Psalmi 73
1 Asafa dziesma. Tiešām, Dievs ir Israēla labums, tiem, kam sirdis ir šķīstas.
Guð er góður við Ísrael! Hann er góður þeim sem hreinlyndir eru.
2 Bet gandrīz es būtu paklupis ar savām kājām, mani soļi tik (tikko) neslīdēja.
En hvað um mig? Ég var kominn á ystu nöf. Það munaði engu að mér skrikaði fótur og ég félli!
3 Jo man bija dusmas par lielīgiem, kad es redzēju, ka bezdievīgiem tik labi klājās.
Ég hafði fyllst gremju út af velgengni hinna hrokafullu.
4 Jo vārgšanas tiem nav līdz nāvei, un tie resni nobarojušies.
Þeim virtist ganga allt í haginn. Þeir eru hraustir og sterkir.
5 Tie nav bēdās kā citi ļaudis, un netop mocīti kā citi cilvēki.
Þeir virðast lausir við alla erfiðleika og áföll sem henda aðra.
6 Tādēļ ar lepnību tie izrotājās un ar blēdību tie apģērbjas kā ar skaistām drēbēm.
Hrokinn er eins og glitrandi festi um háls þeirra og þeir eru sveipaðir ofríki eins og skikkju.
7 No taukiem spīd viņu acs, viņu sirdsdomās plūst pāri.
Þeir belgjast út af offitu og augu þeirra tútna af ágirnd.
8 Tie zobo, runā nikni no varas darba, tie lielās pārlieku.
Þeir hæðast að Guði og hafa í hótunum við fólk hans. Hroki er í hverju orði.
9 Tie paceļas ar savu muti līdz debesīm, un viņu mēle šaujās pa zemes virsu.
Þeir stæra sig gegn himninum og blaðrið í þeim heyrist um allar jarðir.
10 Tādēļ ļaudis piemetās tiem klāt, un tiem rodas ūdens papilnam,
Þjóð Guðs er orðlaus og gleypir í sig boðskap þeirra.
11 Un tie saka: kā Dievs zinās? Un vai tas Visuaugstais ir zinātājs?
„Guð virðist láta þá í friði, “segir fólk,
12 Redzi, tādi ir tie bezdievīgie, un tomēr tiem arvien labi klājās pasaulē, un tie vairo savu bagātību.
„já, þessir guðleysingjar lifa áhyggjulausu lífi og verða ríkari með hverjum degi.“
13 Tiešām, velti es esmu šķīstījis savu sirdi un mazgājis savas rokas nenoziedzībā,
Hef ég eytt tíma mínum til einskis? Er til nokkurs að kappkosta að lifa heiðvirðu lífi?
14 Un biju mocīts cauru dienu, un sods bija man klāt ik rītu.
Allt sem ég hef upp úr því er erfiði og strit – alla daga, sí og æ!
15 Tomēr ja es sacītu: es runāšu tāpat kā viņi, redz, ar to es apgrēkotos pie Tavu bērnu draudzes.
Ef ég talaði með þessum hætti, væri ég að bregðast lýð þínum.
16 Tāpēc es domāju, ka es to varētu saprast, bet tas bija visai grūti priekš manām acīm,
En þetta er samt svo torskilið – velgengni þeirra sem hata Drottin.
17 Tiekams es gāju Dieva svētumā un ņēmu vērā, kas viņiem pēcgalā notiek.
En dag einn fór ég í helgidóm Drottins til að íhuga, og þá hugleiddi ég framtíð þessara vondu manna.
18 Tiešām, tu tos vedi uz slidenām vietām un tos nogāzi, ka tie iet postā.
Sá vegur sem þeir ganga mun enda í skelfingu. Skyndilega mun þeim skrika fótur og þeir hrasa og steypast fram af brúninni, niður í hyldýpið.
19 Kā viņi tik piepeši iet bojā! Tie iznīkst un iet bojā ar briesmām.
Það verður snöggur endir á allri „gæfunni“, skyndileg tortíming.
20 Tā kā sapnis zūd, kad uzmostas, tā tev, Kungs, ceļoties viņi nebūs nekas.
Líf þeirra líkist draumi. Þeir munu vakna til veruleikans, eins og þegar menn vakna af draumsvefni og sjá að allt var ímyndun ein!
21 Kad rūgta taptu man sirds un riebtu man īkstis,
Þegar ég skyldi þetta, fylltist ég hryggð og leið illa.
22 Tad es būtu neprātīgs un nezinātu nekā; es būtu kā lops Tavā priekšā.
Ég sá hve heimskur og fávís ég var. Ég hlýt að vera eins og skynlaus skepna í þínum augum, Guð!
23 Bet pie Tevis es palieku vienmēr; Tu mani turi pie manas labās rokas.
En samt elskar þú mig! Þú heldur í hægri hönd mína og varðveitir mig.
24 Tu mani vadīsi pēc Sava padoma, un pēc mani uzņemsi godā.
Og áfram munt þú leiða mig með vísdómi þínum og speki.
25 Kad Tu esi mans, tad man nevajag ne debess, ne zemes.
Hvern á ég að á himnum nema þig? Og þú ert sá sem ég þrái mest á jörðu!
26 Jebšu man arī mirtu miesa un sirds, taču Tu, Dievs esi manas sirds patvērums un mana daļa mūžīgi.
Heilsu minni hrakar og hjarta mitt þreytist, en Guð lifir! Hann er styrkur minn, ég fæ að tilheyra honum að eilífu.
27 Jo redzi, kas tālu no Tevis, tie ies bojā; Tu izdeldē visus, kas no Tevis atkāpjas.
Drottinn, þeir sem hafna þér munu farast, því að þú eyðir þeim sem þjóna öðrum guðum.
28 Bet man tas ir prieks, tuvu būt pie Dieva, ka es savu cerību lieku uz To Kungu Dievu, ka es izteicu visus Tavus darbus.
En hvað um mig? Ég vil komast eins nálægt Guði og ég get! Ég hef kosið að trúa á Drottin. Hann er skjól mitt. Ég vil vitna um það í allra áheyrn að margsinnis hefur hann bjargað mér á undursamlega hátt.
