Psalmi 50
1 Asafa dziesma. Tas stiprais Dievs, Dievs Tas Kungs, runā, un sauc zemi no rītiem līdz vakariem.
Psalm Asafowi podany. Bóg nad Bogami, Pan mówił i przyzwał ziemię od wschodu słońca aż do zachodu jego.
2 No Ciānas, kur tas pilnīgais skaistums, Dievs parādās ar spožumu.
Objaśnił się Bóg z Syonu w doskonałej ozdobie.
3 Mūsu Dievs nāk un necieš klusu; rijoša uguns iet Viņa priekšā, un Viņam apkārt liela vētra.
Przyjdzie Bóg nasz, a nie będzie milczał; ogień przed twarzą jego będzie pożerał, a około niego powstanie wicher gwałtowny.
4 Viņš sauc debesīm augšā, un zemei, tiesāt Savus ļaudis.
Przyzwie z góry niebiosa i ziemię, aby sądził lud swój.
5 Sapulcinājiet Man Manus svētos, kas Manu derību derējuši ar upuriem.
Mówiąc: Zgromadźcie mi świętych moich, którzy ze mną uczynili przymierze przy ofierze.
6 Un debesis stāsta Viņa taisnību, jo Dievs pats ir soģis. (Sela)
Tedy niebiosa opowiedzą sprawiedliwość jego; albowiem sam Bóg jest sędzią. (Sela)
7 Klausiet, Mani ļaudis, Es runāšu; Israēl, Es došu liecību pret tevi: Es, Dievs, esmu tavs Dievs.
Słuchaj, ludu mój! a będę mówił; słuchaj, Izraelu! a oświadczę się przed tobą: Jam Bóg, Bóg twój Jam jest.
8 Tavu upuru pēc Es tevi nepārmācu, nedz tavu dedzināmo upuru pēc, kas vienmēr Manā priekšā.
Nie będę cię z ofiar twoich winił, ani całopalenia twego, które są zawsze przedemną.
9 No tava nama Es vēršus neņemšu, nedz āžus no taviem laidariem.
Nie wezmę z domu twojego cielca, ani z okołu twego kozłów.
10 Jo visi meža zvēri Man pieder, tie lopi uz kalniem pa tūkstošiem.
Albowiem mój jest wszelki zwierz leśny, i tysiące bydła po górach.
11 Es zinu visus putnus uz kalniem, un tie zvēri laukā ir manā priekšā.
Znam wszystko ptastwo po górach, i zwierz polny jest przedemną.
12 Ja Man gribētos ēst, tad Es tev to nesacītu, jo Man pieder pasaule un viņas pilnums.
Będęli łaknął, nie rzekęć o to; bo mój jest okrąg ziemi, i napełnienie jego.
13 Vai Man ēst vērša gaļu un dzert āžu asinis?
Izali jadam mięso wołowe? albo pijam krew kozłową?
14 Upurē Dievam pateicību un maksā tam Visuaugstam savus solījumus.
Ofiaruj Bogu chwałę, i oddaj Najwyższemu śluby twoje;
15 Un piesauc Mani bēdu laikā, tad Es tevi gribu izraut, un tev būs Mani godāt.
A wzywaj mię w dzień utrapienia: tedy cię wyrwę, a ty mię uwielbisz.
16 Bet uz bezdievīgo Dievs saka: kā tu drīksti daudzināt Manus likumus un Manu derību ņemt savā mutē.
Lecz niezbożnemu rzekł Bóg: Cóżci do tego, że opowiadasz ustawy moje, a bieżesz przymierze moje w usta twoje?
17 Kad tu tomēr ienīsti pārmācību, un laidi pār galvu Manus vārdus?
Ponieważ masz w nienawiści karność, i zarzuciłeś słowa moje za się.
18 Kad tu zagli redzi, tad tu viņam skrej līdz, un tev ir dalība ar laulības pārkāpējiem.
Widziszli złodzieja, bieżysz z nim, a z cudzołożnikami masz skład twój.
19 Ar savu muti tu dodies uz ļaunu, un tava mēle dzen viltību.
Usta twoje rozpuszczasz na złe, a język twój składa zdrady.
20 Tu sēdi runādams pret savu brāli, tavas mātes dēlu tu apmelo.
Zasiadłszy mówisz przeciwko bratu twemu, a lżysz syna matki twojej.
21 To tu dari, un kad Es ciešu klusu, tad tu domā, ka Es tāds pat esmu kā tu; bet Es tevi pārmācīšu un tev to turēšu priekš acīm.
Toś czynił, a Jam milczał; dlategoś mniemał, żem ja tobie podobny, ale będę cię karał, i stawięć to przed oczy twoje.
22 Saprotiet jel to, jūs, kas Dievu aizmirstat, lai Es nesaplosu, un izglābēja nav.
Zrozumiejcież to wżdy teraz, którzy zapominacie Boga, bym was snać nie porwał, a nie będzie ktoby was wyrwał.
23 Kas pateicību upurē, tas Mani tur godā; un tas ir tas ceļš, kā Es tam rādīšu Dieva pestīšanu.
Kto mi ofiaruje chwałę, uczci mię; a temu, który naprawia drogę swą, ukażę zbawienie Boże.
