2 Samwiri 22
1 Awo Dawudi n’ayimbira Mukama ebigambo eby’oluyimba luno, Mukama bwe yamulokola mu mukono gw’abalabe be ne mu mukono gwa Sawulo.
David kvad dette kvædet åt Herren då Herren hadde frelst honom frå alle uvenerne sine, og frå Saul:
2 N’ayogera nti, “Mukama lwe lwazi lwange, era ekigo kyange era omulokozi wange;
«Herren er mitt berg og mi festning og min frelsar.
3 Katonda wange lwe lwazi lwange, omwo mwe neekweka, ye ngabo yange era amaanyi ge bwe bulokozi bwange. Kye kiddukiro kyange, mwe nneekweka era ye mulokozi wange; ggwe ondokola eri abantu ababi.
Gud er mitt berg som eg flyr til! Min skjold og mitt frelseshorn Mi høge borg! mi livd! Frelsaren min som friar meg ifrå vald!
4 Nkaabira Mukama asaanidde okutenderezebwa, n’andokola eri abalabe bange.
Eg kallar på Herren, den høglova: Frå fiendarne mine frelsar han meg.
5 “Amayengo ag’okufa ganzingiza; embuyaga ez’okusaanawo zansaanikira.
Daudens brot og brand kringsette meg. Straumar av vondskap skræmde meg.
Helheims reip var snørde ikring meg. Daudsens snaror fanga meg. (Sheol h7585)
7 Mu nnaku yange nakoowoola Mukama; nakoowoola Katonda wange. Yawulira eddoboozi lyange ng’ali mu yeekaalu ye; n’okukaaba kwange kwamutuukako.
Men Herren kalla eg på i mi trengsla, eg ropa til min Gud. Han høyrde frå templet sitt røysti mi, mitt rop rakk fram til øyro hans.
8 “Ensi n’ekankana n’ejjugumira, emisingi gy’eggulu ne ginyeenyezebwa, ne gikankanyizibwa kubanga yali asunguwadde.
Jordi skok seg og skalv, himmelens grunnvollar dirra, Dei skok seg, for harmen hans loga upp:
9 Omukka ne gunyooka okuva mu nnyindo ze, n’omuliro ne guva mu kamwa ke, n’amanda agaaliko omuliro ne gava mu ye.
Røyk steig upp frå nasen hans, eld frå munnen hans åt ikring seg, gloande kol loga frå honom.
10 Yayabuluza eggulu n’akka wansi; ebire ebikutte nga biri wansi w’ebigere bye.
Han lægde himmelen og steig ned, med kolmyrker under føterne sine.
11 Ne yeebagala kerubi n’abuuka, n’aseeyeeyeza ku biwaawaatiro by’empewo.
Han for fram på kerub og flaug og sveiv på vengjerne åt vinden.
12 Yafuula ekizikiza ekyamwetooloolanga okuba enkuufiira, n’ebire ebikutte okuba ekitaba ky’amazzi.
Myrkret gjorde han til åklæde kring seg, tjeldet hans var myrke vatn, tjukke skyer.
13 Okumasamasa okwali mu maaso ge kwayakisa amanda ag’omuliro.
Frå glansen fyre andlitet hans brann gloande kol.
14 Mukama yabwatuka ng’asinziira mu ggulu; Ali Waggulu Ennyo n’ayogera mu ddoboozi lye.
Herren tora i himmelen, den Høgste let høyra si røyst:
15 Yalasa obusaale n’asaasaanya abalabe n’okumyansa okw’eggulu, n’abawangula.
Pilerne sine skaut han og spreidde deim, eldingar sende han og fortulla deim.
16 Ebiwonvu eby’omu nnyanja ne bibikkulwa n’emisingi gy’ensi ne gyeruka olw’okunenya kwa Mukama n’olw’okubwatuka kw’omukka ogw’omu nnyindo ze.
Djupålarne i havet kom upp i dagen, grunnvollarne i jordi vart berrsynte ved Herrens trugsmål, ved andepusten frå hans nase.
17 “Yasinzira waggulu n’antwala n’ansika mu mazzi amangi.
Han rette ut handi frå høgdi og greip meg, han drog meg upp or store vatn.
18 Yamponya abalabe bange ab’amaanyi abankyawa, abo abaali bansinza amaanyi.
Han frelste meg frå min megtige fiende, frå uvenern’ mine, dei var meg for sterke.
19 Bannumba mu nnaku yange naye Mukama n’ampanirira.
Dei for imot meg på motgangsdagen; men Herren vart studnaden min.
20 Yandeeta mu kifo ekigazi; yandokola kubanga yansanyukira.
Han førde meg ut i vidt rom. Han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.
21 “Mukama yampa empeera yange ng’obutuukirivu bwange bwe bwali; n’ansasula ng’obulongoofu bwe ngalo zange bwe buli.
Herren gjorde med meg etter rettferdi mi, han lønte meg etter reinleiken i henderne mine.
22 Ntambulidde mu kkubo lya Mukama, era sivanga ku Katonda wange okukola ebitali bya butuukirivu.
For eg tok vare på Herrens vegar, fall ikkje i vondskap frå min Gud.
23 Amateeka ge gonna gaali mu maaso gange, era ssaava ku biragiro bye.
Nei, alle hans rettar hadde eg for auga, bodordi hans veik eg ikkje ifrå.
24 Sizzanga na musango mu maaso ge, era neekuumye eri obutali butuukirivu.
So var eg ulastande for honom og tok meg i vare for mi synd.
25 Mukama kyavudde ansasula ng’obutuukirivu bwange bwe buli, era ng’obulongoofu bwange bwe buli mu maaso ge.
Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken min for hans augo.
26 “Eri abeesigwa weeraga okuba omwesigwa; n’eri abatalina musango ne weeraga obutaba na musango;
Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot ulastande kjempa ulastande.
27 eri omulongoofu weeraga okuba omulongoofu n’eri omukujjukujju ne weeraga okuba omukujjukujju okumusinga.
Mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde syner du deg rang.
28 Olokola abantu abawombeefu, naye amaaso go ganoonya ab’amalala n’obakkakkanya.
For du frelsar arme folk, men augo dine er mot dei ovmodige til å tvinga deim ned.
29 Oli ttaala yange, Ayi Mukama era Mukama wange yammulisiza mu nzikiza yange.
For du er mi lampa, Herre, og Herren gjer myrkret mitt bjart.
30 Ku lulwe mpangula eggye, era ku lwa Katonda wange mbuuka bbugwe.
Ved deg eg renner mot herflokkar, ved min Gud stormar eg murar.
31 Ekkubo lya Katonda golokofu, n’ekigambo kye kituukirira; era ngabo eri abo bonna abaddukira gy’ali.
Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle deim som flyr til honom.
32 Kubanga ani Katonda wabula Mukama, era ani lwazi okuggyako Katonda waffe?
For kven er Gud forutan Herren? Kven er eit berg utan vår Gud?
33 Katonda kye kiddukiro kyange, era alongoosa ekkubo lyange.
Gud, han som gyrder meg med kraft, og leider den ulastande på hans veg,
34 Ebigere byange abifuula okuba ng’eby’ennangaazi, era ampanirira mu bifo ebya waggulu.
som gjev meg føter liksom hindarne, og set meg upp på høgderne mine,
35 Anteekateeka okulwana entalo, era n’ansobozesa okulasa obusaale obw’ebikomo.
som lærer henderne mine upp til strid, so armarne spenner koparbogen.
36 Ompadde engabo ey’obulokozi bwo, ne weefeebya ne wessa wansi olyoke onfuule ow’ekitiibwa.
Du gav meg frelsa di til skjold, og småminkingi di ho gjorde meg stor.
37 Ogaziyizza ekkubo mwe mpita, n’obukongovvule bwange tebukoonagana.
Du gjorde rom for stigi mine, og oklo mine vagga ikkje.
38 “Nagoba abalabe bange ne mbazikiriza, so saakyuka kudda mabega okutuusa lwe baamalibwawo.
Eg forfylgde fiendarne mine og tynte deim. Eg vende ikkje um fyrr eg fekk gjort ende på deim.
39 Na babetentera ddala ne batayinza kuyimuka, era bali wansi w’ebigere byange.
Eg gjorde ende på deim og slo deim i knas, so dei vann ikkje reisa seg. Dei fall under føterne mine.
40 Wampa amaanyi okulwana entalo, n’oteeka abo abanjigganya wansi wange.
Du gyrde meg med kraft til striden. Du bøygde motmennern’ mine under meg.
41 Waleetera abalabe bange okunziruka, ne nsanyaawo abo abankyawa.
Fiendarne mine let du snu ryggen til meg, deim som hatar meg, rudde eg ut.
42 Baalindirira okuyambibwa naye ne wataba n’omu ababeera, ne bakaabira Mukama, naye n’atabaanukula.
Dei såg seg um - men ingen frelste - til Herren, men han svara deim ikkje.
43 Nabasekulasekula ne bafuuka ng’enfuufu ey’oku nsi, ne mbabetenta, ne mbalinnyirira ne bafuuka ng’ebitosi eby’omu nguudo.
Eg smuldra deim som dust på jordi; som søyla på gator krasa eg deim; eg trakka deim ned.
44 “Ondokodde mu nnumbagana ez’abantu bange, n’onfuula omukulu w’amawanga; abantu be saamanya be bampeereza.
Du frelste meg ut or mitt folks ufred, til hovud for heidningar vara du meg; folk som eg ikkje kjende, tente meg.
45 Bannaggwanga bajja gye ndi nga beegayirira, bwe bawulira eddoboozi lyange ne baŋŋondera.
Ukjende folk smeikte for meg, ved gjetordet um meg lydde dei meg.
46 Bonna baggwaamu omwoyo, ne bajja nga bakankana okuva gye beekwese.
Ja, framandfolk visna av, gjekk skjelvande ut or borgerne sine.
47 “Mukama mulamu! Olwazi lwange yeebazibwe. Agulumizibwe Katonda wange, olwazi lwange, era obulokozi bwange.
Herren liver! lova vere han, mitt berg! Ja, upphøgd vere Gud, mitt frelse-berg,
48 Oyo ye Katonda ampalanira eggwanga, era ateeka amawanga wansi wange;
Gud som gjev meg hemn, legg folkeslag under meg
49 anziggya mu balabe bange. Wangulumiza okusinga abalabe bange, n’ondokola okuva mu basajja abakambwe.
og fører meg ut frå fiendarne mine! Ja - du som lyfter meg høgt yver motmennern’ mine og bergar meg undan frå valdsmanns hand!
50 Kyenaava nkutenderezanga, Ayi Mukama Katonda, mu mawanga gonna, era nnaayimbanga nga ntendereza erinnya lyo.
Difor, Herre, vil eg prisa deg millom heidningarn’, og lovsyngja ditt namn.
51 Kabaka we amuwadde obuwanguzi obw’amaanyi, era alaze okwagala okutayogerekeka eri oyo gwe yafukako amafuta, eri Dawudi n’ezzadde lye emirembe gyonna.”
For han gjer kongen sin sigersæl, gjer miskunn mot honom han salva, mot David og ætti hans til æveleg tid.»
