Psalmi 63
1 Dāvida dziesma, kad viņš bija Jūda tuksnesī. Ak Dievs! Tu esi mans stiprais Dievs, Tevi es meklēju pašā rītā, pēc Tevis slāpst manai dvēselei, pēc Tevis ilgojās mana miesa sausā un izkaltušā zemē, kur ūdens nav.
Salmo di Davide: quand’era nel deserto di Giuda. O Dio, tu sei l’Iddio mio, io ti cerco dall’alba; l’anima mia è assetata di te, la mia carne ti brama in una terra arida, che langue, senz’acqua.
2 Tā es svētā vietā pēc Tevis esmu skatījies, redzēt Tavu spēku un Tavu godību.
Così t’ho io mirato nel santuario per veder la tua forza e la tua gloria.
3 Jo Tava žēlastība ir labāka nekā dzīvība; manas lūpas Tevi slavē.
Poiché la tua benignità val meglio della vita; le mie labbra ti loderanno.
4 Tā es Tevi gribētu teikt mūžam, un pacelt savas rokas Tavā Vārdā.
Così ti benedirò finché io viva, e alzerò le mani invocando il tuo nome.
5 Tad mana dvēsele taptu paēdināta kā ar taukumiem un gardumiem, un mana mute Tevi slavētu ar priecīgām lūpām.
L’anima mia sarà saziata come di midollo e di grasso, e la mia bocca ti loderà con labbra giubilanti.
6 Es Tevi pieminu apguldamies, un uzmozdamies es domāju uz Tevi.
Quand’io mi ricordo di te sul mio letto, medito di te nelle veglie della notte.
7 Jo Tu esi mans palīgs, un Tavu spārnu pavēnī es dziedāšu priecīgi.
Poiché tu sei stato il mio aiuto, ed io giubilo all’ombra delle tue ali.
8 Mana dvēsele Tev pieķeras, Tava labā roka mani tura.
L’anima mia s’attacca a te per seguirti; la tua destra mi sostiene.
9 Bet tie, kas manu dvēseli meklē izpostīt, nogrims pašos zemes dziļumos.
Ma costoro che cercano la rovina dell’anima mia, entreranno nelle parti più basse della terra.
10 Tos nodos zobena asmenim un tie būs lapsām par barību.
Saran dati in balìa della spada, saranno la preda degli sciacalli.
11 Bet ķēniņš priecāsies iekš Dieva; kas pie tā zvēr, tas lielīsies; jo melkuļu mute taps aizbāzta.
Ma il re si rallegrerà in Dio; chiunque giura per lui si glorierà, perché la bocca di quelli che dicon menzogne sarà turata.
