< Yobo 30 >
1 « Kasi sik’oyo, nakomi eloko ya kotiola epai ya bilenge oyo batata na bango bazangaki tina, mpe oyo nakokaki kutu te kopesa nzela ya kolia esika moko na mbwa na ngai, oyo ezalaki kobatela bibwele na ngai.
“Pero ahora los que son más jóvenes que yo se burlan de mí, cuyos padres consideré indignos de poner con mis perros pastores.
2 Makasi ya maboko na bango ekokaki kutu kosunga ngai na nini? Pamba te basilaki makasi na nzoto,
¿De qué me sirve la fuerza de sus manos? hombres en los que la edad madura ha perecido?
3 bazalaki bato bakawuka na nzala mpe na kozanga, bato oyo bazalaki kolia mabele ya esobe mpe ezanga matiti.
Están demacrados por la carencia y el hambre. Roen la tierra seca, en la penumbra del desperdicio y la desolación.
4 Bazalaki kobuka matiti ya mungwa kati na banzete mpe kolia misisa ya banzete mike.
Arrancan hierbas saladas junto a los arbustos. Las raíces del árbol de la retama son su alimento.
5 Babenganaki bango kati na bato na bango, babelelaki bango lokola miyibi.
Son expulsados de entre los hombres. Lloran tras ellos como tras un ladrón,
6 Bazalaki kovanda na nzela ya mayi ekawuka, kati na mabulu ya mabele mpe ya mabanga;
para que vivan en valles espantosos, y en agujeros de la tierra y de las rocas.
7 bazalaki kolela lokola banyama kati na banzete mike ya nzube, bazalaki kosangana na se ya banzete mikuse.
Rebuznan entre los arbustos. Están reunidos bajo las ortigas.
8 Bana oyo batata na bango bazanga mayele mpe bazanga kombo babenganaki bango libanda ya mboka.
Son hijos de locos, sí, hijos de malvados. Fueron expulsados a latigazos de la tierra.
9 Sik’oyo, bana na bango ya mibali bakomi koseka ngai na banzembo, nakomi lisapo kati na minoko na bango.
“Ahora me he convertido en su canción. Sí, soy un sinónimo para ellos.
10 Bazali koyina ngai mpe bakimi mosika na ngai, bazali na somo te ya kobwakela ngai soyi na elongi.
Me aborrecen, se alejan de mí, y no duden en escupirme a la cara.
11 Mpo ete Nzambe alembisi singa ya tolotolo na ngai mpe ayokisi ngai soni, bazali komipekisa na likambo moko te liboso na ngai.
Porque ha desatado su cuerda y me ha afligido; y se han desprendido de la restricción ante mí.
12 Na loboko na ngai ya mobali, lisanga ya bato mabe ezali kobundisa ngai, batie mitambo na makolo na ngai, batie mabaku na nzela na ngai mpo na kosala ngai mabe;
A mi derecha se levanta la chusma. Me apartan los pies. Ellos lanzan sus caminos de destrucción contra mí.
13 bakangi nzela na ngai, balongi kobebisa ngai atako moto moko te asungaki bango.
Marcan mi camino. Promueven mi destrucción sin la ayuda de nadie.
14 Bazali koya lokola na nzela ya lidusu ya monene, bazali kobunda-bunda kati na ndako ebukana.
Como a través de una amplia brecha llegan. Se enrollan en medio de la ruina.
15 Somo elati ngai, lokumu na ngai ekeyi lokola mopepe, bomengo na ngai elimwe lokola lipata.
Los terrores se han vuelto contra mí. Persiguen mi honor como el viento. Mi bienestar ha pasado como una nube.
16 Sik’oyo, bomoi na ngai ekeyi, mpe mikolo ya pasi ekangi ngai.
“Ahora mi alma se derrama dentro de mí. Los días de aflicción se han apoderado de mí.
17 Butu ezali kotobola mikuwa na ngai mpe pasi ezali kozangisa ngai pongi.
En la estación nocturna mis huesos están calados en mí, y los dolores que me roen no tienen descanso.
18 Na nguya na yango, pasi ekomi lokola kingo ya nzambala na ngai.
Mi vestimenta está desfigurada por una gran fuerza. Me ata como el cuello de mi túnica.
19 Nzambe abwaki ngai na potopoto, mpe nakomi lokola putulu ya mabele to ya moto.
Me ha arrojado al fango. Me he convertido en polvo y cenizas.
20 Oh Nzambe, nazali koganga epai na Yo, kasi ozali kopesa ngai eyano te; natelemi, kasi ozali kotala ngai kaka pamba.
Clamo a ti, y no me respondes. Me pongo de pie, y tú me miras.
21 Obongwani monguna ya kanza mpo na ngai, ozali kobundisa ngai na nguya ya loboko na Yo.
Te has vuelto cruel conmigo. Con la fuerza de tu mano me persigues.
22 Omemi ngai liboso ya mopepe mpe otiki ete mopepe yango emema ngai, bongo epumbwisi ngai mosika.
Me alzas al viento y me conduces con él. Me disuelves en la tormenta.
23 Nayebi ete ozali komema ngai na kufa, na esika oyo obongisa mpo na bato ya bomoi.
Porque sé que me llevarás a la muerte, a la casa designada para toda la vida.
24 Kasi boni, moto oyo azali kokufa akoki kotombola ata loboko te? Moto oyo azali na pasi, akoki te kosenga lisungi?
“Sin embargo, ¿no se tiende la mano en su caída? ¿O en su calamidad, por tanto, clamar por ayuda?
25 Boni, nazalaki kolela te elongo na bato oyo bazalaki na pasi? Motema na ngai eyokelaki babola mawa te?
¿No lloré por el que estaba en apuros? ¿No se afligió mi alma por los necesitados?
26 Nazelaki esengo, kasi pasi nde ekomeli ngai; nazelaki pole, kasi molili nde ekomeli ngai.
Cuando buscaba el bien, vino el mal. Cuando esperaba la luz, llegó la oscuridad.
27 Motema na ngai ezali kobaluka kati na ngai, wuta mokolo pasi oyo ekomeli ngai.
Mi corazón está turbado y no descansa. Me han llegado días de aflicción.
28 Nakomi mwindo, kasi moyi te nde eyindisi ngai; kati na lisanga, nakomi kaka kotelema mpe kobelela mpo na koluka lisungi.
Voy de luto sin el sol. Me pongo de pie en la asamblea y pido ayuda.
29 Nakoma ndeko ya mbwa ya zamba mpe moninga ya maligbanga.
Soy hermano de los chacales, y compañera de los avestruces.
30 Poso na ngai ya nzoto eyindi mpe ekomi kokweya-kweya, mikuwa na ngai ekawuki na moyi.
Mi piel se ennegrece y se desprende de mí. Mis huesos están quemados por el calor.
31 Lindanda na ngai etikali kaka mpo na matanga, mpe flite na ngai, mpo na kosunga mingongo ya baleli. »
Por eso mi arpa se ha convertido en luto, y mi pipa en la voz de los que lloran.