Psalmi 38
1 Dāvida dziesma, par piemiņu. Kungs, nesodi mani Savā dusmībā, un nepārmāci mani Savā bardzībā.
Psalmus David, in recordationem sabbati. Domine ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me.
2 Jo Tavas bultas man ir iespiedušās, un Tava roka pār mani nolaidusies.
Quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi: et confirmasti super me manum tuam.
3 Nekādas veselības nav pie manas miesas caur Tavu dusmību, nekāda miera nav manos kaulos caur maniem grēkiem.
Non est sanitas in carne mea a facie irae tuae: non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.
4 Jo mani noziegumi iet pāri pār manu galvu, kā grūta nasta tie man palikuši par daudz grūti.
Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum: et sicut onus grave gravatae sunt super me.
5 Manas vātis smird un tek manas ģeķības dēļ.
Putruerunt et corruptae sunt cicatrices meae, a facie insipientiae meae.
6 Es eju salīcis un ļoti nospiests, cauru dienu es eju noskumis.
Miser factus sum, et curvatus sum usque in finem: tota die contristatus ingrediebar.
7 Jo manas iekšas ir moku pilnas, nekādas veselības nav pie manas miesas.
Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus: et non est sanitas in carne mea.
8 Es esmu pavisam sastindzis un sasists, es kaucu savas sirds vaimanās.
Afflictus sum, et humiliatus sum nimis: rugiebam a gemitu cordis mei.
9 Kungs, Tavā priekšā ir visa mana kārošana, un mana nopūšanās Tev nav apslēpta.
Domine, ante te omne desiderium meum: et gemitus meus a te non est absconditus.
10 Mana sirds trīc, mans spēks mani atstājis, arī pat manu acu gaismiņas man vairs nav.
Cor meum conturbatum est, dereliquit me virtus mea: et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
11 Mani mīļie un mani draugi stāv tālu nost no manas mocības, un mani tuvākie stāv no tālienes.
Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt. Et qui iuxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quaerebant animam meam.
12 Un kas manu dvēseli meklē, liek man valgus, un kas manu nelaimi meklē, runā postu un izdomā viltību cauru dienu.
Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates: et dolos tota die meditabantur.
13 Bet es esmu kā kurls, kas nedzird, un kā mēms, kas neatver savu muti.
Ego autem tamquam surdus non audiebam: et sicut mutus non aperiens os suum.
14 Un es esmu kā vīrs, kas nedzird, un kam mutē vārdu pretim nav.
Et factus sum sicut homo non audiens: et non habens in ore suo redargutiones.
15 Jo es gaidu, Kungs, uz Tevi, Tu paklausīsi, Kungs, mans Dievs.
Quoniam in te Domine speravi: tu exaudies me Domine Deus meus.
16 Jo es sacīju: lai tie par mani nepriecājās; kad mana kāja šaubās, tad tie lai nelielās pret mani.
Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei: et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
17 Jo es esmu pie pašas krišanas un manas sāpes ir vienmēr manā priekšā.
Quoniam ego in flagella paratus sum: et dolor meus in conspectu meo semper.
18 Jo savu noziegumu es izsūdzu, un man ir bail manu grēku dēļ.
Quoniam iniquitatem meam annunciabo: et cogitabo pro peccato meo.
19 Bet mani ienaidnieki dzīvo un ir vareni, un kas mani par nepatiesu ienīst, tie vairojās.
Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
20 Un kas ļaunu par labu maksā, tie stāv man pretim, tāpēc ka es uz labu dzenos.
Qui retribuunt mala pro bonis, detrahebant mihi: quoniam sequebar bonitatem.
21 Neatstājies no manis, Kungs, mans Dievs! neesi tālu no manis nost,
Ne derelinquas me Domine Deus meus: ne discesseris a me.
22 Steidzies man palīgā, Kungs, mana pestīšana!
Intende in adiutorium meum, Domine Deus salutis meae.
