Psalmi 2

1 Kāpēc pagāni trako, un ļaudis domā uz nelietību?

Waarom razen de volken, Bluffen de naties,

2 Ķēniņi virs zemes saceļas un valdnieki sadomājās kopā pret To Kungu un pret Viņa svaidīto.

Komen de koningen der aarde bijeen, Spannen de vorsten samen tegen Jahweh en zijn Gezalfde:

3 Sarausim viņu saites un atmetīsim viņu virves!

"Laat ons hun ketens verbreken, Ons van hun boeien ontslaan!"

4 Bet kas debesīs valda, smejas, un Tas Kungs tos tur par nieku.

Die in de hemelen woont, lacht hen uit, Jahweh bespot ze;

5 Tad Viņš runās uz tiem Savās dusmās, un ar Savu bardzību Viņš tos iztrūcinās.

Dan dreigt Hij ze toornig, Doet ze rillen voor zijn gramschap:

6 Bet Es Savu ķēniņu esmu svaidījis pār Ciānu, Savu svēto kalnu.

"Ik zelf stel Mij een koning aan, Op Sion, mijn heilige berg!"

7 Es sludināšu likumu: Tas Kungs uz mani sacījis: tu esi Mans Dēls, šodien Es tevi esmu dzemdinājis.

Nu wil Ik Jahweh’s beslissing verkonden; Hij heeft Mij gezegd: Gij zijt mijn Zoon; Ik heb U heden verwekt.

8 Prasi Man, tad Es tev došu tautas par mantību, un pasaules galus par īpašumu.

Vraag Mij: dan geef Ik U de volkeren tot erfdeel, En de grenzen der aarde tot uw bezit;

9 Tu tos satrieksi ar dzelzs rīksti, kā podnieka trauku tu tos sadauzīsi.

Gij moogt ze vermorzelen met ijzeren knots, En stuk slaan als een aarden pot.

10 Nu tad, jūs ķēniņi, paliekat prātīgi, liekaties pamācīties, jūs soģi virs zemes.

Koningen, bedenkt het dus wel; Weest gewaarschuwd, wereldregeerders!

11 Kalpojiet Tam Kungam ar bijāšanu un priecājaties ar drebēšanu.

Dient Jahweh in vreze; Beeft, en kust Hem de voeten!

12 Skūpstāt To Dēlu, lai Viņš nedusmo un jūs bojā neejat uz ceļa, jo drīz Viņa dusmas iedegsies, bet svētīgi visi, kas pie Viņa tveras.

Anders ontsteekt Hij in toorn, en loopt gij uw verderf tegemoet, Want licht kan zijn gramschap ontvlammen. Gelukkig, wie tot Hem zijn toevlucht neemt!