Psalmi 147
1 Teiciet To Kungu, jo ir labi, mūsu Dievu slavēt; šī teikšana ir mīlīga un pieklājās.
Looft den HEERE, want onzen God te psalmzingen is goed, dewijl Hij liefelijk is; de lof is betamelijk.
2 Tas Kungs uztaisa Jeruzālemi, Viņš sapulcina Israēla ļaudis, kas bija izdzīti.
De HEERE bouwt Jeruzalem; Hij vergadert Israels verdrevenen.
3 Viņš dziedina tos, kam satriektas sirdis, un remdē viņu sāpes.
Hij geneest de gebrokenen van hart, en Hij verbindt hen in hun smarten.
4 Viņš skaita zvaigžņu pulku, Viņš sauc tās visas pa vārdam.
Hij telt het getal der sterren; Hij noemt ze allen bij namen.
5 Mūsu Kungs ir liels un varens spēkā, Viņa gudrība ir neizmērojama.
Onze Heere is groot en van veel kracht; Zijns verstands is geen getal.
6 Tas Kungs paceļ bēdīgos un pazemo bezdievīgos līdz zemei.
De HEERE houdt de zachtmoedigen staande; de goddelozen vernedert Hij, tot de aarde toe.
7 Pateiciet Tam Kungam ar slavas dziesmām, teiciet mūsu Dievu ar koklēm!
Zingt den HEERE bij beurte met dankzegging; psalmzingt onzen God op de harp.
8 Viņš debesi apklāj ar mākoņiem, Viņš lietu dod zemei, Viņš liek zālei augt uz kalniem;
Die de hemelen met wolken bedekt, Die voor de aarde regen bereidt; Die het gras op de bergen doet uitspruiten;
9 Viņš lopiem dod barību, jauniem kraukļiem, kad tie sauc.
Die het vee zijn voeder geeft; aan de jonge raven, als zij roepen.
10 Viņam nav labs prāts pie zirga stipruma, Viņam nepatīk vīra lieli.
Hij heeft geen lust aan de sterkte des paards; Hij heeft geen welgevallen aan de benen des mans.
11 Tam Kungam patīk tie, kas Viņu bīstas, kas gaida uz Viņa žēlastību.
De HEERE heeft een welgevallen aan hen, die Hem vrezen, die op Zijn goedertierenheid hopen.
12 Teici To Kungu, Jeruzāleme, slavē savu Dievu, Ciāna.
O Jeruzalem! roem den HEERE; o Sion! loof uw God.
13 Jo Viņš stiprina tavu vārtu aizšaujamos, Viņš svētī tavus bērnus tur iekšā.
Want Hij maakt de grendelen uwer poorten sterk; Hij zegent uw kinderen binnen in u.
14 Viņš dod mieru tavām robežām, Viņš tevi paēdina ar briedušiem kviešiem.
Die uw landpalen in vrede stelt; Hij verzadigt u met het vette der tarwe.
15 Viņš sūta Savas apsolīšanas virs zemes, Viņa vārds tek(izplatās) ar steigšanos.
Hij zendt Zijn bevel op aarde; Zijn woord loopt zeer snel.
16 Viņš dod sniegu kā vilnu, Viņš kaisa salnu kā pelnus.
Hij geeft sneeuw als wol; Hij strooit den rijm als as.
17 Viņš met Savu krusu kā kumosus. Kas var pastāvēt priekš Viņa aukstuma?
Hij werpt Zijn ijs heen als stukken; wie zou bestaan voor Zijn koude?
18 Viņš sūta Savu vārdu, un kūst, Viņš liek savam vējam pūst, tad ūdeņi notek.
Hij zendt Zijn woord, en doet ze smelten; Hij doet Zijn wind waaien, de wateren vloeien henen.
19 Viņš Jēkabam dara zināmu Savu vārdu, Israēlim Savus likumus un tiesas,
Hij maakt Jakob Zijn woorden bekend, Israel Zijn inzettingen en Zijn rechten.
20 Tā Viņš nedara nevienai citai tautai; Viņa tiesas tās nepazīst. Alleluja!
Alzo heeft Hij geen volk gedaan; en Zijn rechten, die kennen zij niet. Hallelujah!
