Psalmi 94
1 Kungs, Dievs, Tu atriebējs, ak Tu stiprais Dievs, Tu atriebējs, parādies!
Jahweh, wrekende God, God der wrake, treed op;
2 Celies, Tu pasaules soģi, atmaksā tiem lepniem pēc viņu nopelna.
Verhef U, Rechter der aarde, Vergeld de trotsen wat ze verdienen!
3 Cik ilgi tiem bezdievīgiem, Kungs, cik ilgi tiem bezdievīgiem būs priecāties?
Hoelang nog zullen de zondaars, o Jahweh, Hoelang nog zullen de boosdoeners juichen?
4 Pārplūstot tie runā pārgalvīgi, un visi ļaundarītāji greznojās.
Al die booswichten pochen en snoeven, En een hoge toon slaan ze aan!
5 Ak, Kungs, tie samin Tavus ļaudis un nospiež Tavu īpašumu,
Jahweh, ze vertrappen uw volk, En verdrukken uw erfdeel;
6 Atraitnes un svešiniekus tie nokauj un nomaitā bāriņus,
Ze doden weduwen en wezen, Vermoorden die bij ons kwamen wonen.
7 Un saka: Tas Kungs to neredz, un Jēkaba Dievs to nemana.
En dan zeggen ze nog: Jahweh ziet het niet eens, De God van Jakob merkt het niet!
8 Ņemiet vērā, jūs bezprātīgie starp tiem ļaudīm, un jūs ģeķi, kad jūs paliksiet gudri?
Domme kudde, word toch verstandig; Gij dwazen, wanneer wordt gij wijs?
9 Kas ausi ir dēstījis, vai tas nedzirdēs? Kas aci darījis, vai tas neredzēs?
Zou Hij het niet horen, die het oor heeft geplant, Niet zien, die het oog heeft geschapen;
10 Kas tautas pārmāca, vai tas nesodīs? Tas, kas cilvēkiem māca atzīšanu,
Zou Hij, die de volkeren tuchtigt, niet straffen, Onwetend zijn, die den mens onderricht?
11 Tas Kungs zin cilvēku domas, ka tās ir nelietīgas.
Neen, Jahweh kent de gedachten der mensen, Hij weet, dat het hersenschimmen zijn.
12 Svētīgs tas vīrs, ko Tu, Kungs, pārmāci, un kam Tu māci Savu bauslību,
Jahweh, gelukkig de man, dien Gij onderricht, En dien Gij leert uit uw wet:
13 To mierināt bēdu dienās, tiekams bezdievīgam bedri raks.
Hoe hij gelaten moet zijn in dagen van rampspoed, Totdat voor den boze het graf is gedolven;
14 Jo Tas Kungs neatstums Savus ļaudis un nepametīs Savu mantas tiesu.
Hoe Jahweh zijn volk niet verstoot, En nooit zijn erfdeel verlaat;
15 Jo pie taisnības jāgriežas tiesai, un tam piekritīs visi sirdsskaidrie.
Hoe de brave zijn recht weer verkrijgt, Alle oprechten van hart weer geluk!
16 Kas mani aizstāv pret netaisniem? Un kas man stāv klāt pret ļaundarītājiem?
Wie anders neemt het voor mij tegen de boosdoeners op, Wie staat mij tegen de booswichten bij?
17 Ja Tas Kungs nebūtu mans palīgs, tad gan mana dvēsele drīz gulētu klusumā.
Wanneer Jahweh mij niet te hulp was gekomen, Dan lag ik misschien al lang in het graf.
18 Kad es jau sacītu: kāja man slīd, tad Tava žēlastība, ak Kungs, mani tur.
Maar als ik denk: nú wankelt mijn voet, Dan steunt mij uw goedheid, o Jahweh;
19 Kad man daudz sirdēstu, tad Tava iepriecināšana ielīksmo manu dvēseli.
En wanneer zware zorgen mij innerlijk drukken, Dan verkwikt uw vertroosting mijn ziel.
20 Vai Tu biedrs būtu tam posta krēslam, kas blēdību izperē taisnības vietā? -
Zoudt Gij iets gemeen hebben met de zetel van onrecht, Die onheil sticht op gezag van de wet;
21 Tie sapulcējās pret taisnā dvēseli un pazudina nenoziedzīgas asinis.
Met hen, die het leven der braven belagen, En onschuldig bloed durven straffen?
22 Bet Tas Kungs ir mans patvērums, un mans Dievs mana pils, kur glābjos.
Neen, voor mij is Jahweh een toevlucht, Mijn God een veilige Rots;
23 Un Viņš tiem atmaksās viņu noziegumu un tos izdeldēs viņu blēdībā. Tas Kungs, mūsu Dievs, tos izdeldēs.
Maar hùn vergeldt Hij hun onrecht, En vernielt ze om hun boosheid: Jahweh, onze God!
