Augstā Dziesma 1
1 Salamana augstā dziesma.
2 Lai viņš mani skūpsta ar savas mutes skūpstīšanu; jo tava mīlestība ir jo mīlīgāka nekā vīns.
Drenk mij met de kussen van uw mond; Want uw liefde is zoeter dan wijn.
3 Tavai eļļai ir salda smarža; tavs vārds ir izlieta eļļa, tāpēc jaunavas tevi mīl.
Heerlijk is de geur van uw balsem, Uw naam is het kostbaarst aroom. Daarom hebben de meisjes u lief.
4 Velc mani, tad mēs tev tecēsim pakaļ; ķēniņš mani ved savos kambaros; mēs līksmosimies un priecāsimies par tevi; mēs pieminēsim tavu mīlestību vairāk nekā vīnu; patiesīgi tevi mīl.
Neem mij mede, laat ons vluchten; Want de koning heeft mij in zijn vertrekken gebracht! Wij willen juichen, in u ons verblijden, Uw liefde roemen, hoger dan wijn, Terecht beminnen zij u!
5 Es esmu melna, bet mīlīga, jūs Jeruzālemes meitas, tā kā Ķedara teltis, kā Salamana gardīnes(aizkari).
Wel ben ik donker, Maar toch nog schoon, Jerusalems dochters: Als de tenten van Kedar, De paviljoenen van Sjalma.
6 Neuzlūkojiet mani, ka esmu pamelna, jo saulē esmu nodegusi; manas mātes bērni pret mani apskaitušies, tie mani likuši par vīna dārzu sargātāju; savu pašu vīna dārzu neesmu apsargājusi.
Let er niet op, dat ik zwart ben, En van de zon ben verbrand; Want de zonen van mijn moeder waren boos op mij, En lieten mij de wijngaarden bewaken…. Maar mijn eigen wijngaard bewaakte ik niet!
7 Saki man, tu, ko mana dvēsele mīl, kur tu gani, kur tu gulies pusdienā? Jo kāpēc man būs aloties pie tavu biedru ganāmiem pulkiem?
Bericht mij toch, mijn zielsbeminde, Waar ge uw kudde laat weiden, Waar ge ze in de middag laat rusten? Want waarom zou ik gaan zwerven Bij de kudden uwer vrienden?
8 Ja tu to nezini, tu visu skaistākā starp sievām, tad ej jel pa avju pēdām un gani savus kazlēnus pie ganu teltīm.
Als ge het niet weet, Schoonste der vrouwen, Volg dan het spoor van de kudde, En hoed uw geiten Bij de tenten der herders.
9 Es tevi līdzināju, mana draudzene, ar tiem zirgiem pie Faraona ratiem.
Met het span van Farao’s wagens Vergelijk ik u, liefste;
10 Tavi vaigi ir mīlīgi sprādzēs, tavs kakls pērļu rotā.
Hoe bekoorlijk uw wangen tussen de hangers, Uw hals in de snoeren.
11 Mēs tev taisīsim zelta sprādzes ar sudraba podziņām.
Gouden hangers laten we u maken, Met plaatjes van zilver.
12 Kamēr ķēniņš pie galda, mana nardes puķīte dod savu smaržu.
Zolang de koning in zijn harem verbleef, Straalde mijn nardus haar geur.
13 Mans draugs man ir mirru pušķis, pie manām krūtīm piesprausts.
Want mijn beminde is mij een bundeltje mirre, Dat op mijn boezem blijft rusten;
14 Mans draugs man ir vīna ķekars Enģedi vīna dārzos.
Mijn beminde is mij een cyper-tros, Van Engédi’s gaarden.
15 Redzi, tu esi skaista, mana draudzene, redzi, tu esi skaista, tavas acis ir kā baložu acis.
Wat zijt ge verrukkelijk, mijn liefste, Uw ogen zijn duiven.
16 Redzi, tu esi skaists, mans draugs, un mīlīgs, un mūsu dusas vieta zaļo.
Wat zijt ge verrukkelijk schoon, mijn beminde Ons rustbed is in het groen!
17 Mūsu namu baļķi ir ciedri, mūsu sijas ir cipreses.
De binten van ons paleis zijn ceders, Onze wanden cypressen.
