Yobu 27
1 Yobu n’ayongera okwogera kwe bw’ati nti,
Job heldt fram med talen sin og sagde:
2 “Nga Katonda bw’ali omulamu, agaanye okusala ensonga yange mu mazima, oyo Ayinzabyonna, aleetedde emmeeme yange okulumwa,
«So sant Gud liver, som meg sveik, og Allvalds som meg volde sorg
3 gye nkomye okuba nga nkyalina obulamu mu nze, omukka gwa Katonda nga gukyali mu nnyindo zange,
- for endå eg min ande dreg; i nosi mi er guddomspust -:
4 emimwa gyange tegijja kwogera butali butuukirivu, era olulimi lwange terujja kwogera bulimba.
Urett ligg ei på mine lippor; mi tunga talar ikkje svik.
5 Sirikkiriza nti muli batuufu; okutuusa lwe ndifa, siryeggyako bugolokofu bwange.
D’er langt frå meg å gje’ dykk rett, mi uskyld held eg fast til dauden.
6 Nzija kwongera okunywerera ku butuukirivu bwange obutabuleka; omutima gwange tegunsalira musango nga nkyali mulamu.
Mi rettferd held eg fast uskjepla, eg ingen dag treng skjemmast ved.
7 “Abalabe bange babeere ng’abakozi b’ebibi, n’abo abangolokokerako babeere ng’abatali batuukirivu!
Min fiend’ skal seg syna gudlaus, min motstandar som urettferdig.
8 Kubanga ssuubi ki oyo atalina Katonda ly’aba nalyo ng’asaliddwako, nga Katonda amuggyeko obulamu?
Kva von hev en gudlaus att, når Gud vil sjæli or han draga?
9 Katonda awulira okukaaba kwe ng’ennaku emujjidde?
Vil Gud vel høyra skriket hans, når trengsla bryt innyver honom?
10 Alifuna essanyu mu oyo Ayinzabyonna? Aliyita Katonda ebbanga lyonna?
Kann han i Allvald vel seg gleda? Kann han kvar tid påkalla Gud?
11 Nzija kubayigiriza ebikwata ku maanyi ga Katonda; ebikwata ku oyo Ayinzabyonna sijja kubikweka.
Eg um Guds hand vil læra dykk; kva Allvald vil, det dyl eg ikkje.
12 Weekalirize bino byonna bye mwerabiddeko, lwaki kaakano okwogera ebyo ebitalina makulu?
Sjå dette hev det alle set; kvi talar de då tome ord?
13 “Eno y’empeera Katonda gy’awa abakozi b’ebibi, omugabo omuntu omujoozi gw’afuna okuva eri oyo Ayinzabyonna:
Den lut fær gudlause av Gud, den arven valdsmann fær av Allvald.
14 Abaana be ne bwe baba bangi batya, enkomerero yaabwe kitala; ezzadde lye teririfuna byakulya bibamala.
Til sverdet veks hans søner upp; hans avkom mettast ei med brød;
15 Abo abaliwona kawumpuli, balifa ne baziikibwa, ne bannamwandu baabwe tebalibakaabira.
dei siste legst i grav ved pest, og enkjorne held ingi klaga.
16 Wadde ng’atereka effeeza ng’enfuufu, n’engoye ng’entuumo y’ebbumba,
Og um han dyngjer sylv som dust og samlar klæde liksom leir:
17 ebyo bye yeeterekera omutuukirivu y’alibyambala, era abo abatalina musango be baligabana effeeza ye.
Den rettvise tek klædi på; skuldlause skifter sylvet hans.
18 Ennyumba gy’azimba eribeera ng’ey’ekiwojjolo; ng’akasiisira akazimbiddwa omukuumi.
Han byggjer huset sitt som molen, likt hytta vaktmannen set upp.
19 Agenda okwebaka nga mugagga, naye ekyo tekiddemu kubaawo, kubanga alizuukuka nga byonna biweddewo.
Rik legg han seg - men aldri meir; han opnar augo - og er burte.
20 Entiisa erimuzingako ng’amataba; kibuyaga amutwala ekiro mu kyama.
Som vatsflaum rædsla honom tek, ved natt riv stormen honom burt.
21 Embuyaga ey’ebuvanjuba emutwalira ddala n’agenda; emuggya mu kifo kye n’amaanyi.
Han driv av stad for austanvind, som blæs han frå hans heimstad burt.
22 Emukuba awatali kusaasira, ng’adduka ave mu maanyi gaayo.
Han utan miskunn på han skyt; frå handi hans han røma må.
23 Erimukubira engalo zaayo, n’emusiiya okuva mu kifo kye.”
Med hender klappar dei åt han og pip han frå hans heimstad burt.
