe, wabula buzibu bwereere bwe bunzijidde.”

Snaudt fær eg fred, snaudt fær eg ro, snaudt lindring - so kjem uro att.»