Psalmi 50
1 Asafa dziesma. Tas stiprais Dievs, Dievs Tas Kungs, runā, un sauc zemi no rītiem līdz vakariem.
Asaf'ın mezmuru Güçlü olan Tanrı, RAB konuşuyor; Güneşin doğduğu yerden battığı yere kadar Yeryüzünün tümüne sesleniyor.
2 No Ciānas, kur tas pilnīgais skaistums, Dievs parādās ar spožumu.
Güzelliğin doruğu Siyon'dan Parıldıyor Tanrı.
3 Mūsu Dievs nāk un necieš klusu; rijoša uguns iet Viņa priekšā, un Viņam apkārt liela vētra.
Tanrımız geliyor, sessiz kalmayacak, Önünde yanan ateş her şeyi kül ediyor, Çevresinde şiddetli bir fırtına esiyor.
4 Viņš sauc debesīm augšā, un zemei, tiesāt Savus ļaudis.
Halkını yargılamak için Yere göğe sesleniyor:
5 Sapulcinājiet Man Manus svētos, kas Manu derību derējuši ar upuriem.
“Toplayın önüme sadık kullarımı, Kurban keserek benimle antlaşma yapanları.”
6 Un debesis stāsta Viņa taisnību, jo Dievs pats ir soģis. (Sela)
Gökler O'nun doğruluğunu duyuruyor, Çünkü yargıç Tanrı'nın kendisidir. (Sela)
7 Klausiet, Mani ļaudis, Es runāšu; Israēl, Es došu liecību pret tevi: Es, Dievs, esmu tavs Dievs.
“Ey halkım, dinle de konuşayım, Ey İsrail, sana karşı tanıklık edeyim: Ben Tanrı'yım, senin Tanrın'ım!
8 Tavu upuru pēc Es tevi nepārmācu, nedz tavu dedzināmo upuru pēc, kas vienmēr Manā priekšā.
Kurbanlarından ötürü seni azarlamıyorum, Yakmalık sunuların sürekli önümde.
9 No tava nama Es vēršus neņemšu, nedz āžus no taviem laidariem.
Ne evinden bir boğa, Ne de ağıllarından bir teke alacağım.
10 Jo visi meža zvēri Man pieder, tie lopi uz kalniem pa tūkstošiem.
Çünkü bütün orman yaratıkları, Dağlardaki bütün hayvanlar benimdir.
11 Es zinu visus putnus uz kalniem, un tie zvēri laukā ir manā priekšā.
Dağlardaki bütün kuşları korurum, Kırlardaki bütün yabanıl hayvanlar benimdir.
12 Ja Man gribētos ēst, tad Es tev to nesacītu, jo Man pieder pasaule un viņas pilnums.
Acıksam sana söylemezdim, Çünkü bütün dünya ve içindekiler benimdir.
13 Vai Man ēst vērša gaļu un dzert āžu asinis?
Ben boğa eti yer miyim? Ya da keçi kanı içer miyim?
14 Upurē Dievam pateicību un maksā tam Visuaugstam savus solījumus.
Tanrı'ya şükran kurbanı sun, Yüceler Yücesi'ne adadığın adakları yerine getir.
15 Un piesauc Mani bēdu laikā, tad Es tevi gribu izraut, un tev būs Mani godāt.
Sıkıntılı gününde seslen bana, Seni kurtarırım, sen de beni yüceltirsin.
16 Bet uz bezdievīgo Dievs saka: kā tu drīksti daudzināt Manus likumus un Manu derību ņemt savā mutē.
Ama Tanrı kötüye şöyle diyor: “Kurallarımı ezbere okumaya Ya da antlaşmamı ağzına almaya ne hakkın var?
17 Kad tu tomēr ienīsti pārmācību, un laidi pār galvu Manus vārdus?
Çünkü yola getirilmekten nefret ediyor, Sözlerimi arkana atıyorsun.
18 Kad tu zagli redzi, tad tu viņam skrej līdz, un tev ir dalība ar laulības pārkāpējiem.
Hırsız görünce onunla dost oluyor, Zina edenlere ortak oluyorsun.
19 Ar savu muti tu dodies uz ļaunu, un tava mēle dzen viltību.
Ağzını kötülük için kullanıyor, Dilini yalana koşuyorsun.
20 Tu sēdi runādams pret savu brāli, tavas mātes dēlu tu apmelo.
Oturup kardeşine karşı konuşur, Annenin oğluna kara çalarsın.
21 To tu dari, un kad Es ciešu klusu, tad tu domā, ka Es tāds pat esmu kā tu; bet Es tevi pārmācīšu un tev to turēšu priekš acīm.
Sen bunları yaptın, ben sustum, Beni kendin gibi sandın. Seni azarlıyorum, Suçlarını gözünün önüne seriyorum.
22 Saprotiet jel to, jūs, kas Dievu aizmirstat, lai Es nesaplosu, un izglābēja nav.
“Dikkate alın bunu, ey Tanrı'yı unutan sizler! Yoksa parçalarım sizi, kurtaran olmaz.
23 Kas pateicību upurē, tas Mani tur godā; un tas ir tas ceļš, kā Es tam rādīšu Dieva pestīšanu.
Kim şükran kurbanı sunarsa beni yüceltir; Yolunu düzeltene kurtarışımı göstereceğim.”
