2 Samwiri 22
1 Awo Dawudi n’ayimbira Mukama ebigambo eby’oluyimba luno, Mukama bwe yamulokola mu mukono gw’abalabe be ne mu mukono gwa Sawulo.
David kvad denne sang for Herren den dag da Herren hadde utfridd ham av alle hans fienders hånd og av Sauls hånd.
2 N’ayogera nti, “Mukama lwe lwazi lwange, era ekigo kyange era omulokozi wange;
Og han sa: Herren er min klippe og min festning og min redder,
3 Katonda wange lwe lwazi lwange, omwo mwe neekweka, ye ngabo yange era amaanyi ge bwe bulokozi bwange. Kye kiddukiro kyange, mwe nneekweka era ye mulokozi wange; ggwe ondokola eri abantu ababi.
min klippefaste Gud, som jeg setter min lit til, mitt skjold og min frelses horn, min borg og min tilflukt, min frelser; fra vold frelser du mig.
4 Nkaabira Mukama asaanidde okutenderezebwa, n’andokola eri abalabe bange.
Jeg påkaller den Høilovede, Herren, og blir frelst fra mine fiender.
5 “Amayengo ag’okufa ganzingiza; embuyaga ez’okusaanawo zansaanikira.
Dødens bølger omspente mig, fordervelsens strømmer forferdet mig.
Dødsrikets rep omgav mig, dødens snarer overfalt mig. (Sheol h7585)
7 Mu nnaku yange nakoowoola Mukama; nakoowoola Katonda wange. Yawulira eddoboozi lyange ng’ali mu yeekaalu ye; n’okukaaba kwange kwamutuukako.
I min trengsel påkalte jeg Herren, og jeg ropte til min Gud; han hørte fra sitt tempel min røst, og mitt skrik kom for hans ører.
8 “Ensi n’ekankana n’ejjugumira, emisingi gy’eggulu ne ginyeenyezebwa, ne gikankanyizibwa kubanga yali asunguwadde.
Da rystet og bevet jorden, himmelens grunnvoller skalv, og de rystet; for hans vrede var optendt.
9 Omukka ne gunyooka okuva mu nnyindo ze, n’omuliro ne guva mu kamwa ke, n’amanda agaaliko omuliro ne gava mu ye.
Det steg røk op av hans nese, og fortærende ild fra hans munn; glør brente ut av ham.
10 Yayabuluza eggulu n’akka wansi; ebire ebikutte nga biri wansi w’ebigere bye.
Og han bøide himmelen og steg ned, og det var mørke under hans føtter.
11 Ne yeebagala kerubi n’abuuka, n’aseeyeeyeza ku biwaawaatiro by’empewo.
Og han fór på kjeruber og fløi, og han lot sig se på vindens vinger.
12 Yafuula ekizikiza ekyamwetooloolanga okuba enkuufiira, n’ebire ebikutte okuba ekitaba ky’amazzi.
Og han gjorde mørke til skjul rundt omkring sig, vannmasser, tykke skyer.
13 Okumasamasa okwali mu maaso ge kwayakisa amanda ag’omuliro.
Frem av glansen foran ham brente gloende kull.
14 Mukama yabwatuka ng’asinziira mu ggulu; Ali Waggulu Ennyo n’ayogera mu ddoboozi lye.
Herren tordnet fra himmelen, den Høieste lot sin røst høre.
15 Yalasa obusaale n’asaasaanya abalabe n’okumyansa okw’eggulu, n’abawangula.
Og han utsendte piler og spredte dem omkring - lyn og forvirret dem.
16 Ebiwonvu eby’omu nnyanja ne bibikkulwa n’emisingi gy’ensi ne gyeruka olw’okunenya kwa Mukama n’olw’okubwatuka kw’omukka ogw’omu nnyindo ze.
Da kom havets strømmer til syne; jordens grunnvoller blev avdekket ved Herrens trusel, for hans neses åndepust.
17 “Yasinzira waggulu n’antwala n’ansika mu mazzi amangi.
Han rakte sin hånd ut fra det høie, han grep mig; han drog mig op av store vann.
18 Yamponya abalabe bange ab’amaanyi abankyawa, abo abaali bansinza amaanyi.
Han fridde mig ut fra min sterke fiende, fra mine avindsmenn; for de var mig for mektige.
19 Bannumba mu nnaku yange naye Mukama n’ampanirira.
De overfalt mig på min motgangs dag; men Herren blev min støtte.
20 Yandeeta mu kifo ekigazi; yandokola kubanga yansanyukira.
Og han førte mig ut i fritt rum; han frelste mig, for han hadde behag i mig.
21 “Mukama yampa empeera yange ng’obutuukirivu bwange bwe bwali; n’ansasula ng’obulongoofu bwe ngalo zange bwe buli.
Herren gjengjeldte mig efter min rettferdighet, han betalte mig efter mine henders renhet.
22 Ntambulidde mu kkubo lya Mukama, era sivanga ku Katonda wange okukola ebitali bya butuukirivu.
For jeg tok vare på Herrens veier og vek ikke i ondskap fra min Gud;
23 Amateeka ge gonna gaali mu maaso gange, era ssaava ku biragiro bye.
for alle hans lover hadde jeg for øie, og fra hans bud vek jeg ikke,
24 Sizzanga na musango mu maaso ge, era neekuumye eri obutali butuukirivu.
og jeg var ulastelig for ham og voktet mig vel for min synd.
25 Mukama kyavudde ansasula ng’obutuukirivu bwange bwe buli, era ng’obulongoofu bwange bwe buli mu maaso ge.
Og Herren gjengjeldte mig efter min rettferdighet, efter min renhet for hans øine.
26 “Eri abeesigwa weeraga okuba omwesigwa; n’eri abatalina musango ne weeraga obutaba na musango;
Mot den fromme viser du dig from, mot den rettvise stridsmann viser du dig rettvis,
27 eri omulongoofu weeraga okuba omulongoofu n’eri omukujjukujju ne weeraga okuba omukujjukujju okumusinga.
mot den rene viser du dig ren, mot den forvendte viser du dig vrang.
28 Olokola abantu abawombeefu, naye amaaso go ganoonya ab’amalala n’obakkakkanya.
Elendige folk frelser du, men dine øine er mot de overmodige; dem fornedrer du.
29 Oli ttaala yange, Ayi Mukama era Mukama wange yammulisiza mu nzikiza yange.
For du er mitt lys, Herre, og Herren opklarer mitt mørke.
30 Ku lulwe mpangula eggye, era ku lwa Katonda wange mbuuka bbugwe.
For ved dig stormer jeg løs på fiendeskarer, ved min Gud springer jeg over murer.
31 Ekkubo lya Katonda golokofu, n’ekigambo kye kituukirira; era ngabo eri abo bonna abaddukira gy’ali.
Gud, hans vei er fullkommen; Herrens ord er rent, han er et skjold for alle dem som setter sin lit til ham.
32 Kubanga ani Katonda wabula Mukama, era ani lwazi okuggyako Katonda waffe?
For hvem er Gud foruten Herren, og hvem er en klippe foruten vår Gud?
33 Katonda kye kiddukiro kyange, era alongoosa ekkubo lyange.
Gud, han er mitt sterke vern og leder den ulastelige på hans vei.
34 Ebigere byange abifuula okuba ng’eby’ennangaazi, era ampanirira mu bifo ebya waggulu.
Han gir ham føtter likesom hindene og stiller mig på mine høider.
35 Anteekateeka okulwana entalo, era n’ansobozesa okulasa obusaale obw’ebikomo.
Han oplærer mine hender til krig, så mine armer spenner kobberbuen.
36 Ompadde engabo ey’obulokozi bwo, ne weefeebya ne wessa wansi olyoke onfuule ow’ekitiibwa.
Og du gir mig din frelse til skjold, og din mildhet gjør mig stor.
37 Ogaziyizza ekkubo mwe mpita, n’obukongovvule bwange tebukoonagana.
Du gjør rummet vidt for mine skritt under mig, og mine ankler vakler ikke.
38 “Nagoba abalabe bange ne mbazikiriza, so saakyuka kudda mabega okutuusa lwe baamalibwawo.
Jeg vil forfølge mine fiender og ødelegge dem, og jeg vender ikke tilbake før jeg har gjort ende på dem.
39 Na babetentera ddala ne batayinza kuyimuka, era bali wansi w’ebigere byange.
Jeg gjør ende på dem og knuser dem, så de ikke kan reise sig; de faller under mine føtter.
40 Wampa amaanyi okulwana entalo, n’oteeka abo abanjigganya wansi wange.
Og du omgjorder mig med kraft til krig, du bøier mine motstandere under mig.
41 Waleetera abalabe bange okunziruka, ne nsanyaawo abo abankyawa.
Og mine fiender lar du vende mig ryggen, mine avindsmenn utrydder jeg.
42 Baalindirira okuyambibwa naye ne wataba n’omu ababeera, ne bakaabira Mukama, naye n’atabaanukula.
De ser sig om, men der er ingen frelser - efter Herren, men han svarer dem ikke.
43 Nabasekulasekula ne bafuuka ng’enfuufu ey’oku nsi, ne mbabetenta, ne mbalinnyirira ne bafuuka ng’ebitosi eby’omu nguudo.
Og jeg knuser dem som jordens støv; jeg sønderknuser dem, tramper dem ned som søle på gatene.
44 “Ondokodde mu nnumbagana ez’abantu bange, n’onfuula omukulu w’amawanga; abantu be saamanya be bampeereza.
Og du redder mig fra mitt folks kamper, du bevarer mig til å være hode for hedninger; folkeferd som jeg ikke kjenner, tjener mig.
45 Bannaggwanga bajja gye ndi nga beegayirira, bwe bawulira eddoboozi lyange ne baŋŋondera.
Fremmede kryper for mig; bare de hører om mig, blir de mig lydige.
46 Bonna baggwaamu omwoyo, ne bajja nga bakankana okuva gye beekwese.
Fremmede visner bort og går bevende ut av sine borger.
47 “Mukama mulamu! Olwazi lwange yeebazibwe. Agulumizibwe Katonda wange, olwazi lwange, era obulokozi bwange.
Herren lever, og priset er min klippe, og ophøiet er min frelses klippefaste Gud,
48 Oyo ye Katonda ampalanira eggwanga, era ateeka amawanga wansi wange;
den Gud som gir mig hevn og legger folkeferd under mig,
49 anziggya mu balabe bange. Wangulumiza okusinga abalabe bange, n’ondokola okuva mu basajja abakambwe.
og som fører mig ut fra mine fiender; over mine motstandere ophøier du mig, fra voldsmannen redder du mig.
50 Kyenaava nkutenderezanga, Ayi Mukama Katonda, mu mawanga gonna, era nnaayimbanga nga ntendereza erinnya lyo.
Derfor vil jeg prise dig, Herre, blandt hedningene og lovsynge ditt navn.
51 Kabaka we amuwadde obuwanguzi obw’amaanyi, era alaze okwagala okutayogerekeka eri oyo gwe yafukako amafuta, eri Dawudi n’ezzadde lye emirembe gyonna.”
Han gjør frelsen stor for sin konge, og han gjør miskunnhet mot sin salvede, mot David og mot hans ætt til evig tid.
