Yobu 14

1 “Omuntu azaalibwa omukazi, abeera ku nsi akaseera katono era abeera mu kutegana.

Sjå - menneskjet, av kvinna født, det liver stutt, av uro mett.

2 Amulisa ng’ekimuli n’awotoka; abulawo mangu ng’ekisiikirize, tabeerera.

Som blom det sprett og visnar burt, ja, lik ein skugge burt det fer.

3 Otunuulira omuntu afaanana bw’atyo? Olimuleeta gy’oli asalirwe omusango?

Men du med honom auga held, og meg du dreg for domen din.

4 Ani ayinza okuggya ekirongoofu mu kitali kirongoofu? Tewali n’omu!

Skal tru det av ein urein kjem ein som er rein? Nei, ikkje ein!

5 Ennaku z’omuntu zaagererwa, wagera obungi bw’emyezi gye era n’oteekawo ekkomo ly’atasobola kusukka.

Når dagetalet hans er sett, hans månads-tal sett fast hjå deg, når du for han ei grensa drog som ei han yverskrida kann,

6 Kale tomufaako muleke yekka, okutuusa lw’alimala okutuukiriza emirimu gye ng’omupakasi.

so snu deg frå, lat han få fred og ha sin dag som leigekaren!

7 “Wakiri waliwo essuubi ng’omuti guloka: Bwe gutemebwa, guloka nate, era ekikolo kyagwo ekiggya tekifa.

For treet er det endå von; um det vert det hogge, sprett det att, på renningar det vantar ikkje.

8 Emirandira gyagwo gyandikaddiyidde mu ttaka era n’ekikonge ne kifiira mu ttaka,

Når røterne i jordi eldest, og stomnen døyr i turre mold,

9 naye olw’emirandira okutambula ne ginoonya amazzi kimulisa ne kireeta amatabi ng’ekisimbe.

ved dåm av vatnet skyt det knupp, fær som ein stikling grøne greiner.

10 Naye omuntu afa era n’agalamizibwa, assa ogw’enkomerero n’akoma.

Men døyr ein mann, då ligg han der; han andast, og kvar er han då?

11 Ng’amazzi bwe gaggwa mu nnyanja oba omugga bwe gukalira ne guggwaawo,

Som vatnet renn ut or ein sjø, som elvi minkar, turkast ut,

12 bw’atyo omuntu bw’agalamira, era n’atasituka okutuusa eggulu bwe linaggwaawo, abantu tebajja kuzuukuka oba kuggyibwa mu tulo twabwe.

so ligg ein mann, ris ikkje upp; til himmeln kverv, dei vaknar ikkje; ein kann’kje vekkja deim or svevnen.

13 “Singa kale onkweka emagombe era n’onziika okutuusa obusungu bwo lwe buliggwaawo! Singa ongerera ekiseera n’onzijukira! (Sheol h7585)

Å, gjev du gøymde meg i helheim, løynde meg, til din vreide gav seg, gav meg ein frest, og so meg hugsa! (Sheol h7585)

14 Omuntu bw’afa, addamu n’abeera omulamu? Ennaku zange zonna ez’okuweereza nnaalindanga okuwona kwange kujje.

Tru mannen døyr og livnar att? I all min strid eg skulde vona og venta til avløysing kom.

15 Olimpita nange ndikuyitaba; olyegomba ekitonde emikono gyo kye gyatonda.

Eg skulde svara, når du ropa og lengta mot dine eige verk.

16 Ddala ku olwo bw’olibala ebigere byange, naye tolyekaliriza bibi byange.

Men no du tel kvart stig eg tek og agtar vel på syndi mi;

17 Ebisobyo byange biriba bisibiddwa mu kisawo; olibikka ku kibi kyange.

mi synd er læst i pungen inn, og på mi skuld du gøymer vel!

18 “Naye ng’olusozi bwe luseebengerera ne luggwaawo, era ng’ejjinja bwe liva mu kifo kyalyo,

Som fjellet fell og smuldrast burt, og berget frå sin stad vert flutt,

19 ng’amazzi bwe gaggwereeza amayinja era ng’okwanjaala kwago bwe kutwala ettaka ly’oku nsi; bw’atyo bw’azikiriza essuubi ly’omuntu.

Som vatnet holar steinen ut, og flaumen skolar moldi burt, so tek du ifrå mannen voni

20 Omumalamu amaanyi omuwangula lumu n’aggweerawo ddala; okyusa enfaanana ye n’omugoba.

og tyngjer honom ned for alltid. Han fer av stad; med åsyn rengd du sender honom burt frå deg.

21 Abaana be bwe bafuna ekitiibwa, takimanya, bwe bagwa, takiraba.

Han veit’kje um hans born vert heidra; han merkar ikkje um dei armast;

22 Obulamu bw’omubiri gwe bwokka bw’awulira ne yeekungubagira yekka.”

Hans eigen kropp hans liding valdar, og sjæli græt for eigi sorg.»