Yobu 3
1 Oluvannyuma lw’ebyo, Yobu n’ayasamya akamwa ke n’akolimira olunaku kwe yazaalirwa.
Derefter oplot Job sin munn og forbannet den dag han blev født.
2 N’agamba nti,
Job tok til orde og sa:
3 “Olunaku kwe nazaalirwa luzikirire, n’ekiro lwe kyalangirirwa nti omwana mulenzi.
Til grunne gå den dag da jeg blev født, og den natt som sa: Et guttebarn er undfanget!
4 Olunaku olwo lubuutikirwe ekizikiza, omusana guleme okulwakako, Katonda aleme okulufaako.
Måtte den dag bli til mørke! Måtte Gud i det høie ikke spørre efter den, og intet lys stråle over den!
5 Ekizikiza n’ekisiikirize eky’okufa birujjule, ekire kirutuuleko, ekizikiza kikankanye ekitangaala kyalwo.
Gid mørke og dødsskygge må kreve den tilbake, gid skyer må leire sig over den, gid alt som gjør en dag mørk, må skremme den!
6 Ekizikiza ekikutte be zigizigi kirunyage, luleme okubalirwa awamu n’ennaku eziri mu mwaka, wadde okuyingizibwa mu ezo eziri mu mwezi.
Den natt - måtte mulm ta den! Den glede sig ikke blandt årets dager, den komme ikke med i måneders tall!
7 Yee, lubeere lugumba, waleme okuba eddoboozi lyonna ery’essanyu eririwulirwako.
Ja, ufruktbar bli den natt! Aldri lyde det jubel i den!
8 Abo abakolimira ennyanja n’ennaku balukolimire, n’abo abamanyi okuzuukusa agasolo galukwata mu nnyanja, balukolimire.
Måtte de som forbanner dager, ønske ondt over den, de som er kyndige i å mane frem Leviatan!
9 Emmunyeenye ez’omu matulutulu gaalwo zibe ekizikiza, lulindirire ekitangaala kirubulwe, luleme okulaba ebikowe by’oku nkya.
Gid dens demrings stjerner må bli mørke! La den vente på lys, uten at det kommer! Måtte den aldri skue morgenrødens øielokk -
10 Kubanga terwaggala nzigi za lubuto lwa mmange, nneme okulaba obuyinike.
fordi den ikke stengte døren til min mors liv og skjulte møie for mine øine.
11 “Lwaki saafa nga nzalibwa, oba ne nfa nga nva mu lubuto lwa mmange?
Hvorfor døde jeg ikke i mors liv? Hvorfor utåndet jeg ikke straks i fødselsstunden?
12 Lwaki amaviivi ganzikiriza okugatuulako era n’amabeere okugayonka?
Hvorfor tok knær imot mig, og hvorfor bryster som jeg kunde die?
13 Kaakano nandibadde ngalamidde nga neesirikidde, nandibadde neebase nga neewummulidde,
For da kunde jeg nu ligge og hvile; jeg kunde sove og hadde da ro -
14 wamu ne bakabaka n’abakungu ab’ensi, abezimbira embiri kaakano amatongo,
sammen med konger og jordens styrere, som bygget sig ruiner,
15 oba n’abalangira abaalina zaabu, abajjuzanga ffeeza mu nnyumba zaabwe.
eller med fyrster som eide gull, som fylte sine hus med sølv;
16 Oba lwaki saaziikibwa ng’omwana azaaliddwa ng’afudde, atalabye ku kitangaala?
eller jeg var nu ikke til, likesom et nedgravd, ufullbåret foster, lik barn som aldri så lyset.
17 Eyo ababi gye batatawaanyizibwa, era n’abakooye gye bawummulira.
Der har de ugudelige holdt op å rase, og der hviler de trette.
18 Abasibe gye bawummulira awamu, gye batawulirira kiragiro ky’oyo abaduumira.
Der har alle fanger ro, de hører ikke driverens røst.
19 Abakopi n’abakungu gye babeera; abaddu gye batatuntuzibwa bakama baabwe.
Liten og stor er der like, og trælen er fri for sin herre.
20 “Lwaki omuyinike aweebwa ekitangaala, ne kimulisiza oyo alumwa mu mwoyo,
Hvorfor gir han den lidende lys, og liv til dem som bærer sorg i sitt hjerte,
21 era lwaki yeegomba okufa naye ne kutajja, n’akunoonya okusinga obugagga obuziikiddwa,
dem som venter på døden uten at den kommer, og som leter efter den ivrigere enn efter skjulte skatter,
22 abajaguza ekisukkiridde, ne basanyuka ng’atuuse ku ntaana?
dem som gleder sig like til jubel, som fryder sig når de finner en grav -
23 Lwaki okuwa ekitangaala oyo, atayinza kulaba kkubo, Katonda gw’akomedde?
til den mann hvis vei er skjult for ham, og som Gud har stengt for på alle kanter?
24 Kubanga nkaaba mu kifo ky’okulya, n’okusinda kwange kufukumuka ng’amazzi.
For mine sukk er blitt mitt daglige brød, og mine klager strømmer som vannet.
25 Ekintu kye nantiiranga ddala era kye nakyawa kye kyantukako.
For alt det fryktelige jeg reddes for, det rammer mig, og det jeg gruer for, det kommer over mig.
26 Siwummudde wadde okusiriikirira wadde okuba n’emirembe, wabula buzibu bwereere bwe bunzijidde.”
Jeg har ikke fred, ikke ro, ikke hvile - det kommer alltid ny uro.
