Psalmi 34
1 Dāvida dziesma, kad viņš izlikās negudrs Abimeleka priekšā, kas viņu aizdzina, un viņš aizgāja. Es teikšu To Kungu allažiņ, Viņa teikšana būs manā mutē vienmēr.
Von David, als er seinen Verstand vor Abimelech verstellte und dieser ihn verjagte, worauf er sich entfernte. Lobpreisen will ich jederzeit den Herrn. Sein Lob sei stets in meinem Munde!
2 Mana dvēsele lielīsies ar To Kungu; pazemīgie to dzirdēs un priecāsies.
Es rühme meine Seele sich im Herrn! Die Armen sollen's hören und sich freuen!
3 Teiciet augsti To Kungu līdz ar mani; mēs kopā augsti slavēsim Viņa vārdu.
Verherrlichet den Herrn mit mir! Laßt uns gemeinsam seinen Namen preisen!
4 Es meklēju To Kungu, un Viņš man atbildēja, un izglāba mani no visām manām izbailēm.
Den Herrn such ich auf; er hört auf mich, befreit mich aus den Ängsten all.
5 Kas Viņu uzlūko un Viņam pieskrien(tuvojās priecīgi), to vaigs netaps kaunā.
Mich schauet an und strahlt vor Freude! Nie röte mehr sich euer Angesicht!
6 Kad šis bēdīgais sauca, tad Tas Kungs klausīja un to izpestīja no visām viņa bēdām.
Hier ist ein armer Mensch, der einst gerufen. Der Herr vernahm's und half ihm aus den Nöten all.
7 Tā Kunga eņģelis apmetās ap tiem, kas Viņu bīstas, un tos izglābj.
Des Herrn Engel lagert sich um jene, die ihn fürchten, er rettet sie.
8 Baudāt un redzat, ka Tas Kungs ir labs; svētīgs tas vīrs, kas uz Viņu paļaujas.
So kostet und erfahrt, wie gut der Herr! Wie wohl dem Mann, der ihm vertraut!
9 Bīstaties To Kungu, jūs Viņa svētie, jo kas Viņu bīstas, tiem netrūkst nenieka.
Vorm Herrn habt Furcht, ihr, seine Heiligen! Denn die ihn fürchten, leiden keinen Mangel.
10 Jaunie lauvas cieš trūkumu un badu, bet kas To Kungu meklē, tiem netrūkst nekāda labuma.
Die Gottesleugner hungern darbend; doch denen, die den Herrn aufsuchen, mangelt nicht, was ihnen frommt.
11 Nāciet šurp, bērni, klausiet mani, es jums mācīšu Tā Kunga bijāšanu.
Her, Kinder, hört mir zu! Ich lehre euch die Furcht des Herrn.
12 Kas tas vīrs, kam gribās dzīvot? Kam tīk redzēt labas dienas?
Wer ist der Mann, der Lust zum Leben hat, der zum Genuß des Glückes leben möchte?
13 Pasargi savu mēli no ļauna un savas lūpas no viltīgas valodas;
Behüte vor dem Bösen deine Zunge, vor trügerischer Rede deine Lippen!
14 Atkāpies no ļauna un dari labu, meklē mieru un dzenies tam pakaļ.
Vom Bösen laß und tu das Gute! den Frieden such! Ihm jage nach!
15 Tā Kunga acis lūko uz taisniem, un Viņa ausis uz viņu kliegšanu.
Des Herrn Augen achten auf die Frommen und seine Ohren auf ihr Flehen.
16 Tā Kunga vaigs ir pretī tiem, kas ļaunu dara, ka Tas viņu piemiņu izdeldē no zemes.
Des Herrn Antlitz wendet sich den Übeltätern zu und tilgt ihr Angedenken von der Erde.
17 Kad taisnie sauc, tad Tas Kungs klausa, un tos izglābj no visām viņu bēdām.
Die Frommen schreien, und schon hört's der Herr und rettet sie aus aller Not.
18 Tas Kungs ir tuvu tiem, kam satriektas sirdis, un palīdz tiem, kam sagrauzts prāts.
Der Herr ist nahe den zerknirschten Herzen; zerschlagenen Gemütern hilft er auf.
19 Taisnam ir daudz bēdu, bet no visām tām Tas Kungs to izpestī.
In viel Gefahren ist der Fromme; aus ihnen allen rettet ihn der Herr.
20 Viņš pasargā visus viņa kaulus, ka neviens no tiem netiek salauzts.
Er hütet jedes seiner Glieder; versehrt wird auch nicht eins davon.
21 Blēdība nokaus bezdievīgo, un kas taisno ienīst, tie būs noziedzīgi.
Den Frevler rafft ein Unfall weg; des Frommen Hasser müssen es bereuen.
22 Tas Kungs izpestī Savu kalpu dvēseli, un visi, kas tic uz Viņu, nebūs noziedzīgi.
Der Herr erlöst die Seele seiner Diener; wer auf ihn baut, bereut es nicht.
