Yobu 18
1 Awo Birudaadi Omusukusi n’ayanukula n’agamba nti,
Då tok Bildad frå Suah til ords og sagde:
2 “Mulikomya ddi okufuulafuula ebigambo? Muddeemu amagezi, tulyoke twogere.
«Kor lenge driv de jagt på ord? Gjev gaum, lat oss so talast ved!
3 Lwaki tutwalibwa ng’ente era ne tulowoozebwa okuba abasirusiru mu maaso gammwe?
Kvi skal me reknast liksom fe, som ureine i dykkar augo?
4 Ggwe eyeyuzayuza olw’obusungu, abantu ensi bagiveeko ku lulwo, oba enjazi zive mu bifo byazo?
Å, du som riv deg sund i sinne, skal jordi øydast for di skuld? Skal fjellet flytjast frå sin stad?
5 “Ddala etabaaza y’omukozi w’ebibi ezikidde, era n’omuliro gw’ekyoto kye tegukyayaka.
Men sløkt vert ljoset for den vonde, og hans åre-eld skal ikkje skina.
6 Ekitangaala kivudde mu weema ye; n’ettaala eri ku mabbali ge nayo ezikidde.
I tjeldet hans vert ljoset myrkt, og lampa sloknar yver han.
7 Amaanyi gamuwedde, ebigere bye tebikyali bya maanyi, era enkwe ze, ze zimusuula.
Hans sterke stig vert snævra inn; han snåvar yver sine planar.
8 Eky’amazima ebigere bye byamusuula mu kitimba era n’atangatanga mu butimba.
Hans fot vert fløkt i garnet inn, og upp i netet ferdast han;
9 Omutego gumukwata ekisinziiro; akamasu ne kamunyweeza.
og snara triv um hælen hans, og gildra tek på honom fat.
10 Omuguwa gumukwekerwa mu ttaka; akatego kamulindirira mu kkubo lye.
I jordi løynde gildror lurer, og fellor ventar på hans veg.
11 Entiisa emukanga enjuuyi zonna era n’emugoba kigere ku kigere.
Og rædslor trugar rundt ikring og skræmer han for kvart eit stig.
12 Emitawaana gimwesunga; ekikangabwa kirindiridde okugwa kwe.
Ulukka hungrar etter han, og vondt vil føra han til fall,
13 Kirya ebitundu by’olususu lwe; omubereberye wa walumbe amulyako emikono n’ebigere.
vil eta kvar ein led og lem, ja, det vil daudens eldste son.
14 Aggyibwa mu bukuumi bwa weema ye era n’atwalibwa eri kabaka w’ebikangabwa.
Hans trygd er rivi frå hans tjeld; du sender han til rædsle-kongen.
15 Omuliro gumalirawo ddala byonna eby’omu weema ye; ekibiriiti kyakira mu kifo mw’abeera.
I huset hans bur framande, det vert strått svåvel på hans bustad.
16 Emirandira gye gikala wansi, n’amatabi ge gakala waggulu.
Hans rot i grunnen turkar ut; den høge kruna visnar burt.
17 Ekijjukizo kye kibula ku nsi; talina linnya mu nsi.
Hans minne kverv frå jordi burt, og namnlaus vert han vidt og breidt.
18 Agobebwa okuva mu kitangaala, agenda mu kizikiza n’aggyibwa mu nsi.
Frå ljos til myrker driv dei honom og jagar han frå landi burt.
19 Talina mwana wadde omuzzukulu mu bantu be, newaakubadde ekifo mwabeera.
Han barnlaus vert i eige folk; i heimen hans slepp ingen undan.
20 Abantu ab’ebugwanjuba beewuunya ebyamutuukako; n’ab’ebuvanjuba ne bakwatibwa ekikangabwa.
Og vestmenn støkk for dagen hans, og austmenn vert av rædsla slegne.
21 Ddala bw’etyo bw’ebeera ennyumba y’omukozi w’ebibi; bwe gaba bwe gatyo amaka g’oyo atamanyi Katonda.”
Just soleis gjeng det nidings hus, den heim der ingen kjenner Gud.»
