Psalmi 2

1 Kāpēc pagāni trako, un ļaudis domā uz nelietību?

Was toben denn die Heiden und schmieden eitle Pläne Nationen?

2 Ķēniņi virs zemes saceļas un valdnieki sadomājās kopā pret To Kungu un pret Viņa svaidīto.

Der Erde Könige verbünden sich, und Fürsten pflegen Rat, dem Herrn und dem, den er gesalbt, zum Trotz:

3 Sarausim viņu saites un atmetīsim viņu virves!

"Auf! Laßt uns ihre Fesseln sprengen, ihr Joch abschütteln!"

4 Bet kas debesīs valda, smejas, un Tas Kungs tos tur par nieku.

Der in dem Himmel thront, lacht ihrer; der Herr verspottet sie.

5 Tad Viņš runās uz tiem Savās dusmās, un ar Savu bardzību Viņš tos iztrūcinās.

Doch schließlich redet er in seinem Zorn mit ihnen; mit seinem Grimme schreckt er sie.

6 Bet Es Savu ķēniņu esmu svaidījis pār Ciānu, Savu svēto kalnu.

"Ich selber habe meinen König eingesetzt zu Sion über meinen heiligen Berg." -

7 Es sludināšu likumu: Tas Kungs uz mani sacījis: tu esi Mans Dēls, šodien Es tevi esmu dzemdinājis.

Des Herrn Entschließung will ich künden; er sprach zu mir: "Du bist mein Sohn; ich habe heute dich gezeugt.

8 Prasi Man, tad Es tev došu tautas par mantību, un pasaules galus par īpašumu.

So fordere von mir! Ich gebe Heidenvölker zum Besitze dir, der Erde Grenzen dir zum Eigentum.

9 Tu tos satrieksi ar dzelzs rīksti, kā podnieka trauku tu tos sadauzīsi.

Zerschelle sie mit einem Eisenstocke, zerschmettere sie gleich irdenem Gefäß."

10 Nu tad, jūs ķēniņi, paliekat prātīgi, liekaties pamācīties, jūs soģi virs zemes.

Nun, Könige! Bedenkt es wohl! Erdenrichter, laßt euch warnen!

11 Kalpojiet Tam Kungam ar bijāšanu un priecājaties ar drebēšanu.

In Ehrfurcht dient dem Herrn, und werft euch zitternd nieder!

12 Skūpstāt To Dēlu, lai Viņš nedusmo un jūs bojā neejat uz ceļa, jo drīz Viņa dusmas iedegsies, bet svētīgi visi, kas pie Viņa tveras.

Und huldigt ohne Falsch, daß er nicht zürne und ihr auf irrem Weg verderbet! Ein kleines nur, und schon entbrannt sein Zorn. Heil allen, die bei ihm sich bergen!