Psalmi 147
1 Teiciet To Kungu, jo ir labi, mūsu Dievu slavēt; šī teikšana ir mīlīga un pieklājās.
Halleluja! Looft Jahweh: want het is goed, Hem te prijzen, Onzen God: want het is lieflijk en schoon, Hem te roemen!
2 Tas Kungs uztaisa Jeruzālemi, Viņš sapulcina Israēla ļaudis, kas bija izdzīti.
Jahweh bouwt Jerusalem weer op, En brengt de verstrooiden van Israël bijeen.
3 Viņš dziedina tos, kam satriektas sirdis, un remdē viņu sāpes.
Hij is het, die de gebroken harten geneest, En hun wonden verbindt;
4 Viņš skaita zvaigžņu pulku, Viņš sauc tās visas pa vārdam.
Die het getal van de sterren bepaalt, En ze allen roept bij haar naam.
5 Mūsu Kungs ir liels un varens spēkā, Viņa gudrība ir neizmērojama.
Groot is onze Heer, geweldig zijn macht, Zijn wijsheid oneindig;
6 Tas Kungs paceļ bēdīgos un pazemo bezdievīgos līdz zemei.
Jahweh richt de nederigen op, Maar de bozen werpt Hij ter aarde.
7 Pateiciet Tam Kungam ar slavas dziesmām, teiciet mūsu Dievu ar koklēm!
Heft Jahweh een jubelzang aan Speelt op de citer voor onzen God:
8 Viņš debesi apklāj ar mākoņiem, Viņš lietu dod zemei, Viņš liek zālei augt uz kalniem;
Die de hemel met wolken bedekt, En de regen bereidt voor de aarde. Die op de bergen gras doet ontspruiten, En groen voor de beesten, die den mens moeten dienen;
9 Viņš lopiem dod barību, jauniem kraukļiem, kad tie sauc.
Die aan het vee zijn voedsel geeft, En aan de jonge raven, die er om roepen.
10 Viņam nav labs prāts pie zirga stipruma, Viņam nepatīk vīra lieli.
Hij vindt geen vreugde in de sterkte der paarden, Hem verheugen geen krachtige schenkels;
11 Tam Kungam patīk tie, kas Viņu bīstas, kas gaida uz Viņa žēlastību.
Maar Jahweh heeft behagen in hen, die Hem vrezen, En die smachten naar zijn genade!
12 Teici To Kungu, Jeruzāleme, slavē savu Dievu, Ciāna.
Breng Jahweh lof, Jerusalem; Sion, loof uw God!
13 Jo Viņš stiprina tavu vārtu aizšaujamos, Viņš svētī tavus bērnus tur iekšā.
Want Hij heeft de grendels van uw poorten versterkt, Uw zonen binnen uw muren gezegend,
14 Viņš dod mieru tavām robežām, Viņš tevi paēdina ar briedušiem kviešiem.
De vrede aan uw grenzen geschonken, U met de bloem der tarwe verzadigd.
15 Viņš sūta Savas apsolīšanas virs zemes, Viņa vārds tek(izplatās) ar steigšanos.
Hij is het, die de aarde zijn bevelen stuurt, En haastig rept zich zijn woord:
16 Viņš dod sniegu kā vilnu, Viņš kaisa salnu kā pelnus.
Die sneeuw als wolvlokken zendt, Zijn ijzel rondstrooit als as.
17 Viņš met Savu krusu kā kumosus. Kas var pastāvēt priekš Viņa aukstuma?
Hij werpt zijn hagel bij brokken, En voor zijn koude stollen de wateren;
18 Viņš sūta Savu vārdu, un kūst, Viņš liek savam vējam pūst, tad ūdeņi notek.
Maar Hij stuurt zijn bevel, en ze smelten: Zijn winden waaien, weer stromen de wateren.
19 Viņš Jēkabam dara zināmu Savu vārdu, Israēlim Savus likumus un tiesas,
Hij maakte Jakob zijn geboden bekend, Israël zijn bevelen en wetten:
20 Tā Viņš nedara nevienai citai tautai; Viņa tiesas tās nepazīst. Alleluja!
Zo deed Hij voor geen ander volk, Nooit heeft Hij hùn zijn wetten geleerd! Halleluja!
