Psalmi 139
1 Dāvida dziesma, dziedātāju vadonim. Kungs, Tu mani pārmani un pazīsti.
Een psalm van David, voor den opperzangmeester. HEERE! Gij doorgrondt en kent mij.
2 Tu zini manu sēdēšanu un celšanos, Tu noproti manas domas no tālienes.
Gij weet mijn zitten en mijn opstaan; Gij verstaat van verre mijn gedachten.
3 Lai eju, lai guļu, Tu esi ap mani, un Tev zināmi visi mani ceļi.
Gij omringt mijn gaan en mijn liggen; en Gij zijt al mijn wegen gewend.
4 Jo nav ne vārda uz manas mēles; redzi, Kungs, to visu Tu zini.
Als er nog geen woord op mijn tong is, zie, HEERE! Gij weet het alles.
5 Tu meties ap mani pakaļā un priekšā un turi Savu roku pār mani.
Gij bezet mij van achteren en van voren, en Gij zet Uw hand op mij.
6 Šī atzīšana man ir visai brīnišķa un augsta, es to nevaru izprast.
De kennis is mij te wonderbaar, zij is hoog, ik kan er niet bij.
7 Kur man būs aiziet no Tava Gara, un kur man būs bēgt no Tava vaiga?
Waar zou ik heengaan voor Uw Geest en waar zou ik heenvlieden voor Uw aangezicht?
8 Ja es kāptu debesīs, tad Tu tur esi; ja es nogultos ellē, redzi, Tu tur arīdzan esi. (Sheol h7585)
Zo ik opvoer ten hemel, Gij zijt daar; of bedde ik mij in de hel, zie, Gij zijt daar. (Sheol h7585)
9 Ja es ņemtu ausekļa spārnus un paliktu jūras galā.
Nam ik vleugelen des dageraads, woonde ik aan het uiterste der zee;
10 Tad arī tur Tava roka mani vadīs, un Tava labā roka mani turēs.
Ook daar zou Uw hand mij geleiden, en Uw rechterhand zou mij houden.
11 Ja es sacītu: Lai tumsība mani apklāj un par nakti lai paliek gaisma ap mani:
Indien ik zeide: De duisternis zal mij immers bedekken; dan is de nacht een licht om mij.
12 Tad ir tumsība Tavā priekšā nebūtu tumša, un nakts spīdētu kā diena, tumsība būtu kā gaisma.
Ook verduistert de duisternis voor U niet; maar de nacht licht als de dag; de duisternis is als het licht.
13 Jo Tu esi radījis manas īkstis, Tu mani esi apsedzis manas mātes miesās.
Want Gij bezit mijn nieren; Gij hebt mij in mijner moeders buik bedekt.
14 Es Tev pateicos, ka es ļoti brīnišķi esmu darīts, brīnišķi ir Tavi darbi, un mana dvēsele to it labi zin.
Ik loof U, omdat ik op een heel vreselijke wijze wonderbaarlijk gemaakt ben; wonderlijk zijn Uw werken! ook weet het mijn ziel zeer wel.
15 Mani kauli Tev nebija apslēpti, kad es slepenībā tapu darīts, kad es tapu iztaisīts zemes dziļumos.
Mijn gebeente was voor U niet verholen, als ik in het verborgene gemaakt ben, en als een borduursel gewrocht ben, in de nederste delen der aarde.
16 Tavas acis redzēja mani, vēl neiztaisītu pīti(miesas iedīgli), un visas nākamās dienas bija rakstītas Tavā grāmatā, kad vēl nebija nevienas.
Uw ogen hebben mijn ongevormden klomp gezien; en al deze dingen waren in Uw boek geschreven, de dagen als zij geformeerd zouden worden, toen nog geen van die was.
17 Cik dārgas man ir Tavas domas, ak Dievs! Cik liels ir viņu skaits!
Daarom, hoe kostelijk zijn mij, o God, Uw gedachten! hoe machtig veel zijn haar sommen!
18 Kad tās jāskaita, tad viņu vairāk nekā smiltis. Es uzmostos un vēl esmu pie Tevis.
Zoude ik ze tellen? Harer is meer, dan des zands; word ik wakker, zo ben ik nog bij U.
19 Ak Dievs, kaut Tu bezdievīgo nokautu, un kaut asinsvainīgie no manis atstātos.
O God! dat Gij den goddeloze ombracht! en gij, mannen des bloeds, wijkt van mij!
20 Tie par Tevi runā ar negantību un Tavi ienaidnieki lepojās ar viltu.
Die van U schandelijk spreken, en Uw vijanden ijdellijk verheffen.
21 Vai man nebūs ienīdēt, kas Tevi, Kungs, ienīst, un ieriebt, kas pret Tevi ceļas?
Zou ik niet haten HEERE! die U haten? en verdriet hebben in degenen, die tegen U opstaan?
22 Ienīdēt es tos ienīstu, tie man ir ienaidnieki.
Ik haat hen met volkomen haat, tot vijanden zijn zij mij.
23 Pārbaudi mani, ak Dievs, un atzīsti manu sirdi, izmeklē mani un atzīsti manas domas,
Doorgrond mij, o God! en ken mijn hart; beproef mij, en ken mijn gedachten.
24 Un redzi, vai es esmu negantā ceļā, un vadi mani uz mūžīgu ceļu.
En zie, of bij mij een schadelijke weg zij; en leid mij op den eeuwigen weg.
