Psalmi 38
1 Dāvida dziesma, par piemiņu. Kungs, nesodi mani Savā dusmībā, un nepārmāci mani Savā bardzībā.
Drottinn, ekki refsa mér, þótt þú sért reiður.
2 Jo Tavas bultas man ir iespiedušās, un Tava roka pār mani nolaidusies.
Örvar þínar standa í mér og hönd þín liggur þungt á mér.
3 Nekādas veselības nav pie manas miesas caur Tavu dusmību, nekāda miera nav manos kaulos caur maniem grēkiem.
Vegna reiði þinnar er ég sjúkur maður, heilsa mín er farin vegna synda minna.
4 Jo mani noziegumi iet pāri pār manu galvu, kā grūta nasta tie man palikuši par daudz grūti.
Syndir mínar líkjast flóði sem færir mig í kaf, eins og byrði sem ég kikna undan.
5 Manas vātis smird un tek manas ģeķības dēļ.
Ólykt leggur af sárum mínum – það er drep í þeim.
6 Es eju salīcis un ļoti nospiests, cauru dienu es eju noskumis.
Ég er ráðþrota vegna synda minna. Ég ráfa um í angist liðlangan daginn.
7 Jo manas iekšas ir moku pilnas, nekādas veselības nav pie manas miesas.
Lendar mínar brenna af sviða og líkami minn er helsjúkur.
8 Es esmu pavisam sastindzis un sasists, es kaucu savas sirds vaimanās.
Máttur minn er þrotinn og ég er örvæntingu nær.
9 Kungs, Tavā priekšā ir visa mana kārošana, un mana nopūšanās Tev nav apslēpta.
Drottinn, ég þrái bót á meini mínu! Þú heyrir kvein mín og andvörp.
10 Mana sirds trīc, mans spēks mani atstājis, arī pat manu acu gaismiņas man vairs nav.
Hjartað hamast í brjósti mér, kraftar mínir búnir og sjónin dvín.
11 Mani mīļie un mani draugi stāv tālu nost no manas mocības, un mani tuvākie stāv no tālienes.
Ástvinir mínir og góðir grannar forðast sjúkdóm minn og böl og frændur mínir eru á bak og burt.
12 Un kas manu dvēseli meklē, liek man valgus, un kas manu nelaimi meklē, runā postu un izdomā viltību cauru dienu.
Óvinir mínir sæta færis að drepa mig. Liðlangan daginn sitja þeir á svikráðum, brugga mér banaráð.
13 Bet es esmu kā kurls, kas nedzird, un kā mēms, kas neatver savu muti.
En illráð þeirra verka ekki á mig!
14 Un es esmu kā vīrs, kas nedzird, un kam mutē vārdu pretim nav.
Ég virði þá ekki viðlits. Áform þeirra rætast ekki,
15 Jo es gaidu, Kungs, uz Tevi, Tu paklausīsi, Kungs, mans Dievs.
því að ég vona á þig, Drottinn, Guð minn. Kom þú og vernda mig.
16 Jo es sacīju: lai tie par mani nepriecājās; kad mana kāja šaubās, tad tie lai nelielās pret mani.
Þaggaðu niður í þeim sem hlæja að óförum mínum.
17 Jo es esmu pie pašas krišanas un manas sāpes ir vienmēr manā priekšā.
Ég er að falli kominn og angist mín er enn hin sama.
18 Jo savu noziegumu es izsūdzu, un man ir bail manu grēku dēļ.
Ég játa syndir mínar og iðrast þess sem ég hef gert.
19 Bet mani ienaidnieki dzīvo un ir vareni, un kas mani par nepatiesu ienīst, tie vairojās.
En ofsóknum óvina minna linnir ekki og heift þeirra minnkar ekki. Þeir hata mig án ástæðu.
20 Un kas ļaunu par labu maksā, tie stāv man pretim, tāpēc ka es uz labu dzenos.
Þeir launa mér gott með illu, hata mig fyrir góðverk mín.
21 Neatstājies no manis, Kungs, mans Dievs! neesi tālu no manis nost,
Yfirgefðu mig ekki, Drottinn. Vík ekki frá mér!
22 Steidzies man palīgā, Kungs, mana pestīšana!
Komdu skjótt og hjálpaðu mér, þú frelsari minn!
