Psalmi 50
1 Asafa dziesma. Tas stiprais Dievs, Dievs Tas Kungs, runā, un sauc zemi no rītiem līdz vakariem.
Een psalm van Asaf. De God der goden, de HEERE spreekt, en roept de aarde, van den opgang der zon tot aan haar ondergang.
2 No Ciānas, kur tas pilnīgais skaistums, Dievs parādās ar spožumu.
Uit Sion, de volkomenheid der schoonheid, verschijnt God blinkende.
3 Mūsu Dievs nāk un necieš klusu; rijoša uguns iet Viņa priekšā, un Viņam apkārt liela vētra.
Onze God zal komen en zal niet zwijgen; een vuur voor Zijn aangezicht zal verteren, en rondom Hem zal het zeer stormen.
4 Viņš sauc debesīm augšā, un zemei, tiesāt Savus ļaudis.
Hij zal roepen tot den hemel van boven, en tot de aarde, om Zijn volk te richten.
5 Sapulcinājiet Man Manus svētos, kas Manu derību derējuši ar upuriem.
Verzamelt Mij Mijn gunstgenoten, die Mijn verbond maken met offerande!
6 Un debesis stāsta Viņa taisnību, jo Dievs pats ir soģis. (Sela)
En de hemelen verkondigen Zijn gerechtigheid; want God Zelf is Rechter. (Sela)
7 Klausiet, Mani ļaudis, Es runāšu; Israēl, Es došu liecību pret tevi: Es, Dievs, esmu tavs Dievs.
Hoort, Mijn volk! en Ik zal spreken; Israel! en Ik zal onder u betuigen; Ik, God, ben uw God.
8 Tavu upuru pēc Es tevi nepārmācu, nedz tavu dedzināmo upuru pēc, kas vienmēr Manā priekšā.
Om uw offeranden zal Ik u niet straffen, want uw brandofferen zijn steeds voor Mij.
9 No tava nama Es vēršus neņemšu, nedz āžus no taviem laidariem.
Ik zal uit uw huis geen var nemen, noch bokken uit uw kooien;
10 Jo visi meža zvēri Man pieder, tie lopi uz kalniem pa tūkstošiem.
Want al het gedierte des wouds is Mijn, de beesten op duizend bergen.
11 Es zinu visus putnus uz kalniem, un tie zvēri laukā ir manā priekšā.
Ik ken al het gevogelte der bergen, en het wild des velds is bij Mij.
12 Ja Man gribētos ēst, tad Es tev to nesacītu, jo Man pieder pasaule un viņas pilnums.
Zo Mij hongerde, Ik zou het u niet zeggen; want Mijn is de wereld en haar volheid.
13 Vai Man ēst vērša gaļu un dzert āžu asinis?
Zou Ik stierenvlees eten, of bokkenbloed drinken?
14 Upurē Dievam pateicību un maksā tam Visuaugstam savus solījumus.
Offert Gode dank, en betaalt den Allerhoogste uw geloften.
15 Un piesauc Mani bēdu laikā, tad Es tevi gribu izraut, un tev būs Mani godāt.
En roept Mij aan in den dag der benauwdheid; Ik zal er u uithelpen, en gij zult Mij eren.
16 Bet uz bezdievīgo Dievs saka: kā tu drīksti daudzināt Manus likumus un Manu derību ņemt savā mutē.
Maar tot den goddeloze zegt God: Wat hebt gij Mijn inzettingen te vertellen, en neemt Mijn verbond in uw mond?
17 Kad tu tomēr ienīsti pārmācību, un laidi pār galvu Manus vārdus?
Dewijl gij de kastijding haat, en Mijn woorden achter u henenwerpt.
18 Kad tu zagli redzi, tad tu viņam skrej līdz, un tev ir dalība ar laulības pārkāpējiem.
Indien gij een dief ziet, zo loopt gij met hem; en uw deel is met de overspelers.
19 Ar savu muti tu dodies uz ļaunu, un tava mēle dzen viltību.
Uw mond slaat gij in het kwade, en uw tong koppelt bedrog.
20 Tu sēdi runādams pret savu brāli, tavas mātes dēlu tu apmelo.
Gij zit, gij spreekt tegen uw broeder; tegen den zoon uwer moeder geeft gij lastering uit.
21 To tu dari, un kad Es ciešu klusu, tad tu domā, ka Es tāds pat esmu kā tu; bet Es tevi pārmācīšu un tev to turēšu priekš acīm.
Deze dingen doet gij, en Ik zwijg; gij meent, dat Ik te enenmale ben, gelijk gij; Ik zal u straffen, en zal het ordentelijk voor uw ogen stellen.
22 Saprotiet jel to, jūs, kas Dievu aizmirstat, lai Es nesaplosu, un izglābēja nav.
Verstaat dit toch, gij godvergetenden! opdat Ik niet verscheure en niemand redde.
23 Kas pateicību upurē, tas Mani tur godā; un tas ir tas ceļš, kā Es tam rādīšu Dieva pestīšanu.
Wie dankoffert, die zal Mij eren; en wie zijn weg wel aanstelt, dien zal Ik Gods heil doen zien.
