Yobu 29
1 Yobu n’ayongera okwogera nti,
Job vervolgde zijn rede, en sprak
2 “Nga nneegomba emyezi egyayita, ennaku Katonda mwe yali nga y’andabirira,
Ach, was ik als in vroeger maanden, In de tijd, toen God mij behoedde,
3 ettaala ye bwe yayakiranga omutwe gwange, n’ekitangaala kye bwe kyanjakiranga nga ntambulira mu kizikiza.
Toen Hij zijn lamp boven mijn hoofd liet stralen, En ik bij zijn licht door de duisternis ging;
4 Mu biro we nabeerera ow’amaanyi, omukwano gwa Katonda omuyitirivu nga gukuuma amaka gange,
Zoals ik was in mijn beste dagen Toen God mijn tent nog beschutte!
5 Ayinzabyonna bwe yali ng’akyali nange n’abaana bange nga bakyanneetoolodde,
Toen de Almachtige nog met mij was, Mijn kinderen mij nog omringden;
6 n’ekkubo lyange nga lisiigiddwa omuzigo n’olwazi nga lunfukirira omugga ogw’amafuta.
Toen mijn voeten zich baadden in boter, De rots, waar ik stond, beken olie liet stromen;
7 “Bwe nalaganga ku mulyango gw’ekibuga ne ntuula ku ntebe mu kifo we baakubiranga enkiiko,
Als ik uitging naar de poort van de stad, En op het plein mijn zetel liet zetten:
8 abavubuka abato bandabanga ne badda ebbali, abakadde ne basituka ne bayimirira;
Trokken de jongemannen zich terug, zodra ze mij zagen, Rezen de grijsaards op en bleven staan,
9 abakungu ab’oku ntikko ne balekeraawo okwogera, ne bakwata ne ku mimwa;
Staakten de edelen hun gesprek En legden de hand op hun mond.
10 ab’ebitiibwa ne balekeraawo okwogera, ennimi zaabwe ne zeesibira waggulu mu kamwa.
De stem der leiders verstomde, Hun tong kleefde aan hun gehemelte vast;
11 Buli kutu okwampuliranga nga kwesiima, era n’abo abandabanga nga basiima
Toen het oor, dat het hoorde, mij gelukkig prees En het oog, dat het zag, mij bijval schonk!
12 kubanga nawonyanga abaavu abaakaabiranga obuyambi, n’abatalina bakitaabwe abatalina abayamba.
Want ik hielp den arme, die om bijstand riep, Den wees, die geen helper meer had;
13 Omusajja ng’afa, y’ansabira omukisa, ne ndeetera omutima gwa nnamwandu okuyimba.
Dien de ondergang dreigde, zegende mij, Het hart der weduwe vrolijkte ik op;
14 Ne nnyambala obutuukirivu ng’engoye zange, obwenkanya bwe bwali omunagiro gwange era ekitambala kye neesiba ku mutwe.
Rechtschapenheid trok ik aan als een kleed, Mijn gerechtigheid als een mantel en kroon.
15 Nnali maaso g’abamuzibe era ebigere by’abalema.
Ik was de ogen voor blinden, De voeten voor kreupelen;
16 Nnali kitaawe w’abanaku, ne nneyama okuwolereza besimanyiiko.
Voor armen was ik een vader, Voor onbekenden onderzocht ik het pleit.
17 Namenyanga amannyo g’abakozi b’ebibi, ne nziggya mu kamwa kaabwe, be baali bakutte.
Maar den boosdoener brak ik de tanden, En rukte hem de prooi uit zijn kaken.
18 “Nalowooza nti, ‘Ndifiira mu nnyumba yange nga mpezezza ennaku zange nga nnyingi ng’omusenyu ogw’oku nnyanja.
Ik dacht bij mijzelf: Oud zal ik sterven Mijn dagen zullen talrijk zijn als het zand;
19 Omulandira gwange gulituuka mu mazzi, era n’omusulo gulibeera ku ttabi lyange okukeesa obudde.
Mijn wortel zal openstaan voor het water, De dauw op mijn takken vernachten;
20 Ekitiibwa kyange tekirikaddiwa mu nze, n’omutego gwange ogw’akasaale gusigale nga tegukaddiye mu mukono gwange.’
Mijn eer blijft steeds nieuw, Mijn boog wint aan jeugdige kracht in mijn hand!
21 “Abantu beesunganga okumpuliriza, nga balindirira mu kasirise amagezi gange.
Ze luisterden zwijgend naar mij En wachtten mijn beslissing af;
22 Bwe namalanga okwogera, nga tewaba addayo kwogera, ebigambo byange byagwanga mpola mpola mu matu gaabwe.
Had ik uitgesproken, dan nam niemand het woord, Maar mijn rede druppelde op hen neer.
23 Bannindiriranga ng’enkuba ne banywa ebigambo byange ng’enkuba eya ttoggo.
Ze verlangden naar mij als naar regen, Met open mond als naar een late bui.
24 Bwe nabamwenyeranga nga tebakikkiriza; ekitangaala ky’oku maaso gange kyali kya muwendo gye bali.
Lachte ik hun toe, ze durfden het niet geloven, En vingen het stralen van mijn aangezicht op.
25 Nabasalirangawo eky’okukola, ne ntuula nga kabaka n’amaggye ge; nnali ng’abo ababeesabeesa abakungubazi.”
Bezocht ik hen, ik zat bovenaan, Troonde als een vorst bij zijn troepen, als een die treurenden troost.
