Psalmi 50
1 Asafa dziesma. Tas stiprais Dievs, Dievs Tas Kungs, runā, un sauc zemi no rītiem līdz vakariem.
Parla il Signore, Dio degli dei, convoca la terra da oriente a occidente. Salmo. Di Asaf.
2 No Ciānas, kur tas pilnīgais skaistums, Dievs parādās ar spožumu.
Da Sion, splendore di bellezza, Dio rifulge.
3 Mūsu Dievs nāk un necieš klusu; rijoša uguns iet Viņa priekšā, un Viņam apkārt liela vētra.
Viene il nostro Dio e non sta in silenzio; davanti a lui un fuoco divorante, intorno a lui si scatena la tempesta.
4 Viņš sauc debesīm augšā, un zemei, tiesāt Savus ļaudis.
Convoca il cielo dall'alto e la terra al giudizio del suo popolo:
5 Sapulcinājiet Man Manus svētos, kas Manu derību derējuši ar upuriem.
«Davanti a me riunite i miei fedeli, che hanno sancito con me l'alleanza offrendo un sacrificio».
6 Un debesis stāsta Viņa taisnību, jo Dievs pats ir soģis. (Sela)
Il cielo annunzi la sua giustizia, Dio è il giudice.
7 Klausiet, Mani ļaudis, Es runāšu; Israēl, Es došu liecību pret tevi: Es, Dievs, esmu tavs Dievs.
«Ascolta, popolo mio, voglio parlare, testimonierò contro di te, Israele: Io sono Dio, il tuo Dio.
8 Tavu upuru pēc Es tevi nepārmācu, nedz tavu dedzināmo upuru pēc, kas vienmēr Manā priekšā.
Non ti rimprovero per i tuoi sacrifici; i tuoi olocausti mi stanno sempre davanti.
9 No tava nama Es vēršus neņemšu, nedz āžus no taviem laidariem.
Non prenderò giovenchi dalla tua casa, né capri dai tuoi recinti.
10 Jo visi meža zvēri Man pieder, tie lopi uz kalniem pa tūkstošiem.
Sono mie tutte le bestie della foresta, animali a migliaia sui monti.
11 Es zinu visus putnus uz kalniem, un tie zvēri laukā ir manā priekšā.
Conosco tutti gli uccelli del cielo, è mio ciò che si muove nella campagna.
12 Ja Man gribētos ēst, tad Es tev to nesacītu, jo Man pieder pasaule un viņas pilnums.
Se avessi fame, a te non lo direi: mio è il mondo e quanto contiene.
13 Vai Man ēst vērša gaļu un dzert āžu asinis?
Mangerò forse la carne dei tori, berrò forse il sangue dei capri?
14 Upurē Dievam pateicību un maksā tam Visuaugstam savus solījumus.
Offri a Dio un sacrificio di lode e sciogli all'Altissimo i tuoi voti;
15 Un piesauc Mani bēdu laikā, tad Es tevi gribu izraut, un tev būs Mani godāt.
invocami nel giorno della sventura: ti salverò e tu mi darai gloria».
16 Bet uz bezdievīgo Dievs saka: kā tu drīksti daudzināt Manus likumus un Manu derību ņemt savā mutē.
All'empio dice Dio: «Perché vai ripetendo i miei decreti e hai sempre in bocca la mia alleanza,
17 Kad tu tomēr ienīsti pārmācību, un laidi pār galvu Manus vārdus?
tu che detesti la disciplina e le mie parole te le getti alle spalle?
18 Kad tu zagli redzi, tad tu viņam skrej līdz, un tev ir dalība ar laulības pārkāpējiem.
Se vedi un ladro, corri con lui; e degli adùlteri ti fai compagno.
19 Ar savu muti tu dodies uz ļaunu, un tava mēle dzen viltību.
Abbandoni la tua bocca al male e la tua lingua ordisce inganni.
20 Tu sēdi runādams pret savu brāli, tavas mātes dēlu tu apmelo.
Ti siedi, parli contro il tuo fratello, getti fango contro il figlio di tua madre.
21 To tu dari, un kad Es ciešu klusu, tad tu domā, ka Es tāds pat esmu kā tu; bet Es tevi pārmācīšu un tev to turēšu priekš acīm.
Hai fatto questo e dovrei tacere? forse credevi ch'io fossi come te! Ti rimprovero: ti pongo innanzi i tuoi peccati».
22 Saprotiet jel to, jūs, kas Dievu aizmirstat, lai Es nesaplosu, un izglābēja nav.
Capite questo voi che dimenticate Dio, perché non mi adiri e nessuno vi salvi.
23 Kas pateicību upurē, tas Mani tur godā; un tas ir tas ceļš, kā Es tam rādīšu Dieva pestīšanu.
Chi offre il sacrificio di lode, questi mi onora, a chi cammina per la retta via mostrerò la salvezza di Dio.
