Psalmi 39

1 Dāvida dziesma, dziedātāju vadonim, Jedutunam. Es esmu apņēmies, ka savu ceļu sargāšu, ka negrēkošu ar savu mēli; es sargāšu savu muti kā ar iemauktiem, kamēr bezdievīgais manā priekšā.

למנצח לידיתון מזמור לדוד אמרתי אשמרה דרכי מחטוא בלשוני אשמרה לפי מחסום בעד רשע לנגדי׃

2 Es esmu palicis kā mēms un klusu cietis, un nepieminu vairs labuma, bet manas sāpes vairojās.

נאלמתי דומיה החשיתי מטוב וכאבי נעכר׃

3 Mana sirds ir iekarsusi iekš manis; kad es uz to domāju, tad es iedegos kā uguns; es runāju ar savu mēli:

חם לבי בקרבי בהגיגי תבער אש דברתי בלשוני׃

4 Kungs, māci man manu galu un kāds ir manu dienu mērs, lai es zinu, cik nīcīgs es esmu.

הודיעני יהוה קצי ומדת ימי מה היא אדעה מה חדל אני׃

5 Redzi, Tu manas dienas esi licis plaukstas platumā, un mans mūžs ir kā nekas Tavā priekšā; tiešām niecība vien ir ikviens cilvēks savā stiprumā. (Sela)

הנה טפחות נתתה ימי וחלדי כאין נגדך אך כל הבל כל אדם נצב סלה׃

6 Cilvēks staigā kā ēna un nieka dēļ raizējās; viņš krāj, bet nezin, kas to dabūs.

אך בצלם יתהלך איש אך הבל יהמיון יצבר ולא ידע מי אספם׃

7 Nu tad, uz ko man būs gaidīt, Kungs? Es cerēju uz Tevi.

ועתה מה קויתי אדני תוחלתי לך היא׃

8 Izglāb mani no visām manām pārkāpšanām, un neliec man ģeķiem palikt par apsmieklu.

מכל פשעי הצילני חרפת נבל אל תשימני׃

9 Es esmu klusu un neatdaru savu muti; jo Tu to esi darījis.

נאלמתי לא אפתח פי כי אתה עשית׃

10 Atņem Savu mocību no manis, jo es nīkstu no Tavas rokas grūtuma.

הסר מעלי נגעך מתגרת ידך אני כליתי׃

11 Kad Tu cilvēku pārmāci par noziegumiem, tad Tu iznīcini viņa skaistumu kā kodes; tiešām: visi cilvēki ir niecība.(Sela.)

בתוכחות על עון יסרת איש ותמס כעש חמודו אך הבל כל אדם סלה׃

12 Klausi, Kungs, manu lūgšanu, ņem vērā manu saukšanu, un neciet klusu pie manām asarām, jo es esmu svešinieks un piedzīvotājs Tavā priekšā, tā kā visi mani tēvi.

שמעה תפלתי יהוה ושועתי האזינה אל דמעתי אל תחרש כי גר אנכי עמך תושב ככל אבותי׃

13 Atstājies no manis, ka es atspirgstos, pirms noeju un vairs neesmu.

השע ממני ואבליגה בטרם אלך ואינני׃