Psalmi 73
1 Asafa dziesma. Tiešām, Dievs ir Israēla labums, tiem, kam sirdis ir šķīstas.
Ein Lied, von Asaph. - Gewiß! Das höchste Gut für Israel ist Gott, für die, die reinen Herzens sind.
2 Bet gandrīz es būtu paklupis ar savām kājām, mani soļi tik (tikko) neslīdēja.
Ich wäre fast mit meinem Fuß gestrauchelt; fast hätte einen Fehltritt ich getan.
3 Jo man bija dusmas par lielīgiem, kad es redzēju, ka bezdievīgiem tik labi klājās.
Denn ich beneidete die Übermütigen und gaffte bei der Frevler Wohlergehen.
4 Jo vārgšanas tiem nav līdz nāvei, un tie resni nobarojušies.
Denn ihre Sklaven brauchen keine Fesseln, und kerngesund ist ihr Gesinde.
5 Tie nav bēdās kā citi ļaudis, un netop mocīti kā citi cilvēki.
Sie teilen nicht der Menschen Leid und werden nicht wie andere geplagt.
6 Tādēļ ar lepnību tie izrotājās un ar blēdību tie apģērbjas kā ar skaistām drēbēm.
Drum ist ihr Halsgeschmeide Übermut; Gewalttat heißt das Kleid, das sie umhüllt.
7 No taukiem spīd viņu acs, viņu sirdsdomās plūst pāri.
Ihr Auge quillt aus Fett hervor; ausschweifend sind des Herzens Süchte.
8 Tie zobo, runā nikni no varas darba, tie lielās pārlieku.
Sie reden boshaft, voller Hohn, und drohen mit Gewalt von oben her.
9 Tie paceļas ar savu muti līdz debesīm, un viņu mēle šaujās pa zemes virsu.
Mit ihrem Munde tasten sie den Himmel an, und ihre Zunge herrscht durchs ganze Land-
10 Tādēļ ļaudis piemetās tiem klāt, un tiem rodas ūdens papilnam,
"Fürwahr! Dahin hat er sein Volk gebracht, daß sie nicht Wasser zur Genüge fanden."
11 Un tie saka: kā Dievs zinās? Un vai tas Visuaugstais ir zinātājs?
Sie sprechen: "Ach, wie weiß denn Gott? Gibt's denn ein Wissen bei dem Höchsten?"
12 Redzi, tādi ir tie bezdievīgie, un tomēr tiem arvien labi klājās pasaulē, un tie vairo savu bagātību.
Ja, diese sind so frevelhaft und glücklich in der Welt, vermehren sie ihr Hab und Gut.
13 Tiešām, velti es esmu šķīstījis savu sirdi un mazgājis savas rokas nenoziedzībā,
So hielt ich denn vergeblich rein mein Herz und wusch in Unschuld meine Hände?
14 Un biju mocīts cauru dienu, un sods bija man klāt ik rītu.
Den ganzen Tag bin ich geplagt, und meine Züchtigung ist jeden Morgen da.
15 Tomēr ja es sacītu: es runāšu tāpat kā viņi, redz, ar to es apgrēkotos pie Tavu bērnu draudzes.
Nähm ich mir aber vor, also zu sprechen: "So geht es dem Geschlechte Deiner Kinder", so wär's von mir vermessen.
16 Tāpēc es domāju, ka es to varētu saprast, bet tas bija visai grūti priekš manām acīm,
Wenn ich's nachsinnend will verstehen, da wird's in meinen Augen erst ein Jammer,
17 Tiekams es gāju Dieva svētumā un ņēmu vērā, kas viņiem pēcgalā notiek.
bis ich in Gottes heilige Pläne dringe. Da erst begreife ich ihr Ziel:
18 Tiešām, tu tos vedi uz slidenām vietām un tos nogāzi, ka tie iet postā.
Du stellst sie auf gar schlüpferigen Boden, daß Du sie ins Verderben stürzest.
19 Kā viņi tik piepeši iet bojā! Tie iznīkst un iet bojā ar briesmām.
Wie plötzlich gehen sie zugrunde! Wie schrecklich werden sie dahingerafft, vertilgt!
20 Tā kā sapnis zūd, kad uzmostas, tā tev, Kungs, ceļoties viņi nebūs nekas.
Wie beim Erwachen einen Traum der Wachende verachtet, so tust Du's, Herr, mit ihrem Schatten.
21 Kad rūgta taptu man sirds un riebtu man īkstis,
Wenn voll von Bitternis das Herz mir wäre, und schnitte durch die Nieren mir der Schmerz,
22 Tad es būtu neprātīgs un nezinātu nekā; es būtu kā lops Tavā priekšā.
dann wäre ich ein Tier, ganz unverständig, ein unvernünftig Tier vor Dir.
23 Bet pie Tevis es palieku vienmēr; Tu mani turi pie manas labās rokas.
Doch immer bleibe ich Dir treu, wenn Du mich bei der Rechten fassest
24 Tu mani vadīsi pēc Sava padoma, un pēc mani uzņemsi godā.
und leitest mich nach Deinem Rat und nimmst zuletzt mich noch zu Besserm mit.
25 Kad Tu esi mans, tad man nevajag ne debess, ne zemes.
Wen habe ich im Himmel? Und wenn ich Dich besitze, brauche ich auf dieser Welt nichts mehr.
26 Jebšu man arī mirtu miesa un sirds, taču Tu, Dievs esi manas sirds patvērums un mana daļa mūžīgi.
Vergeht mein Fleisch, mein Herz, so bleibt doch meines Herzens Hort, mein Anteil Gott in Ewigkeit.
27 Jo redzi, kas tālu no Tevis, tie ies bojā; Tu izdeldē visus, kas no Tevis atkāpjas.
Wer sich von Dir entfernt, kommt um. Jedweden tilgst Du, der Dir Treue kündigt.
28 Bet man tas ir prieks, tuvu būt pie Dieva, ka es savu cerību lieku uz To Kungu Dievu, ka es izteicu visus Tavus darbus.
Für mich ist's Seligkeit, mich Gott zu nahen. Ich setze meine Hoffnung auf den Herrn, den Herrn, daß ich verkünden kann, was immer Du verheißen hast.
