Psalmi 22

1 Dāvida dziesma. Dziedātāju vadonim pēc: „rīta blāzmas stirna“. Mans Dievs! Mans Dievs! Kāpēc Tu mani esi atstājis? Tu esi tālu no manas palīdzības, no manas kaukšanas vārdiem.

Al maestro del coro. Sull'aria: «Cerva dell'aurora». Salmo. Di Davide. «Dio mio, Dio mio, perché mi hai abbandonato? Tu sei lontano dalla mia salvezza»: sono le parole del mio lamento.

2 Mans Dievs, es saucu dienā, bet Tu man neatbildi, un nakti es arī klusu neciešu.

Dio mio, invoco di giorno e non rispondi, grido di notte e non trovo riposo.

3 Bet Tu esi svēts, dzīvodams starp Israēla slavas dziesmām.

Eppure tu abiti la santa dimora, tu, lode di Israele.

4 Uz Tevi mūsu tēvi cerējuši, tie ir cerējuši, un Tu tos esi izglābis.

In te hanno sperato i nostri padri, hanno sperato e tu li hai liberati;

5 Uz Tevi tie saukuši un ir izpestīti, tie cerējuši uz Tevi un nav palikuši kaunā.

a te gridarono e furono salvati, sperando in te non rimasero delusi.

6 Bet es esmu tārps un ne cilvēks, cilvēku apsmiekls un ļaužu nicināts.

Ma io sono verme, non uomo, infamia degli uomini, rifiuto del mio popolo.

7 Visi, kas mani redz, mani apmēda, atplēš lūpas un krata galvu sacīdami:

Mi scherniscono quelli che mi vedono, storcono le labbra, scuotono il capo:

8 Viņš to Tam Kungam sūdzējis; lai Tas viņu izrauj un viņu izglābj, ja Tam pie viņa ir labs prāts.

«Si è affidato al Signore, lui lo scampi; lo liberi, se è suo amico».

9 Tomēr Tu tas esi, kas mani izvedis no mātes miesām; Tu man licis paļauties uz Tevi no mātes krūtīm.

Sei tu che mi hai tratto dal grembo, mi hai fatto riposare sul petto di mia madre.

10 Uz Tevi es esmu mests no mātes klēpja, no mātes miesām Tu esi mans Dievs.

Al mio nascere tu mi hai raccolto, dal grembo di mia madre sei tu il mio Dio.

11 Neesi tālu no manis, jo bailība ir tuvu, jo palīga nav.

Da me non stare lontano, poiché l'angoscia è vicina e nessuno mi aiuta.

12 Lieli vērši mani apstājuši, trekni buļļi ap mani apmetušies.

Mi circondano tori numerosi, mi assediano tori di Basan.

13 Tie atplēš savu rīkli pret mani kā lauva, plezdams un rūkdams.

Spalancano contro di me la loro bocca come leone che sbrana e ruggisce.

14 Es esmu izgāzts kā ūdens, visi mani kauli ir izlauzti, mana sirds ir manās miesās kā izkausēts vasks.

Come acqua sono versato, sono slogate tutte le mie ossa. Il mio cuore è come cera, si fonde in mezzo alle mie viscere.

15 Mans spēks ir izkaltis kā poda gabals, un mana mēle līp pie mana zoda, un Tu mani nolieci nāves pīšļos,

E' arido come un coccio il mio palato, la mia lingua si è incollata alla gola, su polvere di morte mi hai deposto.

16 Jo suņi mani apstājuši, un ļaundarītāju bars ap mani ir apmeties, tie manas rokas un manas kājas ir izurbuši.

Un branco di cani mi circonda, mi assedia una banda di malvagi; hanno forato le mie mani e i miei piedi,

17 Es visus savus kaulus varu skaitīt, bet viņi skatās un lūko uz mani ar prieku.

posso contare tutte le mie ossa. Essi mi guardano, mi osservano:

18 Tie dala manas drēbes savā starpā un met kauliņus par manu apģērbu.

si dividono le mie vesti, sul mio vestito gettano la sorte.

19 Bet Tu, ak Kungs, neesi tālu, mans stiprums, steidzies man palīgā.

Ma tu, Signore, non stare lontano, mia forza, accorri in mio aiuto.

20 Izglāb manu dvēseli no zobena, manu vientuli no suņu varas.

Scampami dalla spada, dalle unghie del cane la mia vita.

21 Izpestī mani no lauvas rīkles un paklausi mani no vēršu ragiem.

Salvami dalla bocca del leone e dalle corna dei bufali.

22 Es sludināšu Tavu vārdu saviem brāļiem, es Tevi slavēšu draudzes vidū.

Annunzierò il tuo nome ai miei fratelli, ti loderò in mezzo all'assemblea.

23 Slavējiet To Kungu, jūs, kas Viņu bīstaties, viss Jēkaba dzimums lai Viņu godā, un bīstaties, viss Israēla dzimums.

Lodate il Signore, voi che lo temete, gli dia gloria la stirpe di Giacobbe, lo tema tutta la stirpe di Israele;

24 Jo Viņš nav nicinājis nedz apsmējis bēdīga bēdas, nedz no tā apslēpis Savu vaigu, un kad tas Viņu piesauca, tad Viņš paklausīja.

perché egli non ha disprezzato né sdegnato l'afflizione del misero, non gli ha nascosto il suo volto, ma, al suo grido d'aiuto, lo ha esaudito.

25 No Tevis es dziedāšu tai lielā draudzē, es maksāšu savus solījumus to priekšā, kas Viņu bīstas.

Sei tu la mia lode nella grande assemblea, scioglierò i miei voti davanti ai suoi fedeli.

26 Tie bēdīgie ēdīs un būs paēduši, un kas To Kungu meklē, Viņu slavēs; jūsu sirds dzīvos mūžīgi.

I poveri mangeranno e saranno saziati, loderanno il Signore quanti lo cercano: «Viva il loro cuore per sempre».

27 Visi zemes gali to pieminēs un atgriezīsies pie Tā Kunga, un visas pagānu tautas klanīsies Viņa priekšā.

Ricorderanno e torneranno al Signore tutti i confini della terra, si prostreranno davanti a lui tutte le famiglie dei popoli.

28 Jo Tam Kungam pieder tā valstība, un Viņš valda pār tām tautām.

Poiché il regno è del Signore, egli domina su tutte le nazioni.

29 Visi treknie virs zemes ēdīs un pielūgs, visi, kas pīšļos guļ, klanīsies Viņa priekšā, arī tie, kas nevarēja uzturēt savu dzīvību.

A lui solo si prostreranno quanti dormono sotto terra, davanti a lui si curveranno quanti discendono nella polvere. E io vivrò per lui,

30 Viņam būs dzimums, kas Viņam kalpos, par To Kungu sludinās līdz radu radiem;

lo servirà la mia discendenza. Si parlerà del Signore alla generazione che viene;

31 Nāks un sludinās Viņa taisnību tiem ļaudīm, kas vēl dzims, ka Viņš to ir darījis.

annunzieranno la sua giustizia; al popolo che nascerà diranno: «Ecco l'opera del Signore!».