Psalmi 147
1 Teiciet To Kungu, jo ir labi, mūsu Dievu slavēt; šī teikšana ir mīlīga un pieklājās.
Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.
2 Tas Kungs uztaisa Jeruzālemi, Viņš sapulcina Israēla ļaudis, kas bija izdzīti.
Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.
3 Viņš dziedina tos, kam satriektas sirdis, un remdē viņu sāpes.
Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.
4 Viņš skaita zvaigžņu pulku, Viņš sauc tās visas pa vārdam.
Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.
5 Mūsu Kungs ir liels un varens spēkā, Viņa gudrība ir neizmērojama.
Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.
6 Tas Kungs paceļ bēdīgos un pazemo bezdievīgos līdz zemei.
Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.
7 Pateiciet Tam Kungam ar slavas dziesmām, teiciet mūsu Dievu ar koklēm!
Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;
8 Viņš debesi apklāj ar mākoņiem, Viņš lietu dod zemei, Viņš liek zālei augt uz kalniem;
Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;
9 Viņš lopiem dod barību, jauniem kraukļiem, kad tie sauc.
Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.
10 Viņam nav labs prāts pie zirga stipruma, Viņam nepatīk vīra lieli.
Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.
11 Tam Kungam patīk tie, kas Viņu bīstas, kas gaida uz Viņa žēlastību.
Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.
12 Teici To Kungu, Jeruzāleme, slavē savu Dievu, Ciāna.
Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.
13 Jo Viņš stiprina tavu vārtu aizšaujamos, Viņš svētī tavus bērnus tur iekšā.
Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.
14 Viņš dod mieru tavām robežām, Viņš tevi paēdina ar briedušiem kviešiem.
On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.
15 Viņš sūta Savas apsolīšanas virs zemes, Viņa vārds tek(izplatās) ar steigšanos.
On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.
16 Viņš dod sniegu kā vilnu, Viņš kaisa salnu kā pelnus.
On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.
17 Viņš met Savu krusu kā kumosus. Kas var pastāvēt priekš Viņa aukstuma?
Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?
18 Viņš sūta Savu vārdu, un kūst, Viņš liek savam vējam pūst, tad ūdeņi notek.
Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.
19 Viņš Jēkabam dara zināmu Savu vārdu, Israēlim Savus likumus un tiesas,
Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.
20 Tā Viņš nedara nevienai citai tautai; Viņa tiesas tās nepazīst. Alleluja!
Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.
