Psalmi 2

1 Kāpēc pagāni trako, un ļaudis domā uz nelietību?

Warum toben die Heiden, und die Leute reden so vergeblich?

2 Ķēniņi virs zemes saceļas un valdnieki sadomājās kopā pret To Kungu un pret Viņa svaidīto.

Die Könige im Lande lehnen sich auf, und die HERREN ratschlagen miteinander wider den HERRN und seinen Gesalbten:

3 Sarausim viņu saites un atmetīsim viņu virves!

Lasset uns zerreißen ihre Bande und von uns werfen ihre Seile!

4 Bet kas debesīs valda, smejas, un Tas Kungs tos tur par nieku.

Aber der im Himmel wohnet, lachet ihrer, und der HERR spottet ihrer.

5 Tad Viņš runās uz tiem Savās dusmās, un ar Savu bardzību Viņš tos iztrūcinās.

Er wird einst mit ihnen reden in seinem Zorn, und mit seinem Grimm wird er sie schrecken.

6 Bet Es Savu ķēniņu esmu svaidījis pār Ciānu, Savu svēto kalnu.

Aber ich habe meinen König eingesetzt auf meinem heiligen Berg Zion.

7 Es sludināšu likumu: Tas Kungs uz mani sacījis: tu esi Mans Dēls, šodien Es tevi esmu dzemdinājis.

Ich will von einer solchen Weise predigen, daß der HERR zu mir gesagt hat: Du bist mein Sohn, heute hab ich dich gezeuget.

8 Prasi Man, tad Es tev došu tautas par mantību, un pasaules galus par īpašumu.

Heische von mir, so will ich dir die Heiden zum Erbe geben und der Welt Ende zum Eigentum.

9 Tu tos satrieksi ar dzelzs rīksti, kā podnieka trauku tu tos sadauzīsi.

Du sollst sie mit einem eisernen Zepter zerschlagen; wie Töpfe sollst du sie zerschmeißen.

10 Nu tad, jūs ķēniņi, paliekat prātīgi, liekaties pamācīties, jūs soģi virs zemes.

So laßt euch nun weisen, ihr Könige, und laßt euch züchtigen, ihr Richter auf Erden!

11 Kalpojiet Tam Kungam ar bijāšanu un priecājaties ar drebēšanu.

Dienet dem HERRN mit Furcht und freuet euch mit Zittern!

12 Skūpstāt To Dēlu, lai Viņš nedusmo un jūs bojā neejat uz ceļa, jo drīz Viņa dusmas iedegsies, bet svētīgi visi, kas pie Viņa tveras.

Küsset den Sohn, daß er nicht zürne und ihr umkommet auf dem Wege; denn sein Zorn wird bald anbrennen. Aber wohl allen, die auf ihn trauen!