Psalmi 63

1 Dāvida dziesma, kad viņš bija Jūda tuksnesī. Ak Dievs! Tu esi mans stiprais Dievs, Tevi es meklēju pašā rītā, pēc Tevis slāpst manai dvēselei, pēc Tevis ilgojās mana miesa sausā un izkaltušā zemē, kur ūdens nav.

Ein Psalm Davids, als er in der Wüste Juda war.

2 Tā es svētā vietā pēc Tevis esmu skatījies, redzēt Tavu spēku un Tavu godību.

Elohim, mein Gott bist du; dich suche ich. / Es dürstet nach dir meine Seele; / es schmachtet nach dir mein Leib / Im dürren Lande — da ist er ermattet aus Wassermangel.

3 Jo Tava žēlastība ir labāka nekā dzīvība; manas lūpas Tevi slavē.

So hab ich einst nach dir im Heiligtum geschaut, / Um deine Macht und Herrlichkeit zu sehn.

4 Tā es Tevi gribētu teikt mūžam, un pacelt savas rokas Tavā Vārdā.

Denn deine Gnade ist besser als Leben; / Meine Lippen sollen dich loben.

5 Tad mana dvēsele taptu paēdināta kā ar taukumiem un gardumiem, un mana mute Tevi slavētu ar priecīgām lūpām.

So will ich dich preisen mein Leben lang, / In deinem Namen die Hände erheben.

6 Es Tevi pieminu apguldamies, un uzmozdamies es domāju uz Tevi.

Dann bin ich satt wie von Mark und Fett. / Und mit jubelnden Lippen lobsingt mein Mund,

7 Jo Tu esi mans palīgs, un Tavu spārnu pavēnī es dziedāšu priecīgi.

Wenn ich dein gedenke auf meinem Lager, / In den Nachtwachen über dich sinne.

8 Mana dvēsele Tev pieķeras, Tava labā roka mani tura.

Denn du bist mein Beistand gewesen, / Im Schatten deiner Flügel juble ich.

9 Bet tie, kas manu dvēseli meklē izpostīt, nogrims pašos zemes dziļumos.

Meine Seel bleibt treu bei dir, / Mich hält deine Rechte fest.

10 Tos nodos zobena asmenim un tie būs lapsām par barību.

Doch sie, die mein Leben mir rauben wollen — / In die Tiefen der Erde sollen sie fahren!

11 Bet ķēniņš priecāsies iekš Dieva; kas pie tā zvēr, tas lielīsies; jo melkuļu mute taps aizbāzta.

Man wird sie dem Schwert übergeben, / Sie müssen der Schakale Beute sein. Doch der König wird in Elohim sich freun. / Es rühmt sich jeder, der bei ihm schwört. / Denn der Lügner Mund muß verstummen.