Psalmi 63
1 Dāvida dziesma, kad viņš bija Jūda tuksnesī. Ak Dievs! Tu esi mans stiprais Dievs, Tevi es meklēju pašā rītā, pēc Tevis slāpst manai dvēselei, pēc Tevis ilgojās mana miesa sausā un izkaltušā zemē, kur ūdens nav.
Þennan sálm orti Davíð þegar hann leitaði skjóls í Júdeueyðimörkinni. Ó, þú Guð minn, ég leita þín! Mig þyrstir eftir þér í þessari skrælnuðu eyðimörk. Ó, hve ég þrái þig!
2 Tā es svētā vietā pēc Tevis esmu skatījies, redzēt Tavu spēku un Tavu godību.
Þegar ég gekk um í helgidómi þínum þá leitaði ég þín, þráði að sjá veldi þitt og dýrð.
3 Jo Tava žēlastība ir labāka nekā dzīvība; manas lūpas Tevi slavē.
Miskunn þín er betri en lífið sjálft! Með vörum mínum lofa ég þig.
4 Tā es Tevi gribētu teikt mūžam, un pacelt savas rokas Tavā Vārdā.
Ég vil lofa þig svo lengi sem ég lifi, lyfta höndum mínum í bæn til þín.
5 Tad mana dvēsele taptu paēdināta kā ar taukumiem un gardumiem, un mana mute Tevi slavētu ar priecīgām lūpām.
Þá mun sál mín mettast og verða glöð, og munnur minn lofa þig með fögnuði.
6 Es Tevi pieminu apguldamies, un uzmozdamies es domāju uz Tevi.
Ég ligg andvaka um nætur og hugsa um þig, rifja upp öll þau skipti sem þú hefur hjálpað.
7 Jo Tu esi mans palīgs, un Tavu spārnu pavēnī es dziedāšu priecīgi.
Þá fyllist ég gleði, finn mig öruggan hjá þér.
8 Mana dvēsele Tev pieķeras, Tava labā roka mani tura.
Ég vil halda mér fast við þig, og styðjast við þína sterku hönd.
9 Bet tie, kas manu dvēseli meklē izpostīt, nogrims pašos zemes dziļumos.
Þeir munu sjálfir deyja sem brugga mér banaráð, og hverfa niður til heljar. (questioned)
10 Tos nodos zobena asmenim un tie būs lapsām par barību.
Þeir munu falla fyrir sverði, verða sjakölum að bráð.
11 Bet ķēniņš priecāsies iekš Dieva; kas pie tā zvēr, tas lielīsies; jo melkuļu mute taps aizbāzta.
Ég vil gleðjast í Guði! Og þeir sem honum treysta skulu fagna sigri því að munni lygaranna hefur verið lokað.
