Yobu 29

1 Yobu n’ayongera okwogera nti,

Då heldt Job fram med talen sin og sagde:

2 “Nga nneegomba emyezi egyayita, ennaku Katonda mwe yali nga y’andabirira,

«Å, var eg som i fordums måna’r, som den gong Gud mi verja var,

3 ettaala ye bwe yayakiranga omutwe gwange, n’ekitangaala kye bwe kyanjakiranga nga ntambulira mu kizikiza.

då yver meg hans lampa skein, som lyste meg i myrkret fram,

4 Mu biro we nabeerera ow’amaanyi, omukwano gwa Katonda omuyitirivu nga gukuuma amaka gange,

slik som eg var i mogne manndom, då Gud var ven i huset mitt,

5 Ayinzabyonna bwe yali ng’akyali nange n’abaana bange nga bakyanneetoolodde,

då Allvald endå med meg var, og mine born eg kring meg såg,

6 n’ekkubo lyange nga lisiigiddwa omuzigo n’olwazi nga lunfukirira omugga ogw’amafuta.

då eg i fløyte foten tvådde, og olje rann av fjellet nær meg,

7 “Bwe nalaganga ku mulyango gw’ekibuga ne ntuula ku ntebe mu kifo we baakubiranga enkiiko,

då eg til porten steig i byen, og sessen min på torget tok!

8 abavubuka abato bandabanga ne badda ebbali, abakadde ne basituka ne bayimirira;

Ungdomen såg meg, løynde seg; dei gamle reiste seg og stod;

9 abakungu ab’oku ntikko ne balekeraawo okwogera, ne bakwata ne ku mimwa;

hovdingar stogga midt i talen og lagde handi på sin munn;

10 ab’ebitiibwa ne balekeraawo okwogera, ennimi zaabwe ne zeesibira waggulu mu kamwa.

og røysti tagna hjå dei gjæve, og tunga seg til gomen kleimde;

11 Buli kutu okwampuliranga nga kwesiima, era n’abo abandabanga nga basiima

dei som meg høyrde, sælka meg, og dei som såg meg, vitna for meg.

12 kubanga nawonyanga abaavu abaakaabiranga obuyambi, n’abatalina bakitaabwe abatalina abayamba.

Eg berga arming når han ropa, og farlaus som var utan hjelp;

13 Omusajja ng’afa, y’ansabira omukisa, ne ndeetera omutima gwa nnamwandu okuyimba.

velsigning fekk eg frå forkomne, og enkjor fekk eg til å jubla.

14 Ne nnyambala obutuukirivu ng’engoye zange, obwenkanya bwe bwali omunagiro gwange era ekitambala kye neesiba ku mutwe.

Rettferd var min, eg hennar bunad; rett var mi kappa og mi kruna.

15 Nnali maaso g’abamuzibe era ebigere by’abalema.

Eg for den blinde auga var, og føter var eg for den halte.

16 Nnali kitaawe w’abanaku, ne nneyama okuwolereza besimanyiiko.

Ein far eg var for fatigfolk; eg for ukjende saki granska.

17 Namenyanga amannyo g’abakozi b’ebibi, ne nziggya mu kamwa kaabwe, be baali bakutte.

På brotsmann tennerne eg knekte, reiv fengdi utor gapet hans.

18 “Nalowooza nti, ‘Ndifiira mu nnyumba yange nga mpezezza ennaku zange nga nnyingi ng’omusenyu ogw’oku nnyanja.

Eg sagde: «I reiret skal eg døy, med dagar talrike som sand.

19 Omulandira gwange gulituuka mu mazzi, era n’omusulo gulibeera ku ttabi lyange okukeesa obudde.

Til roti mi skal vatnet trengja, dogg bu ved natt på greini mi;

20 Ekitiibwa kyange tekirikaddiwa mu nze, n’omutego gwange ogw’akasaale gusigale nga tegukaddiye mu mukono gwange.’

mi æra held seg frisk hjå meg, bogen vert ny handi mi.»

21 “Abantu beesunganga okumpuliriza, nga balindirira mu kasirise amagezi gange.

Dei høyrde ventande på meg, og lydde stilt på rådi mi.

22 Bwe namalanga okwogera, nga tewaba addayo kwogera, ebigambo byange byagwanga mpola mpola mu matu gaabwe.

Og ikkje la dei mot mitt ord, min tale draup ned yver deim.

23 Bannindiriranga ng’enkuba ne banywa ebigambo byange ng’enkuba eya ttoggo.

På meg dei bia som på regn, ja, som vårregn opna munnen.

24 Bwe nabamwenyeranga nga tebakikkiriza; ekitangaala ky’oku maaso gange kyali kya muwendo gye bali.

Eg smilte til mismodige, mitt andlit fekk dei ikkje myrkt.

25 Nabasalirangawo eky’okukola, ne ntuula nga kabaka n’amaggye ge; nnali ng’abo ababeesabeesa abakungubazi.”

Når eg deim vitja, sat eg fremst, sat som ein konge i sin herflokk, lik ein som trøystar syrgjande.