Yobu 29

1 Yobu n’ayongera okwogera nti,

Og Job vedblev at fremsætte sit Tankesprog:

2 “Nga nneegomba emyezi egyayita, ennaku Katonda mwe yali nga y’andabirira,

Ak, havde jeg det som tilforn, som dengang Gud tog sig af mig,

3 ettaala ye bwe yayakiranga omutwe gwange, n’ekitangaala kye bwe kyanjakiranga nga ntambulira mu kizikiza.

da hans Lampe lyste over mit Hoved, og jeg ved hans Lys vandt frem i Mørke,

4 Mu biro we nabeerera ow’amaanyi, omukwano gwa Katonda omuyitirivu nga gukuuma amaka gange,

som i mine modne År, da Guds Fortrolighed var over mit Telt,

5 Ayinzabyonna bwe yali ng’akyali nange n’abaana bange nga bakyanneetoolodde,

da den Almægtige end var hos mig og mine Drenge var om mig,

6 n’ekkubo lyange nga lisiigiddwa omuzigo n’olwazi nga lunfukirira omugga ogw’amafuta.

da mine Fødder vaded i Fløde, og Olie strømmede, hvor jeg stod,

7 “Bwe nalaganga ku mulyango gw’ekibuga ne ntuula ku ntebe mu kifo we baakubiranga enkiiko,

da jeg gik ud til Byens Port og rejste mit Sæde på Torvet.

8 abavubuka abato bandabanga ne badda ebbali, abakadde ne basituka ne bayimirira;

Når Ungdommen så mig, gemte deo sig, Oldinge rejste sig op og stod,

9 abakungu ab’oku ntikko ne balekeraawo okwogera, ne bakwata ne ku mimwa;

Høvdinger standsed i Talen og lagde Hånd på Mund,

10 ab’ebitiibwa ne balekeraawo okwogera, ennimi zaabwe ne zeesibira waggulu mu kamwa.

Stormænds Røst forstummed, deres Tunge klæbed til Ganen;

11 Buli kutu okwampuliranga nga kwesiima, era n’abo abandabanga nga basiima

Øret hørte og priste mig lykkelig, Øjet så og tilkendte mig Ære.

12 kubanga nawonyanga abaavu abaakaabiranga obuyambi, n’abatalina bakitaabwe abatalina abayamba.

Thi jeg redded den arme, der skreg om Hjælp, den faderløse, der savned en Hjælper;

13 Omusajja ng’afa, y’ansabira omukisa, ne ndeetera omutima gwa nnamwandu okuyimba.

den, det gik skævt, velsignede mig, jeg frydede Enkens Hjerte;

14 Ne nnyambala obutuukirivu ng’engoye zange, obwenkanya bwe bwali omunagiro gwange era ekitambala kye neesiba ku mutwe.

jeg klædte mig i Retfærd, og den i mig, i Ret som Kappe og Hovedbind.

15 Nnali maaso g’abamuzibe era ebigere by’abalema.

Jeg var den blindes Øje, jeg var den lammes Fod;

16 Nnali kitaawe w’abanaku, ne nneyama okuwolereza besimanyiiko.

jeg var de fattiges Fader, udreded den mig ukendtes Sag;

17 Namenyanga amannyo g’abakozi b’ebibi, ne nziggya mu kamwa kaabwe, be baali bakutte.

den lovløses Tænder brød jeg, rev Byttet ud af hans Gab.

18 “Nalowooza nti, ‘Ndifiira mu nnyumba yange nga mpezezza ennaku zange nga nnyingi ng’omusenyu ogw’oku nnyanja.

Så tænkte jeg da: "Jeg skal dø i min Rede, leve så længe som Føniksfuglen;

19 Omulandira gwange gulituuka mu mazzi, era n’omusulo gulibeera ku ttabi lyange okukeesa obudde.

min Rod kan Vand komme til, Duggen har Nattely i mine Grene;

20 Ekitiibwa kyange tekirikaddiwa mu nze, n’omutego gwange ogw’akasaale gusigale nga tegukaddiye mu mukono gwange.’

min Ære er altid ny, min Bue er altid ung i min Hånd!"

21 “Abantu beesunganga okumpuliriza, nga balindirira mu kasirise amagezi gange.

Mig hørte de på og bied, var tavse, mens jeg gav Råd;

22 Bwe namalanga okwogera, nga tewaba addayo kwogera, ebigambo byange byagwanga mpola mpola mu matu gaabwe.

ingen tog Ordet, når jeg havde talt, mine Ord faldt kvægende på dem;

23 Bannindiriranga ng’enkuba ne banywa ebigambo byange ng’enkuba eya ttoggo.

de bied på mig som på Regn, spærred Munden op efter Vårregn.

24 Bwe nabamwenyeranga nga tebakikkiriza; ekitangaala ky’oku maaso gange kyali kya muwendo gye bali.

Mistrøstige smilte jeg til, mit Åsyns Lys fik de ej til at svinde.

25 Nabasalirangawo eky’okukola, ne ntuula nga kabaka n’amaggye ge; nnali ng’abo ababeesabeesa abakungubazi.”

Vejen valgte jeg for dem og sad som Høvding, troned som Konge blandt Hærmænd, som den, der gav sørgende Trøst.