< Yobu 17 >
1 Omutima gwange gwennyise, ennaku zange zisalibbwaako, entaana enninze.
Mi ånd er knekt, mitt liv er sløkt, no hev eg berre gravi att.
2 Ddala abansekerera bannetoolodde; amaaso gange gabeekengera.
Eg hæding finn på kvar ein kant, ved deira tråss lyt auga dvelja.
3 “Ompe, Ayi Katonda akakalu k’onsaba. Ani omulala ayinza okunneeyimirira?
Å, set eit pant for meg hjå deg! Kven elles skal meg handslag gjeva?
4 Ozibye emitima gyabwe obutategeera; noolwekyo toobakkirize kuwangula.
Du stengde deira sjæl for skyn; difor vil du ikkje lyfta deim.
5 Omusajja avumirira mikwano gye olw’empeera alireetera amaaso g’abaana be okuziba.
Den som gjev vener burt til plundring, hans søner sloknar augo på.
6 “Katonda anfudde ekisekererwa eri buli omu, anfudde buli omu gw’afujjira amalusu mu maaso.
Eg er for folk til ordtak sett, som ein dei sputtar beint i syni.
7 Amaaso gange gayimbadde olw’okunakuwala; omubiri gwange gwonna kaakano guli nga kisiikirize.
Mitt auga sjukt av sorger er, og mine lemer er ein skugge.
8 Abantu ab’amazima beesisiwala olwa kino; atalina musango agolokokedde ku oyo atatya Katonda.
Dei rettvise støkk yver slikt, og skuldfri harmast på ugudleg.
9 Naye era abatuukirivu banaakwatanga amakubo gaabwe, n’abo ab’emikono emirongoofu baneeyongeranga amaanyi.
Men rettvis mann sin veg gjeng fram, og magti veks hjå reinhendt mann.
10 “Naye mukomeewo mwenna kaakano, mujje, naye siraba muntu mugezi mu mmwe!
Men de - kom berre alle att! Eg ingen vismann finn hjå dykk.
11 Ennaku zange ziyise entegeka zange zoonoonese, era bwe kityo n’okwegomba kw’omutima gwange.
Og mine dagar dei kvarv burt; og mine planar slitna sund, dei som mitt hjarta emna på.
12 Abantu bano ekiro bakifuula emisana; mu kizikiza mwennyini mwe bagambira nti, Ekitangaala kinaatera okujja.
Men dei gjer natti um til dag, som ljos var næmare enn myrkrer.
13 Amagombe bwe gaba nga ge maka mwe nnina essuubi, bwe njala obuliri bwange mu kizikiza, (Sheol )
Eit hus i helheim er mi von, i myrkret reider eg mi seng. (Sheol )
14 ne ŋŋamba amagombe nti, ‘Ggwe kitange,’ era n’eri envunyu nti, ‘Ggwe mmange,’ oba nti, ‘Ggwe mwannyinaze,’
Til gravi ropar eg: «Min far!» til makken: «Mor mi! Syster mi!»
15 kale essuubi lyange liba ludda wa? Ani ayinza okuliraba?
Kvar vert det då av voni mi? Mi von, kven augnar henne då?
16 Nalyo lirigenda eri enzigi z’emagombe Oba tuligenda ffenna mu nfuufu?” (Sheol )
Til helheims bommar fer ho ned, når eg til kvile gjeng i moldi.» (Sheol )