Psalmi 81

1 Asafa dziesma, dziedātāju vadonim uz Ģittit. Dziediet priecīgi Dievam, mūsu stiprumam, gavilējiet Jēkaba Dievam.

Auf den Siegesspender, beim Kelternfest, von Asaph. Zujubelt unserer Stärke: Gott! Jauchzt Jakobs Gott.

2 Uzdziedat dziesmas un dodiet šurp bungas, mīlīgas kokles ar stabulēm.

Erschallen lasset Pauken und Gesang, klangvolle Zithern samt den Harfen!

3 Pūtiet trumetes jaunā mēnesī, pilnā mēnesī, mūsu svētku laikā.

Am Neumond schmettert in das Horn, am Vollmond zu der Feier unsres Festes!

4 Jo tas ir likums iekš Israēla, tiesa no Jēkaba Dieva.

Denn Satzung ist's für Israel, für Jakobs Zelte ein Gesetz.

5 To Viņš licis par liecību iekš Jāzepa, kad izgāja pār Ēģiptes zemi, kad es dzirdēju valodu, ko nesapratu.

In Joseph macht er's zum Gebrauch. Bei seinem Feldzug nach Ägypten hört ich Worte, wie ich sie nie erfahren:

6 “Viņa kamiešiem Es esmu atņēmis nastu, un viņa rokas atsvabinājis no nestavas.

"Von seiner Schulter habe ich die Last genommen; des Lastkorbs ledig wurden seine Hände.

7 Kad tu Mani piesauci bēdās, tad Es tevi izglābu; Es tevi paklausīju, paslēpies pērkona padebešos, Es tevi pārmanīju pie bāršanās ūdens.

Du riefst in Not, und ich befreite dich und hörte in der Donnerhülle dich und prüfte dich am Haderwasser." (Sela)

8 Klausāties, Mani ļaudis, Es jums došu liecību; Israēl, kaut tu Mani klausītu!

"Mein Volk! Horch auf! Ich mahne dich. Gehorchst du mir, mein Israel, in folgendem:

9 Lai tavā starpā nav cita Dieva, un tev nebūs pielūgt svešu Dievu.

Kein fremder Gott sei je bei dir! Du darfst nicht einen Auslandsgott anbeten.

10 Es esmu Tas Kungs, tavs Dievs, kas tevi izvedis no Ēģiptes zemes; atplet savu muti, lai Es to pildu.

Ich bin dein Gott, der Herr, der aus Ägypterlande dich geführt, dann öffne deinen Mund, daß ich ihn fülle!

11 Bet Mani ļaudis neklausa Manu balsi un Israēlim Manis negribās.

Doch hört mein Volk auf meine Stimme nicht, und ist mir Israel nicht willig,

12 Tad Es tos arī esmu pametis viņu cietam sirds prātam, ka tie staigā pēc saviem padomiem.

dann laß ich sie in ihrem Starrsinn nach ihrer Willkür wandeln.

13 Kaut Mani ļaudis Man klausītu, un Israēls staigātu uz Maniem ceļiem!

Ach, möchte mir mein Volk gehorchen und Israel in meinen Wegen wandeln!

14 Es pazemotu viņu ienaidniekus drīz un grieztu Savu roku pret viņu spaidītājiem.

Wie wollte bald ich ihre Feinde beugen und meine Hand an ihre Gegner wieder legen."

15 Kas To Kungu ienīst, tiem bija Viņam padoties, tad tie mūžīgi pastāvētu.

Des Herren Hasser müßten sich auf seine Seite schlagen, und ihr Verhängnis währte ewig!

16 Un Viņš tos barotu ar briedušiem kviešiem, un ar medu no akmens kalna Es tevi pieēdinātu.”

Er würde es mit feinstem Weizen speisen. "Mit Honig aus dem Felsen würde ich dich sättigen."